Οφείλω μια συγγνώμη σε όλους τους μονογονείς που κατηγορούσα πρίν γίνω κι εγώ…

Είμαι μόνη μαμά, εδώ και οχτώ χρόνια. Ίσως μου πήρε παραπάνω από ότι θα έπρεπε, αλλά πρέπει να απολογηθώ σε όλους τους μόνους γονείς, πριν από εμένα.

Μεγαλώνοντας μέχρι σήμερα, έβλεπα πάντα τους γονείς μου μαζί. Ο φιλικός μου κύκλος δεν ταίριαζε στα στατιστικά του “50% όλων των γάμων καταλήγουν  σε διαζύγιο”.

Οι μόνες μαμάδες ήταν ένα είδος ξένης λογικής για εμένα, μέχρι που έγινα και εγώ μία. Και για να είμαι ειλικρινής, αυτά που ήξερα ή πίστευα για εκείνες δεν ήταν αρκετά κολακευτικά.

Όταν όμως έμεινα μόνη μου, πέρασα δύσκολα και περνάω ακόμα, με το στίγμα που ακολουθεί τις μόνες μαμάδες. Έχω μάθει τόσα πολλά τα τελευταία χρόνια, σχετικά με το τι χρειάζεται για να είσαι μόνη μαμά, και πλέον τις αντιμετωπίζω όλες με δέος. Έχω μόνο ένα μικρό παιδί να κοιτάξω, και εντυπωσιάζομαι όταν μερικές φορές βλέπω μερικές μαμάδες να τα βγάζουν πέρα με δύο, τρία παιδιά ή και περισσότερα.

Δεν αφήνουμε τα παιδιά μας να τρέχουν αριστερά και δεξιά με βρώμικα ρούχα, όλα τα παιδιά κάνουν το ίδιο. Είναι στην φύση τους. Και εκείνα τα παιδιά που αρχίζουν να τσιρίζουν μέσα στο σούπερ μάρκετ, ανήκουν σε ΚΑΘΕ μαμά. Η οικογενειακή σου κατάσταση δεν έχει να κάνει με αυτό. Αγαπάμε τα παιδιά μας, ακριβώς όπως κάθε άλλη μαμά, και θα κάνουμε τα πάντα για να τα προστατέψουμε.

Και για να πούμε την αλήθεια, μερικές από τις μόνες μαμάδες που γνωρίζω είναι από τις πιο οργανωμένες και σκληρά εργαζόμενες γυναίκες, που ξέρουν να φέρνουν τη ζωή στα μέτρα τους.

Οπότε θέλω να ζητήσω συγγνώμη, για όλες εκείνες τις φορές που έκανα λάθος, και συμφώνησα με όλα τα στερεότυπα και σας έκρινα. Όταν είσαι μόνη μαμά δεν αξίζεις λιγότερα από κάθε άλλη μαμά, που έχει το σπίτι με τον ωραίο κήπο και τον σύζυγο στο σπίτι.

Ζούμε μια υπέροχη ζωή, απλά λίγο διαφορετική!

Πηγή : http://www.huffingtonpost.com/