Τράπεζα δεν έδωσε το δικαίωμα ανάληψης σε διαζευγμένη μητέρα

Το θέατρο του παραλόγου συνεχίζεται. Με αφορμή το περιστατικό που έζησε ανύπαντρη μητέρα-φίλη της σελίδας μας, στην οποία η τράπεζα που πήγε να ανοίξει λογαριασμό στο παιδί της,  δεν της δίνει το δικαίωμα αναλήψεων, πολλοί από εσάς μοιραστήκατε μαζί μας παρόμοιες εμπειρίες. Αυτή τη φορά, φιλοξενούμε τη μαρτυρία μιας διαζευγμένης μαμάς η οποία μας έγραψε το εξής:

Πήγα να ανοίξω λογαριασμό ταμιευτηρίου για το παιδί που μάζευε λεφτά στον κουμπαρά, ώστε να του δείξω με αυτό το τρόπο ότι είναι σημαντικός κι έχει μια υπόσταση για μένα. Έκανα όμως το λάθος και στη τράπεζα ανέφερα μονογονεϊκή οικογένεια.Τελικά είναι κατάρα αυτό! Μου είπαν ότι αν η γονική μέριμνα είναι μισή μισή με τον πατέρα, τότε έχει δικαίωμα ο πατέρας να ενημερωθεί για τον λογαριασμό. Επίσης με ενημέρωσαν ότι για να σηκώσουμε χρήματα θα πρέπει να είμαστε και οι τρείς- λόγω του ότι ο γιος μου κοντεύει τα 12-ενώ ζήτησαν να τους συμπληρώσει και ο πατέρας ένα χαρτί.

Έγινε φασαρία στη τράπεζα και τελικά έθεσα σαν όρο, να μπορεί να γίνει ανάληψη των χρημάτων όταν ο μικρός γίνει 18 ετών. Να σημειωθεί ότι και το δικό μου όνομα να έβαζα στον λογαριασμό, πάλι ήθελαν και τον πατέρα και πάλι όλοι μαζί παρεούλα στη τράπεζα.Η μόνη διαφορά που υπάρχει είναι στο ότι αν μπεί και ο πατέρας στο λογαριασμό του παιδιού, μπορείς να βγάλεις κάρτα ανάληψης και να κάνει αναλήψεις όποιος έχει τη κάρτα.

Δεν πρέπει να λες μονογονεϊκή οικογένεια τη σήμερον ημέρα, είναι κόκκινο πανί. Το ίδιο έπαθε και η μαμά μου και δεν το ήξερα και τώρα έχω ένα λογαριασμό εγώ στο όνομα του παιδιού που έχει ελάχιστα χρήματα αλλά θα είναι “κλειστός” μέχρι τα 18 του και έναν η μητέρα μου από τον οποίο δεν μπορούμε να σηκώσουμε χρήματα γιατί πολύ απλά ένας άνθρωπος που έγινε πατέρας για 5 λεπτά, όσο δηλαδή διήρκησε η σύλληψη του γιου μας, θα μας τυρρανάει για μια ζωή…Να χαρώ εγώ Ελληνικό κράτος που προστατεύει τις αδύναμες ομάδες!

Γιώτα

Singleparent: Είναι απόλυτα κατανοητό και αυτονόητο θα έλεγα, να έχουν λόγο και οι δύο γονείς σε ό,τι αφορά το μεγάλωμα του παιδιού. Ωστόσο αυτή η κοινή δικαιοδοσία, δεν πρέπει κάπου να αρχίζει και κάπου να τελειώνει; Δεν πρέπει π.χ. να υπάρχουν κάποιες εξαιρέσεις όταν ο ένας γονιός υπάρχει μόνο στα χαρτιά; Άλλο να αποφασίζεις για το σχολείο που θα πάει το παιδί ή για το αν θα κάνει εμβόλια ή όχι, και άλλο να ανοίγεις λογαριασμό για να το εξασφαλίσεις. Και προσωπικά αναρωτιέμαι: Πώς είναι δυνατόν ανύπαντρη μητέρα να εκδίδει διαβατήριο σε παιδί χωρίς την υπογραφή του πατέρα ή μια διαζευγμένη μητέρα που έχει την επιμέλεια, να εισπράττει το επίδομα τέκνων χωρίς την υπογραφή του πατέρα  αλλά να μην μπορεί να κάνει μια ανάληψη; Και αφού θέλει μια τράπεζα να είναι τυπική απέναντι και στους δύο γονείς-και καλά κάνει- πώς κατοχυρώνεται το παιδί αν ο άλλος γονιός, πάει μια ωραία μέρα και διεκδικήσει μέρος αυτών των χρημάτων, εφόσον υπάρχει και το δικό του όνομα στη θέση του δικαιούχου;