Έμαθα να ζω μόνη και να ανακαλύπτω ξανά αυτή που ήμουν πρίν το γάμο!

Στην αρχή, μετά τον χωρισμό, όταν το φορτηγό της μετακόμισης με τα τελευταία πράγματα του πρώην απομακρύνθηκε, η σκέψη να είμαι μόνη, φάνταζε εύκολη. Σαν μητέρα ενός μικρού παιδιού δεν είχα γενικά πολύ χρόνο για τον εαυτό μου. Ο χρόνος μου κατά τη διάρκεια του γάμου μου, είχε ταμπέλες (χρόνος της μαμάς), ένα πρόγραμμα και ένα χρηματικό και χρονικό όριο. Τα προγράμματα δεν εξαφανίστηκαν φυσικά ούτε μετά το διαζύγιο: Δουλειά, κοινή επιμέλεια, πρόγραμμα του παιδιού…σχολείο, πιάνο, προπόνηση. Οπότε ο νεοαποκτηθέν ελεύθερος χρόνος ήταν μια πολυτέλεια που έπρεπε να συνηθίσω.

Δείτε σχετικά: Ένα διαζύγιο, μια ιστορία αγάπης. Μαζί ως το τέλος…

Την πρώτη φορά που βρέθηκα μόνη, χωρίς το παιδί, με όλο το σπίτι στην διάθεση μου, ήμουν χαρούμενη. Το σπίτι ήταν όλο δικό μου! Τι έκανα; Χόρεψα μες στη μέση του σαλονιού. Άλλαξα θέση σε κάποια έπιπλα. Έκανα ένα απολαυστικό και αργό μπάνιο χωρίς διακοπές (δεν είχα κανέναν να στέκεται στην άλλη μεριά της πόρτας και να ζητά να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα). Έφαγα πατατάκια με σάλτσα για βραδινό (Να μαγειρέψω; Με τίποτα!).

Ο γιος μου επέστρεψε την Κυριακή το πρωί και εγω ένιωθα ανανεωμένη και έτοιμη να ξεκινήσω αυτή τη νέα φάση της ζωής μου. Οι μέρες ήταν γεμάτες ασχολίες. Στο τέλος κάθε μέρας, μετά τα παραμύθια και τα φιλιά για καληνύχτα, κατέρρεα στο κρεβάτι μου. Κάθε μέρα είχε νέες προκλήσεις, κάποιες τις ξεπέρασα και άλλες όχι. Ανεξάρτητα όμως από αυτό φρόντιζα τον γιο μου, το σπίτι μου και έψαχνα για δουλειά.

Δυο βδομάδες αργότερα ήρθε ένα ακόμα ελεύθερο Σαββατοκύριακο. Προσπάθησα πάλι να χορέψω. Δεν ένιωσα την ίδια χαρά. Συνειδητοποίησα ότι δεν θα μπορούσα να τρώω πατατάκια και σάλτσα κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο. Αλλά δεν ήθελα να μαγειρέψω μόνο για μένα. Γι’ αυτό αποφάσισα να βγω μια βόλτα στην πόλη. Ήθελα να πάω με μερικούς φίλους για ποτό. Αλλά δεν μπορούσα. Γιατί είναι όλοι παντρεμένοι και περνούν το χρόνο τους, με τις οικογένειες τους. Μπορούσα να βγω μόνη μου. Οπότε έτσι και έκανα. Συνειδητοποίησα κάποια στιγμή ότι ήμουν μια σαραντάρα γυναίκα, σ’ενα μπαρ απολαμβάνοντας ένα ποτό. Όμως σαν μόνη γυναίκα σε μπαρ, μόνο για ένα λόγο θα μπορούσα να είμαι εκεί. Μια μόνη γυναίκα σε ένα μπαρ, είναι δυστυχώς εικόνα παρεξηγήσιμη…

Ο γιος μου επέστρεψε στο σπίτι και η ζωή επανήλθε στους φυσιολογικούς της ρυθμούς. Σε δυο βδομάδες πάλι θα είμαι μόνη μου το Σαββατοκύριακο. Σκεπτόμενη αυτό νιώθω άσχημα. Έχω την αίσθηση ότι χάνω πολύτιμο χρόνο. Αισθάνομαι μια αναστάτωση. Πως μπορείς να μαγειρέψεις μόνο για ένα άτομο; Ακόμα και όταν ο γάμος μου είχε προβλήματα, πάντα είχα έναν άνθρωπο να κάθεται στην πολυθρόνα δίπλα μου με τον οποίο συζητούσα τα νέα της ημέρας. Τι θα κάνω τώρα; Θα δω πάλι το Sex and the City;  Θα καλέσω τον πρώην αφού πιω μερικά ποτήρια κρασί; Είναι ευκαιρία να αισθανθώ την θλίψη μου και αυτό δεν είναι κακό.

Ήμουν μια σύζυγος και μητέρα που ασχολούνταν μόνο με τα οικιακά. Το τι έκανα καθημερινά ήταν αυτό που με όριζε: Πόσο παραγωγικός ήταν ο κήπος μου, πόσα γεύματα μαγείρεψα, πόσο καθαρό ήταν το σπίτι μου. Δεν ήμουν συνηθισμένη να περνώ μεγάλα ήρεμα διαστήματα μόνη με τον εαυτό μου. Χρειάστηκε να μάθω να είμαι μόνη μου. Έπρεπε να ανακαλύψω ξανά το άτομο που ήμουν πριν παντρευτώ. Έχω ταλέντα και δυνάμεις που ποτέ δεν ήξερα. Παίζω κιθάρα τώρα. Γυμνάζομαι. Κοιμάμαι μέχρι αργά την Κυριακή το πρωί. Ετοιμάζω γεύματα που αποτελούνται από ψωμί, τυρί και σαλάτα. Μερικές μέρες απολαμβάνω το να μην μιλάω σε κανέναν.

Τώρα συνειδητοποιώ ότι το να μάθω να είμαι μόνη μου ήταν κομμάτι του χωρισμού μου. Κάποια μέρα μπορεί να βρω έναν άλλο σύντροφο, δεν λέω όχι. Όμως όταν έρθει εκείνη η στιγμή θα είμαι σε καλύτερη κατάσταση για να μπορέσω να πάρω και να δώσω αγάπη. Προς το παρόν είμαι μια πολυάσχολη μόνη μαμά. Οι στιγμές μοναξιάς που υπάρχουν μου επιτρέπουν να είμαι εκεί για τον γιο μου και ν΄ ανανεώνομαι μετά από μια δύσκολη βδομάδα. Έχω μάθει να αποδέχομαι τις δυσκολίες που προκύπτουν κάποιες φορές από το να είμαι μόνη μου, επειδή μοιραία κάτι μαγικό προκύπτει: Ένας χαρούμενος χορός στο σαλόνι, γεύμα για ένα άτομο ή απλά κάτι τόσο απλό όσο το να παρατηρείς μια χελώνα να διασχίζει την αυλή.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/