Είμαι χήρα και το σεξ συνεχίζει να είναι κομμάτι της ζωής μου. Γιατί όχι;

Λίγες μέρες αφού έφυγε από τη ζωή ο σύζυγος μου, είχα μια συζήτηση με ένα φίλο μου, σχετικά με τις βιολογικές ανάγκες και τις ορμές των χήρων γυναικών. Την απρόβλεπτη και ακόρεστη σεξουαλική επιθυμία των γυναικών που έχουν μόλις χάσει τους άντρες που αγαπούν και που είναι γνωστές ως “λευκές χήρες”, δηλαδή παγιδευμένες στην απελπισία. Τι συμβαίνει όταν μια χήρα γυναίκα έχει την έντονη επιθυμία, να αντιδράσει στο πένθος της αποδεικνύοντας στον εαυτό της ότι είναι ακόμα ζωντανή – ότι δηλαδή δεν έχει πεθάνει μαζί με τον σύζυγό της;

Είπα ότι κάναμε μια “συζήτηση”; Μάλλον ήταν πιο πολύ σαν μονόλογος. Μιλούσα σχεδόν μόνη μου καθώς δεν υπήρχε ιδιαίτερη ανταπόκριση από τον συνομιλητή μου, ίσως επειδή ντρεπόταν, ίσως επειδή είχε τρόπους και δεν ήθελε να με διακόψει. Ανέφερα πολλά πράγματα που θεωρούνται ταμπού, ειδικά όταν αναφέρονται μαζί. Ο θάνατος, το σεξ και η απώλεια. Το ταμπού της χήρας που ερωτεύεται ή που ακόμη “χειρότερα” κάνει έρωτα!

Τι πρέπει να κάνεις όμως, αν η πιο σημαντική σου ανάγκη είναι να ξυπνήσεις το σώμα σου; Η ανάγκη να σε φιλήσουν, να σε κρατήσει ένας άντρας  στην αγκαλιά του; Θέλω να θυμηθώ αυτή την αίσθηση. Θα με βοηθήσεις;

Δείτε σχετικά: Χηρεία: Μετά από πόσο καιρό επιτρέπεται να κάνω σχέση; 

Κανένας δεν θα σε ρωτήσει το τίμημα που πλήρωσες και για πόσο. Δεν θα σε ρωτήσουν για πόσο καιρό δεν ένιωσες το άγγιγμα ενός άντρα. Για τη κοινωνία, η χήρα γυναίκα “πρέπει” να είναι αγνή πνευματικά και να μην νιώθει σαρκική επιθυμία. Οι νύχτες της “πρέπει” να είναι γεμάτες σκέψεις για τον αγαπημένο της που δεν είναι πια μαζί της. Να στέκεται μέσα στις στάχτες της ζωής της και ξαφνικά ο κόσμος της να αποτελείται μόνο από γυναίκες – μόνο οι φίλες της να της προσφέρουν συντροφιά, κουβέντα, απεριόριστο από τον χρόνο τους και καλοσύνη. Όμως δεν υπάρχει χήρα γυναίκα που να μην θέλει έστω μια νύχτα ελεύθερου έρωτα, μια νύχτα  ανάστασης του σώματός της!

Η ερωτική επιθυμία της χήρας γυναίκας είναι ουσιαστικά μια κραυγή βοήθειας που οι άντρες βρίσκουν αποκρουστική και οι γυναίκες τρομακτική. Δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε ένα βιβλίο, ούτε μια ταινία για το συγκεκριμένο θέμα, ούτε μια συζήτηση. Είναι βλάσφημο να “προδώσεις” τον άντρα που αγάπησες και πέθανε, έτσι δεν είναι; Είναι βλάσφημο να μην σε καταστρέψει, σώμα και πνεύμα, ο θάνατος του. Το αλκοόλ επιτρέπεται, όπως και τα φάρμακα. Μπορείς να πάρεις όποιο φάρμακο και να πιείς όσο και όποιο ποτό θέλεις για να ξεπεράσεις τον θάνατο του άντρα σου, δεν υπάρχει πρόβλημα. Η σεξουαλική ευχαρίστηση όμως απαγορεύεται. Αλλά είναι σαν το νερό, τον αέρα και το φαγητό. Σημαίνει ότι κρατιέσαι στην ζωή ακόμα και αν έχεις χάσει τα πάντα: το μέλλον σου, τα όνειρα σου, τις ελπίδες σου. Θα ήταν καλύτερα αν πέθαινες και εσύ, αυτό θα ήταν ένα “σωστό” τέλος για τη κοινωνία.

Και έπειτα τα πράγματα χειροτερεύουν. Σπιλώνεις την μνήμη του, πράγμα που αναιρεί τους ατελείωτους μήνες που υπέφερες και ήσουν αφοσιωμένη. Επειδή βρίσκεις ή τουλάχιστον προσπαθείς να βρεις την αγάπη σε κάποιον άλλον κι ας είναι δεδομένο πως δεν θα γυρίσει ποτέ ο άνθρωπός σου.ς

Τι απαιτεί η ηθική από εμάς τις χήρες γυναίκες; Να φλερτάρουμε χωρίς να μας βλέπει κανείς; Να αυτο-ικανοποιούμαστε; Πότε θα καταλάβουμε πως οι άνθρωποι που κάνουν σεξ, άντρες ή γυναίκες, χήροι ή μη χήροι, δεν σημαίνει πως δεν πενθούν για όσους χάνουν;  Πότε θα υπάρξει κάποιος που θα θελήσει να κοιτάξει με λίγη παραπάνω προσοχή την άγνωστη αλλά υπαρκτή ανάγκη μιας χήρας γυναίκας να δικαιούται να συνεχίζει να είναι γυναίκα;

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/