fbpx

Ο άντρας μου έφυγε για δουλειά και ζω με τα πεθερικά μου

| 12 Φεβρουαρίου 2014
ADVERTISEMENT

Ο άντρας μου είχε αγοράσει ένα σπίτι το οποίο και έχασε το 2008, όταν ξεκίνησε η κρίση. Μετά μετακομίσαμε σε ένα διαμέρισμα και μείναμε εκεί για 4 χρόνια αλλά όταν αρραβωνιαστήκαμε, μετακόμισε στο διπλανό σπίτι ένα ζευγάρι με παιδιά που λόγω της κρίσης, ήρθε να μείνει με τους γονείς της γυναίκας. 8 άτομα σε ένα σπίτι, καταλαβαίνετε…γινόταν κάθε μέρα της μουρλής και επειδή δεν αντέξαμε άλλο, αναγκαστήκαμε να φύγουμε και να μείνουμε, με τη μαμά του άντρα μου. Υποτίθεται ότι θα ήταν μόνο για 1-2 μήνες είπαμε αλλά μετά που είδαμε ότι με αυτόν τον τρόπο μπορούσαμε να μαζέψουμε χρήματα για τον γάμο και το μέλλον μας, αποφασίσαμε να μείνουμε περισσότερο. Κι έτσι οι 2 μήνες έγιναν 6 και οι 6, έγιναν 2 χρόνια!

Μαζέψαμε που λέτε χρήματα, έγινε και ο γάμος. Και πάνω που είπαμε να αρχίσουμε να ψάχνουμε για σπίτι, παραιτήθηκα από τη δουλειά μου για να πάω σε μια άλλη με καλύτερα χρήματα, αλλά από τη καινούρια δουλειά με κρέμασαν κι έτσι έμεινα άνεργη. Και όχι ότι να΄ναι άνεργη αλλά και έγκυος άνεργη αφού σήμερα είμαι 5 μηνών. Θέλετε να σας αποτελειώσω; Ο άντρας μου ένα μήνα αφού έμεινα έγκυος, έφυγε με τη δουλειά του στην Αγγλία και θα μείνει εκεί για ένα χρόνο. Ο διευθυντής του, του πρότεινε να εγκατασταθεί για ένα χρόνο στο Λονδίνο ώστε να αναλάβει κάτι καινούρια project-ιδέα-δεν-έχω και εγώ είμαι εδώ να τον βλέπω και να του μιλάω στο skype, να του δείχνω τον υπέρηχο του μωρού στο skype και να μην μπορώ να του μιλήσω όπως και όσο θέλω διότι ξεπηδάνε από κάπου τα πεθερικά και αρχίζουν να ρωτάνε “Τί τρώς εκεί;” ή “Καλά κοίτα που έφτασε η τεχνολογία” κοιτάζοντας τη κάμερα του υπολογιστή λες και είναι ιπτάμενος δίσκος. Οι γονείς μου μένουν εκτός Αθηνών, έγκυος να μείνω μόνη μου σε ένα διαμέρισμα ψιλο-φοβάμαι κι έτσι είμαι εδώ να γεννάω παρέα με τα πεθερικά μου. Να τα πάρω τώρα τα λεξοτανίλ;


ADVERTISEMENT

Τα πεθερικά μου φυσικά πετάνε από τη χαρά τους που θα έχουν το εγγόνι τους, μέσα στο ίδιο τους το σπίτι αλλά εγώ δεν θέλω να μεγαλώσω το μωρό μου εδώ. Δεν έχω πρόβλημα με τους ανθρώπους αλλά μερικές φορές η συγκατοίκηση μαζί τους με τρελλαίνει. Και αν με τρελαίνει σήμερα δεν θέλω να φανταστώ πώς και πόσο θα με τρελλάνει αύριο. Εγώ τη μητρότητα τη σκεφτόμουν με τον άντρα μου, να φροντίζουμε το μωρό, να θηλάζω, να κυκλοφορώ και με το βρακί που λέει ο λόγος και τώρα θα πρέπει να δίνω λογαριασμό για την μάρκα της πάνας και γιατί πήγα το παιδί σε αυτό το παιδίατρο και όχι στον άλλον. Ήδη με πρήζουν γιατί δεν τρώω παραπάνω και γιατί δεν προσέχω και δεν με αφήνουν ούτε κανάλι να αλλάξω στη τηλεόραση μη τυχόν και πάθω αποκόλληση πλακούντα από το ζάπινγκ….

Μετά σκέφτομαι και άλλα ζευγάρια που λόγω της κρίσης αναγκάζονται να μετακομίσουν με τα παιδιά στο πατρικό του ενός ή του άλλου όπως οι διπλανοί μας στο παλιό μας σπίτι και νιώθω τυχερή. Μερικές φορές θυμώνω και με τον άντρα μου που έκανε κακή διαχείριση στα χρήματά του και φτάσαμε σε σημείο να έρθουμε εδώ και ύστερα τα βάζω με μένα που παραιτήθηκα. Μόνο με το μωρό δεν τα έχω βάλει. Και διαβάζω για τις μονογονεϊκές οικογένειες και τις μόνες μαμάδες και δεν ξέρω βρε κορίτσια πώς τα καταφέρνετε. Εμένα ο άντρας μου λείπει υποτίθεται προσωρινά και ενώ δεν έχω γεννήσει ακόμα και μου φαίνεται βουνό. Όλη μέρα είμαι κλεισμένη στο σπίτι, οι φίλες μου ή θα είναι παντρεμένες με μεγάλα παιδιά και υποχρεώσεις ή θα είναι ελεύθερες με εντελώς διαφορετικό τρόπο ζωής και δεν έχω πού να πάω.

Η μόνη μου έξοδος είναι στο γιατρό. Προτιμώ να πηγαίνω μόνη μου στο γυναικολόγο γιατί μια φορά που πήγα με τη πεθερά μου, στενοχωρήθηκα που γύρισα το κεφάλι μου και αντί να δω το πρόσωπο του άντρα μου να στέκεται στο πλάι μου, είδα της μητέρας του. Δεν έχω τίποτα με τη γυναίκα αλλά να…νόμιζα ή τουλάχιστον περίμενα, αυτή η τόσο τρυφερή στιγμή, που βλέπεις το πρώτο σου παιδί στον υπέρηχο, να είναι μόνο του ζευγαριού, μόνο δική μας. Και όποτε πάω μόνη μου, κλαίω. Βλέπω το παιδί στην οθόνη του υπερήχου και κλαίω. Μπορεί να μην είμαι μονογονεϊκή οικογένεια αλλά είμαι ήδη μονοπεθερική και δεν ξέρω τι από όλα με πονάει περισσότερο. Σας ευχαριστώ που με ακούσατε.


ADVERTISEMENT

Ζωή

Θέλετε να μας μιλήσετε; Κι εμείς!
Στείλτε μας email στο
 info@singleparent.gr ή βρείτε μας στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική. Τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ