7 εκνευριστικά πράγματα που δεν πρέπει να πείς σε ένα μονογονέα!

Μετά το θάνατο του συντρόφου μου πριν από λίγα χρόνια,  θέματα που αφορούσαν τους μονογονείς και με ενδιέφεραν με μια ευρύτερη έννοια, έγιναν ξαφνικά πολύ προσωπικά!

Βρισκόμουν σε μια ασυνήθιστη θέση συγκεντρώνοντας πολλή συμπάθεια για την κατάστασή μου. Ο σύντροφός μου πέθανε όταν τα παιδιά μας ήταν τριών και έξι ετών και ξαφνικά έγινα χήρα – σε αντίθεση με εκείνους που γίνονται μονογονείς μετά την λήξη μιας σχέσης ή ενός γάμου και αφού ο/η σύντροφος έχει εγκαταλείψει την οικογένεια – που σήμαινε ότι δεν βρέθηκα στο στόχαστρο, όπως συνήθως γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Ήμουν επίσης αρκετά τυχερή γιατί είχα την υποστήριξη της οικογένειας και των φίλων μου, μια σταθερή δουλειά, και ένα σχολείο που αγκάλιασε τα παιδιά μου κατά τη διάρκεια των πιο δύσκολων στιγμών τους.

Επίσης, έχω μάθει πολλά, σχετικά με το τι είναι χρήσιμο για τους μόνους γονείς, και, ανεξάρτητα από τις καλές προθέσεις του περίγυρου, τι δεν είναι. Παρακάτω θα βρεις τα 7 πράγματα που καλό είναι να αποφύγεις να πείς σε ένα μονογονέα αλλά και μερικές ιδέες για το πώς να του προσφέρεις βοήθεια και στήριξη.

1. Αν χρειαστείς κάτι, πες μου!
Αυτή η ατάκα ακούγεται καλή αλλά συνήθως δεν είναι. Αντιθέτως μπορεί να το κάνει πιο δύσκολο για έναν μονογονέα να ζητήσει τη βοήθεια σου. Αφού ο σύντροφός μου πέθανε, άκουσα πολλές εκφράσεις συμπαράστασης που συνοδεύονταν από το “τηλεφώνησέ μου αν χρειαστείς κάτι!”. Όμως εγώ δεν ήμουν σε θέση να καταλάβω ποια από τις προσφορές αυτές ήταν ειλικρινής και ποιά ήταν υπεκφυγή, και ένιωσα περίεργα όταν προσέγγισα ανθρώπους που δεν ήταν στο πολύ κοντινό μου περιβάλλον, όταν π.χ. χρειάστηκα να μου φυλάξει κάποιος τα παιδιά για λίγες ώρες. Ίσως είναι πιο χρήσιμο να προτείνεις εσύ συγκεκριμένους τρόπους με τους οποίους μπορείς να βοηθήσεις. Πραγματικά εκτίμησα ανθρώπους που μου είπαν”Θα ήθελες να πάω το γιο σου στα μαθήματα κολύμβησης, την Τετάρτη και στη συνέχεια να τον φέρω στο σπίτι;» ή «Θα πάω στο μανάβικο σήμερα το απόγευμα, θέλεις να έρθεις μαζί μου, ή θες να σου πάρω τίποτα;”. Με έβγαλαν από την άβολη θέση να αμφιβάλλω ή να νιώθω πως “αγγαρεύω” κάποιον που δεν θέλει πραγματικά να βοηθήσει.

2. Ο σύντροφός μου έχει φύγει λίγες μέρες για δουλειά. Είμαι κι εγώ μονογονέας αυτό το Σαββατοκύριακο!
Το παραδέχομαι – αυτό το βρίσκω ιδιαίτερα εκνευριστικό. Κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να με προσεγγίσει χρησιμοποιώντας αυτή τη φράση, τσαντίζομαι, για να μην αναφερθώ σε κάτι αναρτήσεις στο Facebook τύπου” ο σύζυγος λείπει τρίτη νύχτα στη σειρά. Δεν υπάρχει χειρότερο από το να μεγαλώνεις παιδιά μόνη σου!”. Το να εργάζεται ο σύντροφός σου σε άλλη πόλη για λίγο ή για περισσότερο, είναι εντελώς διαφορετικό από να μην έχεις ΚΑΝΕΝΑΝ να συμβάλλει στο μεγάλωμα των παιδιών.

3. Είσαι τόσο τυχερή που δεν χρειάζεται να διαφωνείς με τον/τη σύντροφο σου για τα παιδιά!
Οι διαφωνίες για το μεγάλωμα των παιδιών είναι κάτι σύνηθες και άσχημο, καθώς πολλά ζευγάρια έχουν πραγματικά διαφορετικές απόψεις για το πώς να μεγαλώσουν τα παιδιά τους.

Οι μονογονείς όμως δεν πρέπει να συγχέονται με αυτά τα ζευγάρια που αν και χωρισμένα, μεγαλώνουν τα παιδιά τους με τον άλλο γονέα.Όταν είσαι ο μόνος γονέας, δεν υπάρχει στο κόσμο άλλος γονιός που να ενδιαφέρεται εξίσου για το εάν ή όχι το παιδί σας θα βουρτσίσει τα δόντια του, ή αν πήρε καλή βαθμολογία σ’ ένα τεστ αλλά αυτό δεν σημαίνει πως είναι και πλεονέκτημα. Διότι δεν έχεις κάποιον να μοιράζεται την ίδια αγάπη και αγωνία για το παιδί σας, δεν έχεις κάποιον να σε ηρεμήσει όταν πάθεις πανικό επειδή ο γιος σας πήρε αποβολή και η κόρη σας, έβρεξε το κρεβάτι της λίγες μέρες μετά το διαζύγιο και ενώ είναι 8 ετών.

4. Τί θα γίνουν τα παιδιά σου μεγαλώνοντας μόνο με τον έναν;
Ξέρω’ γω; Τί θα γίνουν; Ναρκομανείς ή εγκληματίες; Ήμαρτον! Σε αρκετούς ανθρώπους αρέσει να κάνουν εξωφρενικές δηλώσεις για το πόσο άσχημα τα πηγαίνουν τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών . Το πιο σημαντικό πράγμα στη ζωή των παιδιών δεν είναι το να έχουν στη ζωή τους, δύο γονείς αντίθετων φύλων. Περισσότερο, είναι να έχουν οικονομική και συναισθηματική σταθερότητα καθώς και σωστή εκπαίδευση. Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι φαίνεται να το παίρνουν σαν δεδομένο ότι η παρουσία μιας μαμάς και ενός μπαμπά, από μόνη της είναι το επίκεντρο της επιτυχίας των παιδιών.

5. Γιατί δεν γνωρίζεις κάποιον/α; (Ή το αντίθετο: Καλά, πώς μπορείς και σκέφτεσαι να βγεις με κάποιον/α;)
Όταν πρόκειται για το ξεκίνημα μιας καινούριας σχέσης ενώ έχεις παιδιά, ο καθένας το βλέπει από διαφορετική πλευρά. Μερικοί άνθρωποι έχουν μηδενικό ενδιαφέρον, άλλοι έχουν μηδενικό χρόνο, και ακόμα άλλοι έχουν μηδενικές ευκαιρίες να συναντήσουν κόσμο.

Άρχισα να βγαίνω ραντεβού σχετικά σύντομα αφού ο σύντροφός μου πέθανε. Και ενώ οι περισσότεροι άνθρωποι ήταν υποστηρικτικοί, δέχτηκα πολλές ερωτήσεις όπως “Είσαι σίγουρη ότι είσαι έτοιμη;” ερωτήσεις που με έκαναν να αισθανθώ ντροπή που το έκανα τόσο ανοιχτά για αρκετό διάστημα. Εν μέρει, αυτό συμβαίνει επειδή οι ανύπαντρες μητέρες συχνά απεικονίζονται ως πρόστυχες που πάνε σε πάρτι και νοιάζονται περισσότερο για έναν άνδρα από ό, τι για τα παιδιά τους. Τις προάλλες μια φίλη μου, ανύπαντρη μητέρα, μου είπε “Έχω ακόμη ακούσει κάποιον να λέει ότι οι ανύπαντρες μητέρες δεν θα πρέπει να περιμένουν κάποιον άνδρα να μαζέψει τα κομμάτια των κακών επιλογών τους. Με κάνει να νιώθω ντροπή που θέλω να ξαναπαντρευτώ!”.

Από την άλλη, πολλοί μονογονείς βομβαρδίζονται με ερωτήσεις σχετικά με την έλλειψη προσωπικής ζωής ειδικά αν είναι καιρό μόνοι. Σε αυτές τις περιπτώσεις, οι άνθρωποι μπορεί να συμπεριφέρονται λες και ένας μονογονέας που δεν βγαίνει με κάποιον ή δεν έχει ερωτική σχέση, είναι κολλημένος στο παρελθόν και δεν κάνει προσπάθειες να προχωρήσει ή είναι κατά κάποιον τρόπο ηθελημένα απομακρυσμένος από τους φίλους του και γενικότερα, την κοινωνική ζωή.

Οι μονογονεϊκές οικογένειες αντιμετωπίζουν μεγάλη κοινωνική απομόνωση, τόσο λόγω της έλλειψης επιλογών για τη φροντίδα των παιδιών, αλλά και επειδή πολλές κοινωνικές ευκαιρίες για τους γονείς είναι απίστευτα εστιασμένες στα ζευγάρια .

Η διασφάλιση ότι μπορείς να δημιουργήσεις χώρο για τους μoνογονείς στη ζωή σου – είτε είναι σε μια σχέση είτε όχι – θα κάνει τεράστια διαφορά στο να αισθανθεί κάποιος μέρος της κοινότητας.

6. Που είναι ο μπαμπάς/η μαμά τους;
Ένα τέτοιο ερώτημα, μπορεί να φέρει στην επιφάνεια μυριάδες περίπλοκα ζητήματα που κάποιος απλά μπορεί να μη θέλει να συζητήσει. Μια μόνη μαμά μου είπε ότι πρέπει συνέχεια ν’ αγνοεί ερωτήσεις σχετικά με το αν η κόρη της βλέπει τον πατέρα της ενώ αυτό το καιρό στο σχολείο της, διοργανώνουν ένα διαγωνισμό χορού μπαμπάδες με κόρες, από τον οποίο η κόρη της αποκλείεται αυτόματα!

7. Γιατί παραπονιέσαι; Εσύ το διάλεξες!
Πρώτα απ ‘όλα, πολλά από αυτά που αποκαλούμε “επιλογές” δεν είναι τίποτα τέτοιο – για παράδειγμα, στην περίπτωση κάποιου/κάποιας που κατάφερε να αφήσει μια σχέση στην οποία κακοποιούνταν και δεν είχε άλλη επιλογή εκτός αν έπρεπε να κάτσει να τον/τη σκοτώσουν. Ωστόσο το αν επιλέγει κάποιος να είναι μονογονέας ή όχι,  δεν θα πρέπει να έχει καμία σχέση με το αν έχει ή όχι, το δικαίωμα να εκφράσει  τη δυσαρέσκειά του! Πολύς κόσμος όμως έχει τη λογική του “όπως έστρωσες, θα κοιμηθείς”. Οι άνθρωποι αναρτούν φοβερά πράγματα και ξερνάνε απίστευτη κακία και χολή στο ίντερνετ για ανικανοποίητες ανύπαντρες μητέρες, για κακούς πατεράδες κλπ. όντας έξω απ’ το χορό ή μέσα στο χορό, καθώς αρκετοί υιοθετούν τέτοια συμπεριφορά, επειδή κατά βάθος θα ήθελαν να μπορούσαν να είχαν φύγει από έναν τελειωμένο γάμο.

Πως να βοηθήσεις ένα μονογονέα
Πρώτα απ ‘όλα, είναι σημαντικό να επαναπροσδιορίσεις τις απόψεις σου σχετικά με τις μονογονεϊκές οικογένειες και να σταματήσεις να δημιουργείς μια ιεραρχία αποδεκτών και μη αποδεκτών λόγων, για το μεγάλωμα των παιδιών από ένα γονέα. Θα πρέπει επίσης να επανεξετάσεις τη πεποίθηση ότι τα παιδιά των μονογονεϊκών οικογενειών, αυτόματα έχουν χειρότερη εξέλιξη ή πρόοδο στη ζωή τους από τα παιδιά των διπυρηνικών οικογενειών.

Ο καλύτερος τρόπος για να βοηθήσεις τις μονογονεϊκές οικογένειες είναι να υποστηρίξεις τη φροντίδα των παιδιών με το καλύτερο δυνατό τρόπο και να τις συμπεριλάβεις στη ζωή και στη καθημερινότητά σου.  Η δομή τους είναι διαφορετική, όχι κακή ούτε καταδικαστέα όπως πολλοί προβάλλουν ως δικαιολογία για να τις αποκλείουν.

Εάν είσαι γονιός, σκέψου εκείνες τις στιγμές που πνιγόσουν και ευχήθηκες να είχες έναν άλλο ενήλικο κοντά για να βοηθήσει το απόγευμα εκείνο, ή το Σαββατοκύριακο, ή το μήνα, όταν είχες να φροντίσεις τα παιδιά σου μόνος/μόνη. Στη συνέχεια, φαντάσου τι θα είχε κάνει τη ζωή σου πιο εύκολη και προσφέρσου να το κάνεις αυτό για κάποιον πραγματικά μονογονέα. Και αν δεν είσαι γονέας, είμαι βέβαιη ότι μπορείς επίσης να βρεις τρόπους να βοηθήσεις! Ο καθένας χρειάζεται κάποιον να του πάρει δυο πράγματα από το σούπερ μάρκετ για να μην βγάλει τα παιδιά άρρωστα έξω ή απλά μια καλή συντροφιά, έναν άνθρωπο να μιλήσει. Το ευτύχημα είναι ότι κανένα από αυτά, και άλλα τόσα, δεν απαιτούν ειδικά ταλέντα και δεξιότητες. Το μόνο που χρειάζεται είναι καλή καρδιά!

Πηγή: http://everydayfeminism.com