Το οικογενειακό τραπέζι και η σημασία του

Είναι αλήθεια ότι ολοένα και περισσότερα ζευγάρια και οικογένειες δεν συναντιούνται στο μεσημεριανό ή/και στο βραδινό τραπέζι. Η σίτιση δεν αφορούσε ποτέ μόνο την ικανοποίηση της βιολογικής μας ανάγκης να φάμε για να μείνουμε εν ζωή. Ανέκαθεν στην ιστορία η ώρα του φαγητού ήταν η ώρα της εστίασης. Η οικογένεια, οι φίλοι, οι συνταξιδιώτες, οι συμπολεμιστές, μαζευόντουσαν γύρω από την φωτιά, το τσουκάλι, το τζάκι, το τραπέζι για να ζεσταθούν, να τραφούν αλλά και να έρθουν πιο κοντά.

Το φαγητό είναι σημείο αναφοράς και παραδοσιακά στην χώρα μας το Κυριακάτικο μεσημεριανό τραπέζι έφερνε όλη την ευρύτερη οικογένεια κοντά, χτίζοντας γέφυρες μεταξύ γενεών και δίνοντας τη δυνατότητα όλα τα μέλη της να γνωριστούν μεταξύ τους σαν μια όμορφη μεγάλη παρέα.

Οι ρυθμοί της ζωής μας άλλαξαν.  Ο καθένας έχει διαφορετικό ωράριο μέσα στη μέρα του. Το μεσημέρι που επιστρέφουν τα παιδιά στο σπίτι o ένας ή και οι δύο γονείς λείπουν στην εργασία τους. Η δομή της καθημερινότητας και οι ανάγκες και υποχρεώσεις της εποχής έχουν αλλάξει και είναι πολύ δύσκολο κάποιος να υποχρεώσει ένα ζευγάρι, μια οικογένεια να συγχρονιστεί στο οικογενειακό τραπέζι. Δεν είναι όμως αδύνατον, τουλάχιστον την ώρα του βραδινού γεύματος, η οικογένεια να τρώει όλη μαζί παρέα.

Κι αν αυτό μας φαίνεται ξεπερασμένο τότε ας σκεφτούμε το εξής: Θα πηγαίναμε κάθε μέρα να φάμε σε ένα εστιατόριο μόνοι μας; Ή και το άλλο: τις Κυριακές γιατί κανονίζουμε να πάμε να φάτε με φίλους όλοι μαζί και δεν καθόμαστε στο σπίτι να φάμε μόνοι μας; Η παρέα, η συντροφιά, έχει την καλύτερη γεύση!

Ας δούμε όμως πόσο σημαντικό είναι μέσα σε μία οικογένεια.

Η ώρα του φαγητού έχει πολλά μηνύματα και αναμφισβήτητα πρέπει οι γονείς να επιδιώξουμε με κάθε τρόπο να βρισκόμαστε όλοι μαζί στο οικογενειακό τραπέζι. Η τροφή, άλλωστε, στην ψυχολογία, μέσα από τον θηλασμό, είναι το μεγαλύτερο σύμβολο αγάπης και φροντίδας.

Το φαγητό ορίζει ένα συγκεκριμένο πλαίσιο και ώρα που η οικογένεια δίνει «ραντεβού» και μιας και καλύπτει μια βασική ανάγκη, κανείς δε θέλει να λείψει.

Τα μέλη της οικογένειας έχουν οπτική επαφή και υπάρχει χώρος και χρόνος για όλους να μιλήσουν. Όταν είμαστε στο τραπέζι μας, η τηλεόραση πρέπει να κλείνει και όλες οι συσκευές επικοινωνίας να απομακρύνονται. Ο διάλογος δεν πρέπει να διακόπτεται.

Ο γονιός, αλλά και όλα τα μέλη μεταξύ τους, έχουν την δυνατότητα να φροντίσει ο ένας τον άλλον από το στρώσιμο του τραπεζιού, μέχρι το σερβίρισμα του φαγητού και το μάζεμα των πιάτων.

Το τραπέζι είναι το πλαίσιο όπου οι γονείς θα πουν τα νέα τους και θα ακούσουν τα παιδιά τους να μιλούν για την ημέρα τους. Αυτό σημαίνει ανταλλαγή και έκφραση συναισθημάτων, απόψεων, ανάπτυξη ενσυναίσθησης και την αίσθηση της ομάδας, της προστασίας, του ότι είμαστε ένα σύστημα σαν οικογένεια και μπορούμε να μοιραζόμαστε αυτά που μας απασχολούν, αυτά που μας προβληματίζουν, αυτά που μας φοβίζουν αλλά και μας χαροποιούν.

Στο οικογενειακό τραπέζι ο πατέρας ή/και η μητέρα μπορούν καλύτερα να συνεργαστούν ως γονείς και να λάβουν συγχρόνως τα ίδια ερεθίσματα από τα παιδιά τους, που έπειτα θα συζητήσουν οι δυο τους. Για αυτούς είναι η ώρα παρατήρησης της ανάπτυξης των παιδιών τους και η ακολουθία του συναισθηματικού τους κόσμου. Επίσης τα παιδιά λαμβάνουν το μήνυμα ότι οι γονείς είναι ενωμένοι και παρόντες για εκείνα κάτι που τα κάνει να νιώθουν ασφάλεια.

Η γιορτή της οικογένειας: Σκεφτείτε να επιστρέφετε σπίτι από την δουλειά και να δείτε ένα όμορφα στρωμένο τραπέζι με πάνω από ένα πιάτα και μια ωραία μυρωδιά να έρχεται από την κουζίνα. Τώρα σκεφτείτε να επιστρέφετε σπίτι και να βλέπετε το ένα σας παιδί στη τηλεόραση, το άλλο σας στο tablet και τον/την σύντροφο σας να παραγγέλνει απέξω φαγητό. Ποιο σενάριο προτιμάτε;

Σκεφτείτε λοιπόν πόσο ακόμα πιο σημαντικό και όμορφο είναι για τα παιδιά μας να βιώνουν την ομαδικότητα του οικογενειακού τραπεζιού και να μαθαίνουν ότι οι άνθρωποι επικοινωνούν και δεν απομονώνονται.

Το οικογενειακό τραπέζι, ανεξαρτήτως του αν είστε μονογονεϊκή ή πυρηνική οικογένεια, είναι σημείο αναφοράς, τόπος συνάντησης και πηγή συναισθημάτων. Είναι το μέρος που το παιδί θα έχει το χρόνο να καθρεφτιστεί στο γονιό του και να μάθει από αυτόν, καθώς και για τον γονιό να καθρεφτιστεί στο παιδί του και να κατανοήσει πως μπορεί να γίνει καλύτερος.

Ίριδα Κρέμερ
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Πηγή: http://lifemade.gr/