fbpx

Ντρέπομαι να λέω πως οι γονείς μου είναι χωρισμένοι…

| 7 Απριλίου 2014
ADVERTISEMENT

«Με τον άντρα μου χωρίσαμε πριν 3 μήνες. Ο γιος μας,τον Ιούλιο θα κλείσει τα 7. Ο χωρισμός ήταν πολύ απότομος και για τους τρεις μας (δε μπορώ να μπω σε λεπτομέρειες,επειδή είναι πολύ λεπτό θέμα), κάτι σαν θάνατος…. Την κοινοποίηση του χωρισμού, την έκανα εγώ στο παιδί, μιας και ο άντρας μου δεν ήταν σε θέση… Μέσα σε 15 μέρες πήρα το παιδί, αφήσαμε το σπίτι μας στην πόλη και πήγαμε στην επαρχία, στο σπίτι των γονιών μου. Ο γιος μου την όλη αλλαγή την πήρε πολύ θετικά! Στο σχολείο εντάχθηκε αμέσως και δεν αντιμετωπίσαμε κανένα πρόβλημα. Κατά καιρούς έλεγε ότι του λείπει ο μπαμπάς του, αλλά ήταν αδύνατο να έρθει σε επαφή μαζί του, λόγω των συνθηκών…

Πριν δύο εβδομάδες ήρθε σε επαφή με τον πατέρα του, και είδα το παιδί μαζεμένο (σαν ντροπαλό). Περάσαμε την μέρα και οι τρεις μαζί. Ο μικρός χαρούμενος, αλλά και  μαζεμένος για την στιγμή που θα έφευγε ο μπαμπάς του πίσω στην πόλη. Μας είπε σε κάποια φάση “τελικά τώρα που χωρίσατε. γελάτε περισσότερο”…


ADVERTISEMENT

Μετά από μία εβδομάδα, από τη συνάντηση με το μπαμπά του, τον πήρα με τον τραίνο και πήγαμε στην πόλη… Θα περνούσε ένα ολόκληρο Σαββατοκύριακο με το μπαμπά, κι εγώ θα έμενα στο σπίτι μιας φίλης μου… Ο άντρας μου με πήγε μέχρι την πολυκατοικία…. Μ’αγκάλιασε και με φίλησε… Άρχισα να μπερδεύομαι…τό ίδιο και το παιδί μάλλον…. Χωριστήκαμε. Ο μικρός θα πήγαινε στη γιαγιά του με το μπαμπά του,μιας και ο άντρας μου έμενε με τη μαμά του μετά τον χωρισμό μας.

Την επόμενη μέρα το πρωί με πήραν τηλέφωνο και μου είπαν να περάσουμε την ημέρα όλοι μαζί. Δεν μπορούσα να αρνηθώ…δεν ήθελα! Περάσαμε όμορφα και όλο αυτό με πονούσε γιατί με το χωρισμό και την μετακόμιση ένιωσα ότι είχα χάσει τη ζωή μου… Προσπαθούσα να βρώ τη χαμένη μου ζωή μέσα από το πρόσωπο του άντρα μου, αλλά δεν έβλεπα τίποτα…. Ο μικρός συμπεριφερόταν μια χαρά…σαν τότε που ήμασταν οικογένεια. Τον θαύμαζα για τον τρόπο που πήρε αυτή την αλλαγή!Κάτι όμως με τρόμαζε…σαν να ερχόταν κάτι…

Σήμερα το μεσημέρι, μετά από τρεις μήνες συγκατοίκησης με τους γονείς μου, επιτέλους μείναμε για λίγο μόνοι μας στο σπίτι και αρχίσαμε μία συζήτηση με τον μικρό περί ανέμων και υδάτων. Μας αρέσει πάρα πολύ να συζητάμε! Κάποια στιγμή, δε θυμάμαι πως το έφερε η συζήτηση, μου είπε ότι ντρέπεται να λέει ότι οι γονείς του είναι χωρισμένοι…και άρχισε να κλαίει με λυγμούς… Τά’ χασα! Τον πλησίασα και προσπάθησα να του εξηγήσω ότι και άλλα ζευγάρια είναι χωρισμένα και άλλα παιδάκια έχουν χωρισμένους γονείς! Του εξήγησα ότι πάντα θα τον αγαπάμε, ανεξάρτητα αν ο μπαμπά και η μαμά χώρισαν! Και το μεγάλο μπαμ…


ADVERTISEMENT

“Όταν είμαι με τον μπαμπά νιώθω ότι δεν έχω μαμά και όταν είμαι μαζί σου,νιώθω ότι δεν έχω μπαμπά”…. Του είπα οτι πάντα θα έχει μπαμπά και πάντα θα έχει μαμά!!! Σηκώθηκε και έτρεξε στο δωμάτιό του και κλείστηκε μέσα… Όταν πήγα να δω τί γίνεται (γιατί δεν με έχει συνηθίσει σε τέτοια ξεσπάσματα), άρχισε να ουρλιάζει και λέει “Άσε μεεεεεεε…”. Δεν ήξερα τί να κάνω… Πήρα τον μπαμπά του τηλέφωνο, μήπως ήθελε να μιλήσει μαζί του…. τα ίδια…”Άσε μεεεεεεε…”. Τον άφησα. Μετά από λίγη ώρα ήρθε, μ’αγκάλιασε και ήταν άλλο παιδί…

Το απόγευμα τον ξανα-έπιασα με πολύ προσπάθεια για να μη νιώσει ότι τον πνίγω… Μου είπε ότι πήρε από τα βιβλία του το βιβλιαράκι “Μάθε να Τολμάς”, για να τολμήσει να πει όλα όσα έχει μέσα του, αλλά κατάφερε να διαβάσει μόνο μία σελίδα… Του είπα οτι για να μιλήσει σε μένα δεν χρειάζεται δύναμη, αλλά θέληση και οτι είμαι πάντα κοντά του για να τον ακούω και να μιλάμε! Με κλάματα στα μάτια μου είπε “Θέλω να πάρουμε τα πράγματα και να μπούνε στη θέση τους…στο σπίτι μας και να έρθει και ο μπαμπάς!”… 

Ο χωρισμός με τον άντρα μου δεν είναι ξεκάθαρος, γιατί έγινε πολύ απότομα και ήταν κάτι σαν αναγκαστική λύση… Προφανώς όλο αυτό έχει περάσει και στο παιδί και είναι μπερδεμένο… Δεν ξέρω τί να κάνω… Ζήτησα από τον άντρα μου να έρθει και να μιλήσουμε όλοι μαζί».

Στο πρόβλημα της φίλης μας, απαντάει και η εξηγεί η Συμβουλευτική Ψυχολόγος, κυρία Μαρία Γιαλούρη

Απ’ ότι καταλαβαίνω υπήρξε ένας απότομος χωρισμός  και όχι τόσο ξεκάθαρος και για τους 3 σας όπως δηλώνετε.Το μηνυμα έχει αρκετές λεπτομέρειες ως προς τις αντιδράσεις του γιου σας, αφου φαίνεται να είναι και ένα ζήτημα που σας αγχώνει. Εσείς πώς νιώσατε για όλη αυτή την συναισθηματική ανάστατωση του «απότομου χωρισμού» αλλά και της μετακόμισης;

Θα ήθελα όμως να σας ρωτήσω για τα δικά σας συναισθήματα.Εσείς και ο εαυτός σας που βρίσκεστε σε όλο αυτό καθώς το διάστημα του χωρισμού καθώς  είναι πολύ κοντινό και ακόμα δεν έχουν επουλωθεί πληγές.

Βρίσκεστε σε μια φάση που ακόμα δεν έχετε ξεκαθαρίσει και οριστικοποιήσει κάποιες καταστάσεις και συναισθήματα.Θα ήταν καλό λοιπόν να έχετε μερικές συζητήσεις με τον άντρα σας, μιλώντας για όλα αυτά που σας απασχολούν και για τα συναισθήματα σας.

Στο γιο σας θα είστε ειλικρινείς και θα του εκφράζετε όλα όσα νιώθετε.Προσπαθήστε να του απαντάτε σε όσα σας ρωτάει με υπομονή κάθε φορά και για όσες φορές χρειαστεί.

Προσπαθήστε να βάλετε σε τάξη όσα νιώθετε και θα δώσετε τη λύση που επιθυμείτε.Δημιουργήστε μια λίστα με ερωτήματα που σας απασχολούν και προσπαθήστε ένα-ένα να τα απαντάτε και να κλείνετε ότι σας προβληματίζει.

Μαρία Γιαλούρη
Συμβουλευτική Ψυχολόγος
Τηλέφωνο, 210- 6613792
Κινητό:6948.083.055
E-mail: mgialourh@gmail.com

Αν έχεις οποιαδήποτε απορία για το θέμα, μπορείς να μας τη στείλεις, εδώ!

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ