Γονείς, μη θυμώνετε όταν ο δάσκαλος σας λέει κάτι αρνητικό για το παιδί σας!

Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς ξεκινάει ταυτόχρονα και ένας νέος κύκλος επικοινωνίας μεταξύ γονέων και εκπαιδευτικών. Στα πλαίσια της ενημέρωσης για την πορεία του μαθητή στο σχολείο, πολλές φορές ο δάσκαλος καλείται να αναφέρει όχι μόνο θετικά στοιχεία για τη συμπεριφορά ή την επίδοση του μαθητή μέσα στην τάξη, αλλά γεγονότα και καταστάσεις που ενδέχεται να προκαλέσουν δυσαρέσκεια στον γονέα. Το γεγονός αυτό, ωστόσο, δεν πρέπει να στέκεται εμπόδιο στην διατήρηση μιας καλής συνεργασίας ανάμεσα σε γονέα και εκπαιδευτικό.

Ο ρόλος του εκπαιδευτικού μέσα στην τάξη είναι ιδιαίτερα απαιτητικός καθώς έχει να διαχειριστεί πλήθος μαθητών με διαφορετικές προσωπικότητες, αρχές, νοοτροπίες και καταβολές, να εξασφαλίσει την αρμονική συνύπαρξη και συνεργασία τους και παράλληλα να τους εντάξει στη μαθησιακή διαδικασία. Κατά τη διάρκεια αυτής της προσπάθειας, καλείται να παρατηρεί, να αξιολογεί και να καταγράφει τη συμπεριφορά και την επίδοση του κάθε μαθητή ξεχωριστά. Είναι λοιπόν προφανές πως λόγω της διαφορετικότητας του κάθε μαθητή οι συμπεριφορές και οι επιδόσεις μέσα στην τάξη θα ποικίλλουν και δεν θα είναι πάντοτε οι επιθυμητές.

Ο εκπαιδευτικός είναι υποχρεωμένος να αναφέρει και να συζητήσει την όποια μη επιθυμητή κατάσταση αναζητώντας μαζί με τους γονείς τα αίτια και τον τρόπο αντιμετώπισής της. Σε φυσιολογικές συνθήκες ο εκπαιδευτικός δεν έχει καμία πρόθεση και κανένα συμφέρον να κρίνει και να σχολιάσει αρνητικά την επίδοση ή τη συμπεριφορά ενός μαθητή. Η όποια αναφορά πρέπει να λαμβάνεται από τον γονέα ως πρόταση για το καλό του παιδιού του. Για τον λόγο αυτό, ο δάσκαλος οφείλει να είναι υπομονετικός, διακριτικός, πολύ συγκεκριμένος και αντικειμενικός στις παρατηρήσεις του, να τις εκφράζει ευγενικά και να λαμβάνει πάντα στα υπόψη του πως μιλά στους γονείς ενός παιδιού που θέλουν το καλύτερο για αυτό.

Οι γονείς από τη μεριά τους είναι αναμενόμενο να δυσανασχετούν στο άκουσμα οποιασδήποτε αρνητικής κριτικής για το παιδί τους κι συχνά τείνουν να εθελοτυφλούν και να μην αποδέχονται το γεγονός. Η συμπεριφορά αυτή συνήθως πηγάζει από την προστατευτικότητα και την υπερβολική αγάπη που νιώθουν για τα παιδιά τους. Η στάση αυτή όμως, δεν βοηθά σε τίποτα ως προς την εξέλιξη και την έγκαιρη αντιμετώπιση των μη επιθυμητών καταστάσεων. Γι’ αυτό οι γονείς θα πρέπει να δείχνουν εμπιστοσύνη στον εκπαιδευτικό, να αναλογίζονται καλοπροαίρετα τα κίνητρά του και να δίνουν προτεραιότητα στην αντιμετώπιση των αδυναμιών του παιδιού τους με σύμμαχο τον δάσκαλο. Καλό επίσης θα ήταν να αποφεύγονται συγκρίσεις, γενικεύσεις, βιαστικά συμπεράσματα και υποθέσεις όπως ότι ο δάσκαλος δεν συμπαθεί το παιδί, και να επιδιώκεται πάντα ο διάλογος για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση.

Σκοπός και των δύο πλευρών θα πρέπει να είναι η καλή συνεργασία μεταξύ τους ώστε να μπορούν να σταθούν μαζί δίπλα στον μαθητή βοηθώντας τον ουσιαστικά, αποφεύγοντας έτσι τις άσκοπες διενέξεις και παρεξηγήσεις.

Χριστίνα Μπέσιου
Εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
E-mail: xrist.bessiou@gmail.com
Web: www.thrania.com