Η κόρη μου μουτζώνει και κοροϊδεύει τα άλλα παιδάκια και δεν μας ακούει. Υπάρχει περίπτωση να έχει ΔΕΠΥ;

Καλησπέρα σας, έχω μια κόρη εκτός γάμου 6 ετών. Με το μπαμπά της θα έλεγα ότι δεν έχει σχεδόν καμιά επικοινωνία. Ένα τηλέφωνο την εβδομάδα, και αυτό αν επικοινωνήσει το παιδί. Μένουμε σε διαφορετικές πόλεις, και δε την επισκέπτεται. Το πρόβλημα μου είναι, πως στο σχολείο μπαίνει συνεχώς τιμωρίες, της λες κάτι δεν το κάνει για 2 μέρες, και μετά πάλι τα ίδια. Της λες για παράδειγμα, δε κάνει να κοροιδεύουμε ή να μουτζώνουμε. Θα το κάνει για 2 μέρες αλλά μετά πάλι τα ίδια. Είναι σαν να μην ακούει. Η δασκάλα της μου είπε οτι χρειάζονται όρια. Χθές που έκανε κάτι παρόμοιo, δεν την άφησα να πάει κολυμβητήριο, και δεν έπαιξε καθόλου. ‘Εκλαψε εκείνη την ώρα, αλλά μετά ήταν σαν να το ξέχασε. Τι θα μπορούσα να κάνω για να τη βοηθήσω, να έχει μια πιο σωστή συμπεριφορά; Μήπως χρειάζεται συνεδρίες με καποιον παιδοψυχολόγο; Να σημειώσω ότι παλαιότερα είχαμε πάει και σε αναπτυξιολόγο για ΔΕΠΥ, αλλά μου είχε πεί όχι. Υπάρχει περίπτωση στα 4,5 που την είχα πάει, να μη φαινόταν και να έχει ΔΕΠΥ; Σας ευχαριστώ.

Απαντά η ψυχολόγος κυρία Γιούλη Μπαλίκου

Η τιμωρία δε διδάσκει στα παιδιά ότι μία συμπεριφορά είναι λάθος. Το μόνο που τα διδάσκει είναι να συμπεριφέρονται “καλά” όταν υπάρχει η απειλή της τιμωρίας, και να επαναλαμβάνουν τη συμπεριφορά αυτή όταν δεν υπάρχει απειλή. Όρια δε βάζει η τιμωρία. Όρια βάζει η δική μας συμπεριφορά και εμείς όταν γινόμαστε πρότυπο για το παιδί μας. “Αγκαλιάστε” το παιδί σας και εξηγήστε (χωρίς ύφος τιμωρίας) ότι όταν για παράδειγμα κοροϊδεύει τα παιδιά, αυτό θα την οδηγήσει στο να μην έχει φίλους. Θυμίστε της μία περίπτωση που βρέθηκε η ίδια στην άλλη πλευρά. Ρωτήστε την πως ένιωσε όταν την κορόιδεψαν. Θα σας πρότεινα να επαναπροσδιορίσετε τη σχέση σας με την κόρη σας, χωρίς απειλές και τιμωρίες αλλά στη βάση του αμοιβαίου σεβασμού.  Μάθετε την να χειρίζεται με υγιείς τρόπους τον θυμό της (και όχι όπως αναφέρεται “να μουτζώνει”). Αυτό φυσικά προϋποθέτει ότι  αναγνωρίζετε το συναίσθημα της. “Κατανοώ ότι έχεις θυμώσει αλλά δε μπορώ να σε αφήσει π.χ. να χτυπήσεις και να πονέσεις κάποιον άλλο. Θα ήθελες να κάνουμε κάτι που θα σου πάρει το θυμό;”

Θα τελειώσω προτείνοντας σας να έχετε αρωγό στην προσπάθεια σας αυτή την παιδαγωγό του παιδιού σας. Μιλήστε της για τη νέα σας προσέγγιση, και ζητήστε της να σας βοηθήσει σε αυτό.

Και από αυτά που μας γράφετε, δε θεωρώ ότι χρειάζεται να επισκεφτείτε ψυχολόγο παρά μόνο συμβουλευτικά για εσάς. 

Με εκτίμηση,

Γιούλη Μπαλίκου
Διδάκτωρ Ψυχολογίας ΕΚΠΑ
Email: psychologiapaidiou@gmail.com
Web: http://psychologiapaidiou.blogspot.gr/