Οι ανιψιές μου δεν ξέρουν ότι έχουν συλληφθεί με σπέρμα δότη. Δεν είναι σωστό να τις λένε ψέματα, θα τα πω όλα!

Τα δίδυμα της αδερφής μου δεν γνωρίζουν ότι έχουν συλληφθεί, μέσω δότη σπέρματος. Πλέον είναι και οι δύο έφηβες,  δεν το γνωρίζουν, και προφανώς δεν ξέρουν ότι ο πατέρας τους δεν είναι  βιολογικός τους γονιός. Η αδερφή μου και ο άντρας της μου έχουν πεί πάρα πολλές φορές από όταν γεννήθηκαν τα δίδυμα, ότι δεν έχουν την πρόθεση να τους το πουν ποτέ.

Αγαπώ τις ανιψιές μου πάρα πολύ, και σέβομαι τον ρόλο της αδερφής μου σαν μητέρα, αλλά έχω αγχωθεί αρκετά ότι τους λένε ψέμματα – με αποτέλεσμα να μπαίνει περιορισμός στη σχέση μου μαζί τους, κάτι που μου προκαλεί ατελείωτη σύγχυση στην σχέση μου με την αδερφή μου.

Ένα από τα κορίτσια έμαθε ότι ένας φίλος της γεννήθηκε μέσω δότη σπέρματος, ρώτησε τη μητέρα της αν και εκείνες έχουν συλληφθεί με τον ίδιο τρόπο, και εκείνη τους είπε όχι. Οπότε όλο αυτό φεύγει πια από τα όρια του μυστικού και είναι απλά ανειλικρινές. Προσωρινά έχω απομακρυνθεί από την αδερφή μου και τα παιδιά της – αλλά αυτή δεν είναι μια μακροπρόθεσμη λύση καθώς αγαπώ την αδερφή μου και τα παιδιά της πάρα πολύ. Τι να κάνω;

Αγαπητή φίλη,

Γιατί απλά δεν μένεις απλά μακρυά τους; Ίσως να ακούγεται σκληρό, αλλά με μπερδεύει η αποφασιστικότητα σου να ανακατευτείς. Το ότι οι δύο σας είστε αδερφές, τι ακριβώς σε ορίζει κηδεμόνα στα παιδιά της; Αν τα παιδιά βρισκόντουσαν σε κίνδυνο θα το καταλάβαινα, αλλά δεν είναι εκεί το πρόβλημα. Η αδερφή σου και ο άντρας της έχουν την ελευθερία να επιλέξουν αν θα το μοιραστούν με τα παιδιά τους ή όχι, με όποια πληροφορία νιώθουν ότι ταιριάζει πάνω στο θέμα της σύλληψης. Είτε συμφωνείς είτε όχι, δεν έχει καμιά σημασία. Είναι προς τιμήν τους ότι δεν είναι αυτοί, που έχουν αναζητήσει να πάρουν μια απόσταση.

Έχεις σκεφτεί πως μπορεί να νιώθει ο γαμπρός σου, σχετικά με το σκοπό σου να τα αποκαλύψεις όλα; Ίσως να είναι ακόμα ανασφαλής για την ικανότητα του να παράγει σπέρμα – και δίχως αμφιβολία είναι αφοσιωμένος στα “μη βιολογικά” του παιδιά. Ή θεωρείς ότι η μόνη σωστή γνώμη επάνω στο θέμα είναι η δική σου; Αδυνατώ να καταλάβω τους λόγους που έχεις τέτοια συναισθήματα για το θέμα το οποίο μεταξύ άλλων, δεν σε αφορά!

Δεν είναι ότι δεν διαφωνώ με το μυστικό – δεν τίθεται καν ερώτημα στο ότι όσα λιγότερα μυστικά κρατάμε ο ένας από τον άλλο, τόσο λιγότερες κακές εκπλήξεις θα έχουμε στην ζωή μας. Αυτό όμως δεν δίνει το δικαίωμα σε όσους συνδέονται με την οικογένεια να δώσουν την δική τους εκδοχή ηθικής, και να περιμένουν αυτούς που αφορά άμεσα να συμφωνήσουν. Την προηγούμενη εβδομάδα απάντησα σε μια γυναίκα που η επιλογή της ήταν να μην επικοινωνεί με την μητέρα της που την κακοποιούσε, κάτι που ενοχλούσε την συνείδηση της. Της είπα ότι δεν πιστεύω πως το να μοιράζεσαι το ίδιο DNA σου δίνει ανοιχτή και προσωπική σχέση στην ζωή των άλλων.

Το να σου προσφέρουν μια θέση σε κάθε οικογένεια είναι κάτι που πρέπει να κερδίσεις, και όχι αποτέλεσμα της μοίρας. Εκπλήσσομαι που θεωρείς ότι τα χρωμοσώματα είναι αυτά που μας προσφέρουν μια πιο ποιοτική σχέση, παρά από εκείνους που περνούν χρόνο και βάσανα για να μας μεγαλώσουν. Μόνο οι μονάρχες και οι αριστοκράτες είναι αυτοί που ανησυχούσαν από που προήλθαν, γιατί αυτή η σύνδεση θα καθόριζε τις ζωές τους. Δεν έχουμε πια τόσο μεγάλο συμφέρον στους καιρούς που ζούμε, οπότε είναι σύμπτωση ότι στον ρηχό κόσμο που ζούμε, ψάχνουμε απελπισμένα να βρούμε βαθύτερες ρίζες;

Έχω την απορία για ποιό λόγο μπερδεύονται τα συναισθήματα σου, σε τόσο μεγάλη έκταση. Αν αγαπάς τις ανηψιές σου και τις φροντίζουν καλά, γιατί να θες να πετάξεις μια χειροβομβίδα στην πόρτα του σπιτιού τους; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν το μάθουν, θα τραυματιστούν ψυχολογικά, οπότε γιατί τόση βιασύνη;

Κάποτε μου ζητήθηκε να συμμετάσχω σε μια τηλεοπτική εκπομπή που μπορούσαν να ανακαλύψουν το γενεαλογικό σου δέντρο, και ήμουν ενθουσιασμένη γιατί θα μπορούσα να μάθω για το παρελθόν μου και για τους προγόνους μου. Αναρωτιόμουν τι θα ανακάλυπτα, και πως θα με επηρέαζε στη ζωή μου. Όταν με κάλεσαν πίσω, που είπαν ότι δεν βρήκαν πολλά σε καμία από τις δύο οικογενειακές πλευρές, πέρα από έναν απατεώνα τον 19ο αιώνα. Όταν τους ευχαρίστησα για τις πληροφορίες, μου έδωσαν έναν κόκκινο φάκελο που μιλούσε για τους συγγενείς μου και απλά με αποχαιρέτησαν. Ξέρεις ότι δεν τον έχω κοιτάξει ποτέ; Αυτό που πριν φαινόταν πολύ σημαντικό, πλέον ήταν κάτι που δεν με αφορούσε.

Εναλλακτικά, έφτασα στο συμπέρασμα ότι η πιο σημαντική οικογένεια που έχουμε, είναι οι άνθρωποι που δημιουργούμε, και αυτοί που νοιάζονται για εμάς κατά τη διάρκεια της ζωής μας.

Δεν έχει σημασία όποιος και να ήταν ο πρόγονος σου, αν νιώθεις κατάθλιψη και θες μια αγκαλιά αυτή τη στιγμή! Οπότε μπορεί ο γαμπρός σου να μην είναι ο βιολογικός τους πατέρας, αλλά είναι εκείνος που τις φροντίζει κάθε μέρα της ζωής του και ζει την κάθε λεπτομέρεια μαζί τους, και όχι από συνήθεια ή υποχρέωση. Προφανώς εσύ και η αδερφή σου είστε κοντά και μπορείς να της εκφράσεις την γνώμη σου, αλλά όταν θα της πείς αυτό που θεωρείς σωστό, είναι τελείως δική της επιλογή, η απόφαση που θα πάρει.

Ίσως καλύτερα να στρέψεις το ερευνητικό σου βλέμμα αλλού, και να μην κάνεις κάτι που θα είναι καθοριστικό στη ζωή αυτής της οικογένειας. Δεν είναι δική σου δουλειά.

Πηγή : https://www.theguardian.com/