Θες να είσαι σωστός ή θες να είσαι ευτυχισμένος;

Έχετε κολλήσει σε μία ατέρμονη και πικρή διαμάχη για το διαζύγιο; «Λογικό». Τα περισσότερα ζευγάρια που χωρίζουν, είθισται να πιάνονται από τη δική τους υποκειμενική λογική περί του τι είναι δίκαιο και άδικο κατά τη διάρκεια των διαπραγματεύσεων ενός διαζυγίου ενώ η περιφρόνηση του ενός προς τον άλλον και το αντίστροφο, απλώς προσθέτει λάδι στη φωτιά!

Μερικές φορές όμως, είμαστε τόσο «εγκλωβισμένοι» σε αυτό που θεωρούμε σωστό, που δεν κάνουμε πίσω ώστε τουλάχιστον να δούμε ποιά είναι πραγματικά η καλύτερη επιλογή για εμάς. Σε αυτή τη περίπτωση, το να μιλήσετε με έναν τρίτο που δεν έχει επενδύσει συναισθηματικά σε καμία από τις εμπλεκόμενες πλευρές του διαζυγίου, μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά βοηθητικό.

Το ερώτημα όμως είναι κατά πόσο είστε πρόθυμοι να σκεφτείτε τη συμβουλή που θα σας δώσουν; Ή μήπως είστε τόσο αμετακίνητοι σε σχέση με εσάς και τις απόψεις σας που δεν θέλετε να ακούσετε τίποτα;  Ακόμη κι αν συμβαίνει αυτό, πρέπει να βρείτε διέξοδο!

Όταν περνούσα τη φάση του δικού μου διαζυγίου, ο άντρας μου ήταν άνεργος εκείνο τον καιρό και προσπαθούσε μάλιστα να βρεί σπίτι να μετακομίσει σε άλλη πόλη. Και ήθελε να του πληρώνω ενοίκιο για το μερίδιο του σπιτιού που ήταν δικό του (το είχαμε μισό-μισό) παρ’όλο που εγώ θα είχα την επιμέλεια της μικρής με ό,τι έξοδα αυτό συνεπάγεται. Με ένα βασικό μισθό πώς να τα βγάλω πέρα;

Ο δικηγόρος μου κι εγώ αποφασίσαμε να παλέψουμε για τα δικαιώματά μου καθώς ένιωθα πως ήταν άδικο να πληρώνω ενοίκιο για το ίδιο μου το σπίτι. Έλεγα σε μία φίλη μου για αυτή την αδικία και το θράσσος του πρώην συζύγου να νομίζει πως θα δεχτώ κάτι τέτοιο. Η φίλη μου με ρώτησε «Για πόσα λεφτά το μήνα μιλάμε;» κι όταν της είπα το ποσό μου είπε «Δηλαδή δεν μπορείς να τα δίνεις;». «Μα δεν είναι τα λεφτά το θέμα, το θέμα είναι ότι δεν είναι δίκαιο!». Αυτό που μου απάντησε, με έβαλε σε σκέψεις «Θες να είσαι σωστή ή θες να είσαι ευτυχισμένη;».

Αυτή η δήλωση εκτός από σκέψεις, «χτύπησε» μέσα μου. Η αλήθεια ήταν ότι ήμουν ένα συναισθηματικό και ψυχικό ράκος και παρ’ όλο που ήμουν βέβαιη πως θα κέρδιζα τη δικαστική διαμάχη, δεν ήμουν σίγουρη για το ψυχικό και οικονομικό της κόστος. Ύστερα από πολλή σκέψη, πήρα τηλέφωνο το δικηγόρο μου και του είπα πως ήθελα να το διαπραγματευτώ παρ’ όλο που με συμβούλεψε για τελευταία φορά πως δεν υπήρχε λόγος να το κάνω και πως θα κερδίζαμε.

Σε αυτή τη κρίσιμη καμπή της ζωής μου, το να προχωρήσω με τη ζωή μου και τη 4χρονη κόρη μου, ήταν πιο σημαντικό από τα χρήματα και το συναισθηματικό στράγγισμα. Και ήθελα να πάω παρακάτω χωρίς ψυχικά σκαμπανεβάσματα που ενδεχομένως να έπλητταν το ρόλο μου ως μητέρα και τη συμπεριφορά μου απέναντι στο παιδί μου. Κι αυτό άξιζε μέχρι τελευταίας δεκάρας.

Αυτό που με εξέπληξε στη πορεία, ήταν τα μακροπρόθεσμα οφέλη μιας τέτοιας κίνησης. Πόσο βοήθησε στο να κρατήσω καλές σχέσεις με τον πρώην σύζυγο. Όσο περνούσε ο καιρός βρήκε δουλειά, αφοσιώθηκε περισσότερο στο παιδί και στις οικονομικές του υποχρεώσεις απέναντί του και τα χρήματα δεν ήταν πλέον κάτι που έμπαινε εμπόδιο ανάμεσά μας.

Πλέον μπορούμε να κάτσουμε δίπλα- δίπλα βλέποντας τη κόρη μας στη θεατρική παράσταση του σχολείου και να το ευχαριστηθούμε. Η χαρά που βλέπω στο πρόσωπο του παιδιού μου κάθε φορά που βλέπει τους γονείς της να είναι μαζί και να λειτουργούν σαν φίλοι,  είναι η αποζημίωση εκείνου του συμβιβασμού, που είχα κάνει κάποτε. Κι αυτό σήμερα είναι ανεκτίμητο!