Ποτέ μη λες ποτέ!

Θες το διαζύγιο, θες το πριν του διαζυγίου δεν ξέρω, αλλά είχα κατεβάσει ρολά. Είχα αρχίσει και λίγο λίγο έθαβα την γυναίκα μέσα μου και ζούσα μόνο για την μάνα. Και αυτό φαινόταν σε όλα. Αποχή από το σεξ, αλλαγή γκαρνταρόμπας. Είχα χαρίσει ότι μπορούσες να θεωρήσεις σέξυ και όποιος αντέξει ή έστω και λίγο βραδινό, και είχα κρατήσει μόνο τα κολάν, τις φόρμες, τα μαύρα ή αλλιώς την ντουλάπα του Ζορρό . Από «σεξ σύμπολ» είχα γίνει σύμπολ προς αποφυγή ή μάλλον “Stop – μονόδρομος”!

Και με είχα πείσει ότι θα μεγαλώσω το παιδάκι μου, θα ασχοληθώ μόνο μαζί του και κουτσά στραβά περάσανε 4 χρόνια…. 2 σε έναν γάμο που προσπαθούσα να τερματίσω, και 2 σαν διαζευγμένη.

Τότε ξαφνικά, στα καλά καθούμενα ή στα καλά στεκούμενα, έπαθα τραμπάκουλο. Κι όλα αυτά που έθαβα, και μου στερούσα, ξύπνησαν και άντε να τα μαζέψεις. Σαν να ήμουν βαμπίρ και να μύρισα φρέσκο αίμα.

Κοινά; Τίποτα. Άλλη ήπειρος, άλλη θρησκεία, άλλη γλώσσα, άλλες απόψεις για τα φυλετικά δικαιώματα , άλλα ντ άλλων γενικά. Να βρεθείς τώρα στα «γεράματα» να ξεσκονίζεις την ιστορία μπας και μάθεις κάτι για την χώρα του και την κουλτούρα του και την γεωγραφία γιατί ούτε στον χάρτη δεν ξέρεις ακριβώς να βρεις από που είναι. Στο περίπου ναι αλλά μήπως δεν παίρνεις και όρκο;

Στο μόνο που συμφωνούσαμε ήταν ότι το μαύρο χρώμα είναι τέλειο, με την διαφορά ότι εγώ εννοούσα ένα σέξυ ρούχο και αυτός την μπούργκα.

Το μυαλό να λέει όχι και η καρδιά ναι. Και να λες εσύ, άντε και καλά ξεμπερδέματα. Και κάπως έτσι με πολλά όχι και πολλά δεν πρέπει, χάνεις τον έλεγχο και δεν μπορείς ούτε να αναπνεύσεις μακριά του…(συνεχίζεται)