Θέλω να πλησιάσω τη βιολογική μου μητέρα αλλά φοβάμαι…

«Ζητάω τη βοήθειά σας επειδή δεν ξέρω πού αλλού να απευθυνθώ για να μπορέσω να πάρω μια ουσιαστική και αντικειμενική συμβουλή. Η μητέρα μου με γέννησε όταν ήταν πολύ μικρή και με έδωσε για υιοθεσία. Παρ’ όλο που οι θετοί μου γονείς με αγαπούν, έχω την αίσθηση πως υπάρχει και άλλη μια δική μου οικογένεια εκεί έξω και παλεύω συνεχώς με το συναίσθημα ότι δεν ταιριάζω πουθενά.

Ο θετός αδερφός μου είναι επίσης υιοθετημένος και πρίν μερικά χρόνια, μου εμπιστεύτηκε ότι είχε προσπαθήσει να έρθει σε επαφή με τη δική του βιολογική μητέρα, αλλά εκείνη δεν δέχτηκε. Εγώ όμως θέλω να πιστεύω ότι η δική μου μητέρα με έδωσε γιατί δεν είχε άλλη επιλογή. Παρ’ όλο που σήμερα είμαι παντρεμένη και έχω μια κόρη, νιώθω ότι δεν έχω κανέναν συγγενή εξ αίματος όπως αισθάνομαι και ότι η θετή μου μητέρα, έχει άλλα συναισθήματα για τους συγγενείς της εξ αίματος απ’ ότι έχει για τα θετά της παιδιά, παρ’ όλο που δεν το έχει πεί ποτέ ανοιχτά. Η θετή μου μητέρα είναι λίγο σκληρός άνθρωπος και δεν μοιάζουμε πολύ.

Έχω προσπαθήσει να βρώ τη βιολογική μου μητέρα και είμαι σίγουρη ότι αυτό το άτομο που έχω βρεί είναι το σωστό. Πολλές φορές πηγαίνω μ το αμάξι μου μέχρι το σπίτι της και έχω δει που έχει οικογένεια και παιδιά. Δουλεύω στη περιοχή που μένει και στα πλαίσια της δουλειάς μου, έχω έρθει σε επαφή με τα ετεροθαλή μου αδέρφια αλλά κάθε φορά, καταλήγω να μην ξέρω τι να κάνω.

Νιώθω μπερδεμένη και φοβάμαι πως αν πάω και της πω ποια είμαι θα ανοίξει το κουτί της Πανδώρας. Δεν μπορώ να πω στους θετούς μου γονείς ότι έχω βρεί τη βιολογική μου μητέρα γιατί αυτό θα τους πλήγωνε αφάνταστα από την άλλη όμως, η βιολογική μου μητέρα μεγαλώνει και δεν θέλω να πεθάνει και να μετανιώνω που δεν την πλησίασα όταν μπορούσα. Δεν μπορώ να μιλήσω γι’ αυτό στον άντρα μου διότι δεν έχει καλές σχέσεις με την οικογένειά του και δεν θα μπορέσει να καταλάβει γιατί θέλω να αποκτήσω επαφές μαζί της. Σας παρακαλώ βοηθήστε με!».

Μάρθα

Αγαπητή Μάρθα,

Ό,τι κι αν συμβεί, χρειάζεται να μιλήσεις σε κάποιον. Η αίσθηση που μου αφήνει το γράμμα σου, είναι ενός ανθρώπου πολύ αναστατωμένου και μόνου, που βρίσκεται σε μια ημι-μόνιμη κατάσταση πανικού και δεν έχει κανέναν να μιλήσει γι΄ αυτό. Δεν μπορείς να μιλήσεις στους γονείς σου, ούτε στον αδερφό σου, ούτε καν στον άντρα σου. Περιτριγυρίζεσαι από ανθρώπους με τους οποίους δεν μπορείς να συζητήσεις τα προσωπικά σου και ταυτόχρονα νιώθεις ανήσυχη και καταπιεσμένη.

Θα ήθελα να σου πω πως όλα σου τα συναισθήματα και τα συμπεράσματα είναι φυσιολογικά. Φυσικά δεν θέλεις να αναστατώσεις τους θετούς σου γονείς όμως ο οποιοσδήποτε υιοθετεί παιδιά, πρέπει να δέχεται ότι αργά η γρήγορα το παιδί –εξαιτίας αυτής της βαθιάς βιολογικής περιέργειας που έχει-θα αναζητήσει τους βιολογικούς του γονείς, ειδικά όταν γίνει και αυτό γονιός. Μελέτες έχουν δείξει ότι τα δίδυμα αδέρφια που ζουν χωριστά έχουν ίδιες προτιμήσεις και χαρακτήρα παρά το γεγονός ότι μπορεί να έχουν μεγαλώσει σε εντελώς διαφορετικό οικογενειακό περιβάλλον το κάθε ένα. Καταλαβαίνω λοιπόν πως είναι να βλέπεις τα ετεροθαλή αδέρφια σου, είναι σαν να βλέπεις τον εαυτό σου.

Ένας άλλος λόγος που πιστεύω ότι σε κάνει να θέλεις να έρθεις σε επαφή με τη βιολογική σου οικογένεια, είναι ότι μάλλον η θετή σου οικογένεια δεν είναι τόσο καταπληκτική όσο ισχυρίζεσαι ή όσο νομίζεις. Ο αδερφός σου είναι δύσκολος στην επικοινωνία. Περιγράφεις τη θετή σου μητέρα ως «σκληρό άνθρωπο» , ένα σημείο στο γράμμα σου πολύ «μελανό» κατά τη γνώμη μου και αισθάνομαι πως αισθάνεσαι ότι ως ένα βαθμό, παραβλέπει τις ανάγκες σου. Είσαι αρκετά έξυπνη και παρατηρητική για να δείς ότι αυτό που σε οδηγεί στη βιολογική σου οικογένεια, είναι η ανάγκη σου να ολοκληρωθείς, μια ανάγκη που απ’ ότι φαίνεται δεν έχει καλυφθεί απ’ τους θετούς γονείς σου.

Υπάρχουν πολλές εκδοχές στη συνάντησή σου με τη βιολογική σου μητέρα. Η πρώτη-την οποία δεν αναφέρεις- είναι να μη θέλει να έχει καμία σχέση μαζί σου, δηλαδή η αρχή να είναι ουσιαστικά το τέλος. Μια άλλη αναγνώστρια με παρόμοια περίπτωση, είχε έρθει σε επαφή με τη βιολογική της μητέρα-η οποία είχε κάνει άλλα δυο κορίτσια, άρα είχε και ετεροθαλείς αδερφές-αλλά όταν την προσέγγισε, η μητέρα εκείνη δεν ήθελε να έχει καμία σχέση μαζί της. Μία άλλη μητέρα που στο παρελθόν είχε δώσει το παιδί της για υιοθεσία και είχε αρνηθεί την επαφή μαζί του όταν εκείνο μεγάλωσε και την αναζήτησε, δικαιολόγησε αυτή την άρνηση ως κάτι επώδυνο στη ζωή της, που δεν ήθελε να θυμάται. Είσαι προετοιμασμένη για μια δεύτερη απόρριψη;

Από τα λίγα που μου περιγράφεις, φαίνεται η βιολογική σου οικογένεια να μην είναι ιδιαίτερα σταθερή. Είναι πιθανό, μετά την πρώτη επαφή, η σχέση σας να εκλείψει. Μπορεί δηλαδή η περιέργειά σου να ικανοποιηθεί αλλά όχι και η επιθυμία σου για ολοκλήρωση.

Καταλήγοντας, η ερώτηση σχετικά με το ποιοι είμαστε και πού στεκόμαστε στο κόσμο, είναι κάτι που λύνουμε με τον εαυτό μας. Πολλές φορές η αίσθηση ου έχουμε για τον εαυτό μας μπορεί να κλονιστεί όσο προσπαθούμε να καταλάβουμε πράγματα που δεν υπόκεινται στον έλεγχό μας.  Στη καρδιά της ταυτότητάς σας αυτή τη στιγμή είναι η οικογένειά σας, η δική σας οικογένεια και πιο συγκεκριμένα η κόρη σας, που έχει μια μαμά που την αγαπάει και της δίνει να καταλάβει το νόημα της ζωής.

Τα ζητήματα που καλείστε να αντιμετωπίσετε είναι μεγάλα, ειδικά όταν δεν έχετε κανέναν στο πλευρό σας. Νομίζω πως πρέπει να αναζητήσετε τους λόγους που θέλετε να έχετε επαφές με τη βιολογική σας μητέρα, ποια είναι τα κίνητρα που σας ωθούν να επιδιώκετε την επαφή μαζί της, τι λείπει από τη ζωή σας όπως επίσης είναι σημαντικό να εξελιχθείτε εκτός της σχέσης σας με τη χαμένη σας οικογένεια, πάνω στην οποία έχετε χτίσει τη κεντρική σας ταυτότητα και την αυτοπεποίθηση σας!

Πηγή: http://www.telegraph.co.uk/

 Θέλετε να μας μιλήσετε; Κι εμείς!
Στείλτε μας email στο info@singleparent.gr ή βρείτε μας στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική.