Αλληλοσπαραγμός γένους θηλυκού

Είχα διαβάσει κάποτε ότι μέσω των κοινωνικών δικτύων, έχουν αποκτήσει όλοι φωνή και άποψη. Και ενώ η ελευθερία της άποψης είναι αναμφισβήτητο δικαίωμα όλων, τα τελευταία χρόνια παρατηρώ αυξημένη εχθρότητα βασισμένη στο φύλο, στη θρησκεία, στο χρώμα του δέρματος.

Αυτό φυσικά δεν είναι κάτι άλλο από ένας αντικατοπτρισμός όσων συμβαίνουν στην πραγματική ζωή – ακριβώς όπως ένας άνθρωπος που δεν εμπιστεύεται εύκολα στην καθημερινή του ζωή, θα φέρει αυτή τη δυσκολία μαζί του και στον μικρόκοσμο του γραφείου του θεραπευτή του. Και, πέραν πάσης αμφιβολίας, υπάρχουν ζητήματα που δικαίως εξοργίζουν τους περισσότερους ανθρώπους, όπως, για παράδειγμα κάποιος κύριος ο οποίος προ ολίγων ημερών θεώρησε καλό να πετάξει ένα σκυλί από τον τρίτο όροφο μίας πολυκατοικίας, επειδή οι ιδιοκτήτες του ζώου δεν πλήρωναν το ενοίκιο που όφειλαν.

Σήμερα όμως δε θα μιλήσουμε για το θυμό που μπορεί να προκαλέσει μία τέτοιου είδους κακοποίηση προς ένα ζώο, ένα παιδί ή έναν συνάνθρωπό μας. Σήμερα θα μιλήσουμε για την ολοένα αυξανόμενα αντιπάθεια και επίκριση που εκφράζουν αρκετές γυναίκες στην πρώτη ευκαιρία και η οποία κυρίως απευθύνεται σε άλλες γυναίκες.

Ας ξεκινήσουμε με τα πιο κοινά «παραπτώματα» που μπορεί να προκαλέσουν τέτοιες θύελλες αντιδράσεων. Στο έτος 2016 αυτά εξακολουθούν να είναι άμεσα συνδεδεμένα με έννοιες που διαφοροποιούν τη «σωστή» γυναίκα από τη «λάθος». Για παράδειγμα, ένα από τα αγαπημένα θέματα διάφορων σελίδων – το οποίο μάλλον γνωρίζουν ότι θα προκαλέσει εμφύλιο πόλεμο ανάμεσα στις αναγνώστριες – είναι το θέμα του μητρικού θηλασμού (βλ. επίσης φυσιολογικός τοκετός vs καισαρικής, δε μαγειρεύω/καθαρίζω/σιδερώνω, δεν είμαι χαρούμενη στο γάμο μου και θέλω να φύγω κτλ).

Δημοσιεύουν λοιπόν μία νέα έρευνα που αποδεικνύει, για χιλιοστή φορά, τα οφέλη του μητρικού θηλασμού. Για να μιλάμε με γεγονότα, δε νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που να αμφισβητεί ότι είναι πολύ πιο ωφέλιμο το μητρικό γάλα παρά τα σκευάσματα του εμπορίου, όσο κι αν έχουν βελτιωθεί τα τελευταία χρόνια. Αυτό που δε γνωρίζουμε όλοι είναι το ποιες γυναίκες έχουν επιλέξει ποια μέθοδο και γιατί. Και κάπως έτσι ξεκινάει η πάλη: μία ανυποψίαστη συνήθως γυναίκα κάνει το μεγάλο λάθος να αναφέρει ότι θήλασε μόνο 3 μήνες γιατί μετά έπρεπε να επιστρέψει στη δουλειά και οι υπόλοιπες αναλαμβάνουν το δύσκολο έργο του να την κάψουν στην πυρρά.

Κάποιες το κάνουν πιο διακριτικά, λέγοντας ότι η εν λόγω μανούλα θα μπορούσε πιθανόν να αντλεί γάλα από την προηγούμενη μέρα. Κάποιες, αλλά συνήθως μόνο οι συμπάσχουσες, την καθησυχάζουν και της δίνουν άφεση αμαρτιών – γιατί αν είναι αυτή αμαρτωλή, τότε το ίδιο είναι και οι ίδιες. Και κάποιες αρχίζουν τις επικρίσεις: τι σόι μάνα είσαι εσύ ρωτώ, που με κερνάς μονάχα φόρμουλα, θα έπρεπε να ντρέπεσαι που δεν παράτησες την καριέρα σου για να μεγαλώσεις το παιδί σου και κάτι τέτοιες μανάδες φταίνε για τη σημερινή κατάσταση της Ελλάδας, μη σας πω και όλης της Ευρώπης. Και ενώ εδώ τα παρουσιάζω με μία δόση υπερβολής και χιούμορ, δυστυχώς αυτές οι αντιδράσεις κάθε άλλο παρά αστείες είναι.

Σε πρώτη φάση, οι γυναίκες που σπεύδουν να φάνε η μία την άλλη, αναπαράγουν τη δική τους επικριτική μητέρα και όλα τα μοτίβα που εξελίσσονταν ανάμεσα σε μητέρα και κόρη. Εάν η μαμά ήταν πολύ αυστηρή με θέματα ηθικής, η αναπαραγωγή μοτίβου θα έχει να κάνει με θέματα ηθικής, εάν η μητέρα ήταν η τέλεια μητέρα/σύζυγος/νοικοκυρά τότε η επίκριση θα έχει να κάνει με τις γυναίκες που δεν «αγκαλιάζουν» αυτά τα παραδοσιακά χαρακτηριστικά κτλ.

Γιατί όμως μία γυναίκα να επαναλαμβάνει προς άλλες γυναίκες συμπεριφορές που κάποτε – ή ίσως και ακόμα – την πλήγωναν; Γιατί θεωρεί ότι αυτός είναι ο ιδανικός τρόπος για να ταυτιστεί με τη μητέρα της και να πάρει επιτέλους την πολυπόθητη αποδοχή και αγάπη. Η φαντασιακή συζήτηση που λαμβάνει χώρα στο μυαλό της κάθε γυναίκας είναι κάπως έτσι: ‘Μαμά, σήμερα είδα μία στη λαϊκή με κοντό φόρεμα και της είπα το ντύσιμό της είναι αισχρό και ακατάλληλο για δημόσιους χώρους.’ ‘Μπράβο κορίτσι μου, είμαι πολύ περήφανη για εσένα’. Φυσικά, αυτός ο διάλογος δεν πρόκειται μάλλον να πραγματοποιηθεί ποτέ, για πολλούς λόγους που δε χρίζουν περαιτέρω ανάλυσης αυτή τη στιγμή, αλλά ένα παράδειγμα είναι η μητέρα-νάρκισσος, η οποία αδυνατεί να δώσει αποδοχή και αγάπη.

Σε κάθε περίπτωση όμως, μία κριτική που δεν είναι εποικοδομητική, που προσβάλλει και μειώνει, αφήνει μία έντονη αίσθηση ανεπάρκειας, θυμού και επιθυμίας για ξεφόρτωμα αυτών των συναισθημάτων στους γύρω μας – κάπως έτσι βέβαια διαιωνίζεται και η κατάσταση, αφού τις περισσότερες φορές η γυναίκα που άκουγε συνεχώς κριτική από τη μητέρα της θα αναπαράγει αυτή την κριτική όχι μόνο προς το γυναικείο φύλο γενικότερα αλλά και προς την ίδια της την κόρη.

Για αυτό κυρίως το λόγο, για να μην πληρώσουν τα δικά μας παιδιά τα σπασμένα των γονιών μας, και παράλληλα επειδή είναι εξαιρετικά αντιαισθητικό και κακοποιητικό να υπάρχουν τέτοιου είδους επιθέσεις, παροτρύνω τις νέες γυναίκες (κατά προτίμηση πριν αποφασίσουν να γίνουν μητέρες) να ξεφορτωθούν λίγο από το θυμό που κουβαλάνε από τα παιδικά τους χρόνια. Έτσι κι αλλιώς, είναι σίγουρο ότι η ζωή θα συνεχίσει να τους δίνει αφορμές για να θυμώνουν και αν το ποτήρι τους είναι ήδη γεμάτο, κάποια στιγμή θα ξεχειλίσει.

Τα μοτίβα μας πρέπει να τα αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι, αν θέλουμε να βοηθήσουμε τις επόμενες γενιές να μην τα επαναλαμβάνουν, θυμωμένες, εξαρτημένες από μία επιβράβευση και επιθετικές.

Αντωνία Αντωνά
Σύμβουλος Ψυχικής υγείας και Συνθετική Ψυχοθεραπεύτρια
Ομήρου 2, Κηφισιά
Τηλέφωνο: 6944-757122

Τώρα μπορείς να επισκεφθείς, επιλεγμένους ειδικούς συνεργάτες μας, μέσω του προγράμματος “Πρώτη Επίσκεψη δωρεάν”. Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα μπορείς να δείς εδώ ενώ αν θες να πάρεις απαντήσεις μέσω του Singleparent.gr, μπορείς να υποβάλλεις το ερώτημά σου, μέσω της ειδικής φόρμας εδώ.