Το στίγμα της υιοθεσίας, υπάρχει ακόμα και πληγώνει

Πέρα από το στερεότυπο ότι τα υιοθετημένα παιδιά είναι κατά κάποιο τρόπο «ελαττωματικά» ή «τραυματισμένα» και θα γίνουν εγκληματίες, φονιάδες, σεσημασμένοι, καταθλιπτικοί και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, υπάρχουν και άλλα στερεότυπα που δυστυχώς επικρατούν για την υιοθεσία, όπως τα εξής:

Μύθος: Ο βιολογικοί γονείς του παιδιού θα εμφανιστούν ανά πάσα ώρα και θα διεκδικήσουν το παιδί
Πραγματικότητα: Μόλις οριστικοποιηθεί η υιοθεσία, η θετή οικογένεια αναγνωρίζεται νομικά ως η οικογένεια του παιδιού. Παρά τις ιστορίες που έχουμε ακούσει για βιολογικούς γονείς που επέστρεψαν και διεκδίκησαν το παιδί τους, οι περιπτώσεις αυτές είναι σπανιότατες.

Μύθος: Οι γονείς δεν μπορούν να αγαπήσουν ένα θετό παιδί όπως θα αγαπούσαν ένα βιολογικό
Πραγματικότητα: Η αγάπη και το δέσιμο δεν είναι εγγυημένο αποτέλεσμα της βιολογίας. Η ένταση των συναισθημάτων που βιώνουν οι θετοί γονείς είναι ίδια, ανεξάρτητα από το πώς μπήκε ένα παιδί μέσα στην οικογένεια.

Η γενικότερη έλλειψη γνώσεων σχετικά με την υιοθεσία στοιχειωθετεί ένα μεγάλο πρόβλημα το οποίο καταλαβαίνει κανείς από τις ερωτήσεις ή τις αντιδράσεις των ανθρώων γύρω μας. Όταν για παράδειγμα οι άνθρωποι ρωτούν τους θετούς γονείς «Είναι το αληθινό σας παιδί;» ή «Πού είναι η αληθινή μητέρα της;», ουσιαστικά επικοινωνούν συγκεκριμένες αντιλήψεις σχετικά με το τί νοείται ως «αληθινή» οικογένεια και τι είδους σχέσεις και οικογένειες, είναι πιο «έγκυρες» από άλλες. Ακούγοντας αυτές τις ερωτήσεις συνέχεια, ξανά και ξανά, και μη μπορώντας παρά να απαντήσεις πολιτισμένα και ευγενικά, είναι μεγάλη πρόκληση για τους θετούς γονείς.

Εξαιτίας αυτών των στερεότυπων, πολλοί θετοί γονείς μπορεί να νιώθουν θυμό καθώς μπαίνουν από τη κοινωνία σε μία θέση που δεν επέλεξαν προκειμένου να αμυνθούν και να δώσουν εξηγήσεις που δεν οφείλουν. Μπορεί να εύχονται να είχαν αγνοήσει αυτού του είδους τις ερωτήσεις ή να νιώθουν πιεσμένοι να απαντήσουν με τρόπο πολιτισμένο που να εμπνέει σεβασμό.  Και όσο οι θετοί γονείς, εσωτερικεύουν τις λανθασμένες πεποιθήσεις των ανθρώπων για την υιοθεσία (τη πεποίθηση ότι οι θετές οικογένειες, δεν είναι το ίδιο «έγκυρες» με τις βιολογικές, ότι η υιοθεσία είναι ένας β’ κατηγορίας δρόμος στο γονεϊκό ρόλο ή ότι τα θετά παιδιά γίνονται «αλήτες»)  τόσο κινδυνεύουν να αντιμετωπίσουν ψυχολογικά προβλήματα.

Επομένως, τι μπορούν να κάνουν οι θετοί γονείς προκειμένου να διαφυλάξουν τη ψυχική τους υγεία; Πώς μπορούν να σταματήσουν να εσωτερικεύουν τα λάθος στερεότυπα των γύρω τους, να εκπαιδεύσουν τους άλλους χωρίς να καταπιέζονται και πώς μπορούν να παραμείνουν ψύχραιμοι όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με διαστρεβλωμένες, σχεδόν προσβλητικές απόψεις και ερωτήσεις;

Πρώτον ένας θετός γονέας μπορεί να προτείνει στους άλλους διάφορα βιβλία, site ή άλλες πηγές προκειμένου να κάνει τους ανθρώπους να ενημερωθούν και να ενημερωθούν σωστά. Αυτό, διώχνει τη πίεση που νιώθει την επίμαχη στιγμή ένας θετός γονιός η οποία αυτόματα μεταφέρεται σε αυτόν που ρωτάει ή εκφέρει άποψη.

Επιπλέον, οι αδιάκριτες ή προσβλητικές ερωτήσεις είναι μία καλή ευκαιρία για τους θετούς γονείς αλλά και τα θετά παιδιά, να διδάξουν στον κόσμο τις πραγματικές πλευρές της υιοθεσίας και με αυτό τον τρόπο να εκπαιδεύσουν σιγά σιγά οι ίδιοι τη κοινωνία. Όμως οι άνθρωποι που θα αναλάβουν αυτό το ρόλο, δηλαδή να ενημερώνουν τους άλλους, θα πρέπει παράλληλα να είναι προσεκτικοί στο πώς να προστατέψουν συναισθηματικά τον εαυτό τους. Για παράδειγμα η οριοθέτηση των άλλων σχετικά με το ποιες ερωτήσεις είναι αποδεκτές, είναι ένας καλός τρόπος να προστατέψει ένας θετός γονιός τον εαυτό του και το παιδί του. Για παράδειγμα, αν οι θετοί γονείς, έρθουν αντιμέτωποι με μια συγκεκριμένη επεμβατική ερώτηση ή συμπεριφορά, μπορούν να πουν «Αυτή η ερώτηση είναι προσωπική και προτιμώ να μην απαντήσω» ή « Αυτό είναι λίγο μύθος. Αν θες να το διαπιστώσεις μπορείς να ψάξεις στο X site ή βιβλίο και να μάθεις την αλήθεια». Η αλήθεια μας φέρνει πιο κοντά σε όλα τα είδη οικογένειας που όμως έχουν όλα ένα κοινό: Την οικογένεια!

Πηγή: Psychologytoday.com