fbpx

Πεθερικά κριτές στο πένθος

| 10 Μαρτίου 2014
ADVERTISEMENT

Πάντα μα πάντα με εκνευρίζει να βλέπω ανθρώπους να κριτικάρουν ή να αμφισβητούν αυτόν που πενθεί σχετικά με το πώς χειρίζεται το πένθος του και πώς το ξεπερνάει. Ένα χαρακτηριστικό γράμμα είναι και το παρακάτω:

«Θέλω να ξέρω αν είμαι κακός άνθρωπος που δεν πηγαίνω συνέχεια στο νεκροταφείο. Η πεθερά μου, με ρωτάει συνέχεια, κάθε μα κάθε μέρα, αν πήγα και αρχίζω να φρικάρω. Δεν θέλω να ξέρω ότι ο άντρας μου, βρίσκεται εκεί. Θέλω να σκέφτομαι ότι έχει πάει για ψάρεμα και θα γυρίσει. Ή ότι έχει πεταχτεί μέχρι τη τράπεζα αλλά η μητέρα του με κάνει να νιώθω σαν να μην με νοιάζει που πέθανε ο άντρας μου. Συγγνώμη, πείτε μου, είμαι κακιά που αισθάνομαι έτσι; Η πεθερά μου κι εγώ, δεν θρηνούμε με τον ίδιο τρόπο και σκέφτομαι μήπως δεν κάνω κάτι σωστά».


ADVERTISEMENT

Με λίγα λόγια η φίλη μας, δεν φτάνει που έχασε τον άντρα της, πρέπει να σκέφτεται κιόλας αν είναι κακιά και αν πενθεί σωστά ή λάθος. Πάμε σε άλλη φίλη, επίσης χήρα:

«Η πεθερά μου, μου προκαλεί περισσότερη θλίψη από αυτή που αισθάνομαι. Ο άντρας μου έπεσε σε κώμα μετά από τροχαίο και έπρεπε να αποφασίσω αν θα τον βγάλω από τη μηχανική υποστήριξη. Οι γιατροί δεν μου έδιναν καμία ελπίδα και το μυαλό μου ήταν συνέχεια, στο τι ήταν καλύτερο για τον άντρα μου. Από τη στιγμή που αποφάσισα να τον βγάλω από τη μηχανική υποστήριξη για να μην ταλαιπωρείται άλλο, η πεθερά μου με έχει πρήξει. Μου λέει συνέχεια ότι δεν ήταν η μόνη μου επιλογή, ότι οι γιατροί δεν είναι πάντα αξιόπιστοι, ότι άφησα τους γιατρούς να δολοφονήσουν τον άντρα μου. Έχω τρία παιδιά, το τελευταίο είναι τριών μηνών (όταν συνέβη το ατύχημα ήμουν έγκυος) και προσπαθώ να κρατήσω την οικογένειά μου, ενωμένη».

Ανακεφαλαιώνοντας, η δεύτερη φίλη μας έχει ένα σχεδόν νεογέννητο, δύο ακόμη μεγαλύτερη παιδιά, έχασε τον άντρα της και η πεθερά της, τη κάνει να νιώθει ότι τον σκότωσε επειδή έπρεπε να πάρει μια απόφαση για λογαριασμό του συζύγου που δυστυχώς δεν μπορούσε να βγεί από το κώμα να πεί τι θέλει για τον εαυτό του. Γιατί αν μπορούσε να βγεί από το κώμα, δεν θα το συζητούσαμε καν…


ADVERTISEMENT

Έχω μια γνωστή που της συνέβη το ίδιο. Τα πεθερικά της, την αμφισβήτησαν τόσο που με παρέμβαση εισαγγελέα, πήραν το φάκελο του άντρα της και τον πήγαν σε δικηγόρο για να ελέγξουν αν πήρε μια τέτοια απόφαση επίτηδες, χωρίς να συντρέχει σπουδαίος ιατρικός λόγος. Έγινε δικαστήριο όπου τα πεθερικά μάλιστα διεκδικούσαν και την επιμέλεια των παιδιών και φυσικά το δικαστήριο, τους έστειλε άπραγους στο σπίτι  τους. Παρ’ όλα αυτά εκείνοι είναι ακόμα κολλημένοι και συνεχίζουν να μισούν το νοσοκομείο, τους γιατρούς και κυρίως τη νύφη τους.

Προσωπικά όταν έχασα τον άντρα μου, ακριβώς ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, πήγα διακοπές. Οι συγγενείς και οι φίλοι, σχολίασαν αρνητικά αυτή μου την απόφαση αλλά εγώ δεν ήθελα άλλα νεκροταφεία και μνημόσυνα επί μηνμοσύνων. Ήθελα να κάτσω στη θάλασσα  μόνη μου, να φαντάζομαι ότι έχει πάει ταξίδι και θα΄ ρθεί. Οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί άρα πενθούν και διαφορετικά. Και δυστυχώς υπάρχουν εκατομμύρια ιστορίες σαν τη δική μου και τις παραπάνω. Ιστορίες ανθρώπων που έχασαν τους συζύγους τους και πάνω από την απώλεια, τη θλίψη και τον πόνο, άκουσαν και σχόλια όπως:

  • Δεν πενθείς σωστά.
  • Τον σκότωσες.
  • Ντρέπομαι που παντρεύτηκες τον γιό μου.
  • Στις 9 του μακαρίτη… (αν σε δούν να μιλάς-απλά να μιλάς-με κάποιον άλλον άντρα).

και άλλα όμορφα.

Η μόνη λέξη που μου βγαίνει να πω είναι μία: ΑΡΚΕΤΑ!
Δεν μπορώ να συνεχίσω να αμφισβητώ τον εαυτό μου επειδή έχετε φάει πετριά.
Δεν με νοιάζει τι πιστεύουν οι άλλοι, πρόβλημά τους.
Τιμώ τον άντρα μου με διαφορετικό τρόπο και μόνο εγώ ξέρω τι είναι καλύτερο για μένα.

Ποτέ μα ποτέ μην αμφισβητήσετε το δικαίωμά σας να πενθήσετε και να αναρρώσετε με τρόπους που σας ταιριάζουν και κυρίως, σας ανακουφίζουν. Αρκετά ανεχτήκατε τη κριτική ανθρώπων που στο κάτω κάτω δεν έχουν κανένα δικαίωμα να σας λένε τι να κάνετε. Μη δεχτείτε να ντυθείτε το «Τι θα γινόταν αν» που προσπαθούν να σας φορέσουν. Να θυμάστε πάντα ότι στο πένθος, στο θάνατο και στην απώλεια δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχεις μόνο εσύ και αυτό που θα αποφασίσεις ότι είναι πιο σωστό για εσένα. Και τα παιδιά σου.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ