Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο

Μπορεί να επικρατεί η έκφραση ότι το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, όμως αν το σκεφτείς καλά, από τον παράδεισο «βγήκαν έξω» οι αμαρτωλοί, το φίδι και όλα τα κακά της μοίρας μας. Άρα θεωρητικά δεν είναι και τόσο καλό ε;

Στην αρχή, από όσο έχω ακούσει από πολλές γυναικοσυζητήσεις, ξεκινάει σαν «ξύλο» πάνω σε θέματα σεξουαλικών προτιμήσεων. Άντε κάτι πιο άγριο, άντε λίγο πιο τολμηρό.

Ύστερα, με ένα λαθάκι τρως την σφαλιάρα σου. Εντός σπιτιού πάντα στην αρχή.
Μετά θα την φας και έξω. Θα σε προσβάλει, θα σε αρπάξει απότομα, θα σε ταπεινώσει.
Ντρέπεσαι. Πας το παιδί σχολείο καμουφλαρισμένη. Ή το στέλνεις με την φίλη σου, την γειτόνισσα κτλ.
Αυτός ζητάει συγνώμη, και ότι δεν θα το ξανακάνει. Και πως τόλμησε και μπόρεσε να σε χτυπήσει αφού σε αγαπάει. Και χίλια μύρια τέτοια.
Τον πιστεύεις. Θες να τον πιστέψεις.. Έχεις ανάγκη να τον πιστέψεις.

Και ύστερα το ξανακάνει. Ήταν φυσικό. Ήταν αναμενόμενο. Το χαστούκι, έγινε τράβηγμα μαλλιών. Το ένα χτύπημα έγινε πέντε.

Χρειάζεσαι παραπάνω μέρες για να συνέλθεις. Για να επουλωθούν τα τραύματα. Σωματικά και ψυχικά. Αλλάζει το βλέμμα σου. Πιθανόν να μην στείλεις το παιδί σχολείο. Ή να πάει να μείνει στην γιαγιά και στον παππού. Γιατί είσαι ράκος. Πάλι ντρέπεσαι. Και πάλι χάνεσαι από προσώπου γης.

Ίσως κάποιους που ξέρει την κατάσταση, σε παραπέμψει σε ειδικούς ή στην αστυνομία. Και τότε πάλι θα γυρίσει αυτός, μετανιωμένος και με δώρα. Και όλα κάθε φορά από την αρχή, και με χειρότερο τέλος.

Τέλος με δυο καταλήξεις. Ή που θα βρεις την δύναμη να τον παρατήσεις, να τον καταγγείλεις, να πάρεις περιοριστικά μέτρα για να προστατέψεις το παιδί σου και εσένα . Αυτή είναι η καλή εκδοχή.

Ή που θα σκύψεις το κεφάλι, θα μπεις στο τρυπάκι ότι σου αξίζει και τα περνάς, θα πάθεις ανοσία σε θέματα ντροπής και θα βγαίνεις έξω και με μαυρισμένα μάτια, πρησμένα χείλια, σπασμένα χέρια κτλ. Και απλά θα περιμένεις να αλλάξει. Και θα πέφτεις όλο και πιο βαθιά στα σκοτάδια της αβύσσου. Μέχρι που δεν θα γνωρίζεις τον ίδιο σου τον εαυτό.

Σε κανέναν δεν αξίζει μια άσχημη μεταχείριση. Αλλά δυστυχώς ή ευτυχώς σχεδόν πάντα είμαστε άξιοι της μοίρας μας.