fbpx

Η γυναικεία κακοποίηση, δεν είναι πρόβλημα της γυναίκας

| 9 Ιανουαρίου 2014
ADVERTISEMENT

Οι γυναίκες πληγώνονται, βιάζονται, κακοποιούνται, απειλούνται αλλά αυτές οι συμπεριφορές δεν είναι πρόβλημα των γυναικών. Ναι αυτά τα ζητήματα έχουν αντίκτυπο στις γυναίκες αλλά αντανακλούν τις βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις ορισμένων αντρών για το τι σημαίνει γυναίκα, άνθρωπος και γάμος.

Άντρες πληγωμένοι, ανασφαλείς, αυταρχικοί, βίαιοι. Άντρες που χρησιμοποιούν τη σωματική τους δύναμη επειδή δεν έχουν καμία άλλη. Άντρες που πονάνε τη γυναίκα τους, τη μητέρα των παιδιών τους, μόνο και μόνο για να υπερέχουν πνευματικά και σωματικά. Και είναι εξαιρετικά προσβλητικό να καλούμε τις γυναίκες να λύσουν αυτά τα θέματα, όταν σε αυτά τους έχουν εμπλέξει όσοι τα προκαλούν.


ADVERTISEMENT

Όταν κάποιος βιάζει ή χτυπάει ή κακομεταχειρίζεται μια γυναίκα δεν είναι πρόβλημα της γυναίκας για να το λύσει. Σίγουρα μπορεί να έχει μερίδιο ευθύνης που μένει σε μια τέτοια σχέση ή γάμο, μπορεί να είναι ανασφαλής να αισθάνεται μειωμένη και ταπεινωμένη αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι το προκαλεί ή ότι της αξίζει να ζει έτσι και σίγουρα δεν είναι δικό της θέμα.

Ξέρω πολλοί άντρες θα πούν «δεν είναι όλοι οι άντρες το ίδιο, εγώ δεν δέρνω ή δεν έδερνα τη γυναίκα μου, ούτε την κακοποιώ». Όμως παρ’ όλα αυτά είναι δικό σου πρόβλημα αγαπητέ φίλε όπως είναι και δικό  μου. Διότι εμείς μεγαλώνουμε αγόρια, εμείς είμαστε το αντρικό πρότυπο για τα παιδιά μας, το πρότυπο του πατέρα και συζύγου. Εμείς έχουμε φίλους και γνωστούς που καυχιούνται για τις μπουνιές που ρίχνουν στις γυναίκες τους ή που τις μιλάνε υποτιμητικά ενώ είμαστε παρόντες και σαν άντρες ,όχι μόνο δεν λέμε κουβέντα, αλλά συνεχίζουμε να τους κάνουμε παρέα αντί να τους περιθωριοποιούμε.  Και ίσως αν στη θέση αυτής της γυναίκας, της όποιας γυναίκας, ήταν η μητέρα σου η αδερφή σου ή ακόμη και η κόρη σου, να ήσουν πιο ενεργητικός και ενδεχομένως να συμφωνούσες.

Όσο σπαταλάμε χρόνο, χρήμα και ενέργεια σε προγράμματα για την κακοποίηση κατά των γυναικών, σε προγράμματα που κάνουν τις γυναίκες αυτές να μαζεύουν τα κομμάτια τους και να προχωρούν στη ζωή τους είναι σαν να αποτυγχάνουμε να αναγνωρίσουμε ότι αργήσαμε. Που ήμασταν εμείς όταν η γειτόνισσα φορούσε γυαλιά για να μην τη δούμε μαυρισμένη από το ξύλο; Που ήμασταν εμείς όταν η συνάδελφος, η φίλη, η ξαδέρφη, βυθίζονταν όλο και πιο πολύ στη κατάθλιψη και τα παιδιά της έδειχναν όλο και περισσότερο τρομαγμένα; Που ήμασταν εμείς όταν οι ζωές τους άλλαζαν παρά τη θέλησή τους; Γιατί πάντα προσπαθούμε να διορθώσουμε το σύμπτωμα και όχι το πρόβλημα;


ADVERTISEMENT

Είναι καιρός να ξυπνήσουμε και να θεραπεύσουμε την αρρώστια, να μετατρέψουμε την τεστοστερόνη μας σε αυτοεκτίμηση, ειλικρίνεια, ακεραιότητα και ευαισθησία για τους γύρω μας.  Είμαστε όλοι υπεύθυνοι να το αλλάξουμε αυτό. Δεν αρκεί να δίνεις χρήματα σε συλλόγους και κέντρα στήριξης για τη βία κατά των γυναικών. Ο χρόνος σου, η κατανόησή σου είναι εξίσου και πιο σημαντικά από τα χρήματά σου. Προστάτεψε τη κόρη σου από έναν μελλοντικό χειριστικό σύντροφο, ενισχύοντας την αυτοεκτίμηση και την αυτοπεποίθησή της, ώστε όταν πέσει επάνω σε έναν τέτοιο τύπο, να μην ερωτευτεί αλλά να προσπεράσει. Η γυναικεία κακοποίηση είναι μια πραγματικότητα που όσο την αναγνωρίζουμε, τόσες περισσότερες είναι και οι πιθανότητες να την αποδεχτούμε, να την ξορκίσουμε και στο τέλος να την αφανίσουμε μια και καλή. Σήμερα είναι η γειτόνισσα, η κοπέλα που φέρνει τους καφέδες, η μπέιμπι σίτερ του παιδιού σου. Αύριο μπορεί να είναι η κολλητή σου, η αδερφή σου ή το ίδιο το παιδί σου!

Πηγή: http://www.yourtango.com/

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ