Το Singleparent.gr στις Ψηφιακές Γειτονιές (και πώς την “πάτησα” με τον βολβό!)

Ήταν το καλύτερο Σάββατο του τελευταίου εξαμήνου, μην σας πω της χρονιάς. Ούτε εγώ θυμάμαι από πότε είχα να περάσω τόσο καλά. Σαν να βγήκα από το σπίτι και βρήκα τους ανθρώπους του υπολογιστή μου, μπροστά μου, ζωντανούς. Είδα ξανά αγαπημένα πρόσωπα, φίλους και γνωστούς, γνώρισα καινούριους και η μέρα μου γέμισε φωτογραφίες και γέλια. Οι Ψηφιακές Γειτονιές είναι μια μεγάλη γιορτή. Μια αφορμή για να πείς στη μάνα σου “Βρε μαμά κράτα το παιδί έχω ένα πολύ σημαντικό συνέδριο να πάω” και πράγματι είναι πολύ σημαντικό. Μόνο που δεν της λες ότι αυτό το συνέδριο, δεν έχει σοβαροφανείς και ψηλομύτες τύπου Ευγένιος Παχατουρίδης, αλλά παρέες, ξεφωνητά, παιδιά που σου έλεγαν “Ξεκίνησε η ομιλία, θέλετε να μπείτε μέσα;” κι εσύ θέλεις να μπείς αλλά τα λες με την τάδε και τον τάδε που τους γνώρισες στο blog της τάδε και γελάτε και θέλεις “1 λεπτάκι ακόμα;”. Σαν να γνωριζόσασταν χρόνια. Γιατί γνωρίζεστε χρόνια και βρίσκεστε εδώ, κάθε χρόνο σαν ετήσιο ραντεβού με τους παλιούς συμμαθητές από το Λύκειο. Γιατί ακόμα μαθαίνεις από τη γνωριμία σας, ακόμη διδάσκεσαι!

Συγκινήθηκα πολύ με όλες τις ομιλίες, με άγγιξε πολύ η ιστορία της Νίτσας και του Νίκου Κωνσταντινίδη που φιλοξενούν στο σπίτι τους παιδιά που εγκαταλείφθηκαν ή κακοποιήθηκαν από τους γονείς τους, γέλασα πάρα πολύ με τη Σοφία Γκιούσου και τα παιδιά του εκδοτικού οίκου Key Books ενώ ο Ναυτίλος με έκανε να σκεφτώ πόσο δεδομένη θεωρώ την υγεία του παιδιού μου. Βασικά δεν θα σας πω περισσότερα για τις ομιλίες, πόσο συγκινήθηκα και πόσο γέλασα ή πόσο όμορφα πέρασα γιατί όλα αυτά είναι αυτονόητα. Θα σας πω μόνο πώς την πάτησα με τον βολβό, που βολβό μου έλεγαν και βολβό δεν έβλεπα.

Που λέτε  μετά τις Ψηφιακές πήρα τους κουμπάρους και πήγαμε για κρασιά. Πίνουμε τα κρασιά μας, εκείνοι συνεχίζουν κι εγώ τους λέω “Παιδιά πάω να ξεραθώ” μου χαιρετάνε τον πλάτανο και φεύγω. Στη Πειραιώς χάνομαι κι αντί να πάω προς Εθνική, βγαίνω κάπου στο Αιγάλεω, λίγο ακόμη και θα με παίρναν στο ΤΕΙ. Τέλος πάντων φτάνω σπίτι μέσω Τρίπολης, βάζω μέσα και τις 3 σακούλες του συνεδρίου και πέφτω ξερή.

Την επόμενη μέρα ο μικρός ξεψαχνίζει τις σακούλες. “Μαμά ήρθε ο Άη Βασίλης;” με ρωτάει έχοντας σκορπίσει ΟΛΑ τα πράγματα του συνεδρίου στο πάτωμα. Βλέπω λοιπόν τον βολβό στο χαλί χωρίς συσκευασία. “Παιδί μου, που το βρήκες αυτό το σκονισμένο μπαλάκι;” του λέω και το πετάω στα σκουπίδια. Και μια χαρά όλα.

Μέρες τώρα σας βλέπω να ανεβάζετε φωτογραφίες με βολβούς, με λουλούδια μέχρι και κείμενο με τίτλο “Ο βολβός που σας δώσαμε”. “Ρε γμτ λέω, ποιόν βολβό μας έδωσαν; Πού στο καλό ήταν αυτός ο βολβός;”  μέρες τώρα αναρωτιέμαι. Βρίσκοντας σήμερα το σακουλάκι του βολβού κάτω από τον καναπέ, κατάλαβα πως ήταν το “σκονισμένο μπαλάκι”. Γιατί είμαι παιδί της κηπουρικής, της στέρνας και του λόγγου. Σε κανα μήνα από τώρα εσείς θα ανεβάζετε φωτογραφίες απ’ τις ανθισμένες γλαδιόλες κι εγώ από μπάλες του μπάσκετ!

Ευχαριστώ ΤΟΟΟΣΟ πολύ την Άσπα, τον Χρήστο, την Κατερίνα, την Νάταλι, την Πέπη, την Έλενα (αν ξεχνάω κανέναν φωνάξτε), την Εύα το κορίτσι μου, που έβγαζε φωτογραφίες και βίντεο και έκατσε μέχρι τέλους αλλά και τους κουμπάρους μου που ήρθαν τρέχοντας. Τους εθελοντές και όλους τους ανθρώπους που έκαναν τα πάντα για να είναι όλα άψογα εκείνη την ημέρα. Χάρηκα πολύ που γνώρισα την Bebis Thoughts, την Αρετή, την Άιναφετς, τη Τζίνα, την Αννούσα, την Έφη Ανέστη, τις Συνταγές Παρέας (που τους έπρηξα εκείνη τη μέρα να τους λέω πόσο τους θαυμάζω, σίγουρα με περάσαν για τρελλή) και που συνάντησα ξανά τον Παραμυθά μου. Αλλά πιο πολύ ευχαριστώ εσάς. Που ήρθατε μετά την ομιλία, με αγκαλιάζατε και με φιλούσατε και μου λέγατε πόσο πολύ σας έχει βοηθήσει το site και πόσο το αγαπάτε. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανταμοιβή από αυτή. Και θα ανταμώσουμε ξανά και το 2015 και το ’16 και το’17 κι αυτό δεν είναι υπόσχεση, είναι “απειλή”!

Ψηφιακές Γειτονιές σας ευχαριστούμε πολύ πολύ για όλα. Του χρόνου, για καλό και για κακό, στη δική μου τσάντα βάλτε καλύτερα τη γλάστρα ολόκληρη!

Αξίζει να δείτε το υπέροχο βίντεο που έφτιαξε η ομάδα του Pathfinder!