Ο άντρας μου με κακοποιεί και σκέφτομαι να χωρίσω

Είμαι 30 ετών και σε λίγους μήνες, θα γεννήσω το πρώτο μου παιδί. Με τον άντρα μου, είμαστε παντρεμένοι περίπου 2 χρόνια. Είμαι ενθουσιασμένη που θα γίνω μαμά αλλά δεν είμαι καθόλου ενθουσιασμένη που είμαι σύζυγος. Βασικά ούτε ο άντρας μου ούτε εγώ θέλαμε να παντρευτούμε και νομίζω ότι και οι δύο το κάναμε επειδή ήμασταν χρόνια μαζί. Το χειρότερο είναι ότι τον τελευταίο καιρό ο άντρας μου με κακοποιεί. Δεν με έχει χτυπήσει αλλά με κακοποιεί συναισθηματικά. Στην αρχή νόμιζα ότι ήταν κάτι παροδικό ή ότι μπορούσα να το αντιμετωπίσω. Όμως σήμερα ανησυχώ για το παιδί μου που θα μεγαλώσει σε τέτοιο περιβάλλον. Ο άντρας μου ήδη απειλεί πως αν το παιδί είναι άτακτο ή δεν μας ακούει, θα το σπάσει στο ξύλο. Μήπως φέρεται έτσι επειδή έχει αγχωθεί με την εγκυμοσύνη; Μήπως αλλάξει μόλις γεννηθεί το μωρό και αγαπήσει κι εμένα αλλά και το παιδί; Προς το παρόν είμαι πολύ φοβισμένη, συνέχεια φωνάζει και μου μιλάει άσχημα ή δεν μου μιλάει καθόλου. Δεν ξέρω πώς να ξεπεράσω τους φόβους μου κι από την άλλη δεν ξέρω τι είναι καλύτερο για το παιδί: Να μεγαλώσει με έναν κακό πατέρα ή χωρίς καθόλου πατέρα; Δεν ξέρω αν, πώς και πότε πρέπει να φύγω!

Ηλέκτρα

Αγαπητή Ηλέκτρα,

Είμαι σίγουρος ότι αυτή τη στιγμή, όλοι όσοι σε διαβάζουν, φωνάζουν από μέσα τους «Φύγε τώρα!» και φυσικά έχουν δίκιο, αλλά δεν είναι τόσο απλό. Πρέπει να είσαι έτοιμη και δυνατή όχι μόνο για να φύγεις αλλά κυρίως, για να μείνεις μακριά του. Εάν φύγεις μαζί με το παιδί αργότερα, ο άντρας αυτός θα κάνει τα πάντα για να σε κάνει να επιστρέψεις και χωρίς την υποστήριξη από το περιβάλλον σου, το πιο πιθανό είναι να υποκύψεις, να γυρίσεις και η κατάσταση να είναι χειρότερη. Υπάρχουν άνθρωποι στους οποίους μπορείς να στραφείς για βοήθεια, που θα σε ακούσουν, θα σε καταλάβουν και θα σε πιστέψουν. Όλοι σήμερα καταλαβαίνουν ότι η λεκτική βία είναι το ίδιο καταστροφική όσο και η σωματική. Είμαι σίγουρος ότι αγαπάς το αγέννητο μωρό σου και θέλεις να μείνεις ασφαλής για χάρη του. Εάν πρέπει να επιλέξεις ανάμεσα σε έναν χειριστικό πατέρα και σε καθόλου πατέρα, η επιλογή είναι μονόδρομος και φυσικά είναι η δεύτερη. Φαντάσου το παιδί σου να σε κοιτάει στα μάτια αφού έχει φάει ξύλο και εσύ να πρέπει να προσπαθήσεις να εξηγήσεις γιατί έμεινες σε αυτό το γάμο. Και όχι μόνο να το εξηγήσεις στο παιδί αλλά να το συγχωρήσεις και στον εαυτό σου. Εύχομαι να φύγεις και να μείνεις δυνατή για σένα και για το παιδί σου!

Πηγή: http://www.telegraph.co.uk