Όταν είσαι μονογονέας, είναι σαν να κολυμπάς αντίθετα στο ρεύμα!

Ήμουν μονογονέας πολύ πριν γίνω μητέρα για δεύτερη φορά. Με πολλούς τρόπους ίσως ήμουν μόνη μαμά από την αρχή. Δεν είχα ποτέ σκεφτεί ιδιαίτερα το να γίνω μητέρα καθώς είχα μια επιτυχημένη καριέρα. Χρειάστηκαν και οι 9 μήνες για να κατανοήσω την τεράστια αλλαγή που θα συνέβαινε στη ζωή μου. Από την άλλη βέβαια, μάλλον δεν είχα ιδέα το πόσο μεγάλη θα ήταν αυτή η αλλαγή μέχρι που συνέβη.

Η δεύτερη εγκυμοσύνη μου, ήταν ένα εντελώς μοναχικό ταξίδι. Ο άντρας με τον οποίο συζούσα εκείνη την εποχή, είχε ταυτόχρονα και μια άλλη ζωή κάπου αλλού και έφυγε μετά τη γέννηση του δεύτερου γιου μου. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το σοκ μου, όταν φεύγοντας και κλονίζοντας όλο ου τον κόσμο, μου είπε το ειρωνικό (αλλά τελικά πολύ αληθινό) “Καλή ζωή!”.  Σαν μονογονέας όμως δεν έχεις χρόνο για δάκρυα, κάτι που έτσι κι αλλιώς δεν ήθελα να δουν τα παιδιά μου. Ήταν τότε 2 ετών και 4 μηνών αντίστοιχα. Μπήκα στην πρίζα, τα πάντα είχαν ένα πρόγραμμα και δεν υπήρχε ποτέ χρόνος για διάλειμμα. Αυτό βέβαια κάπου μου έδωσε ένα κίνητρο, διαφορετικά δεν ξέρω αν θα μπορούσα να σηκώνομαι από το κρεβάτι το πρωί. Κάποιες φορές κοίταζα τον ουρανό και παρακαλούσα τον Θεό να με διαβεβαιώσει κάπως ότι θα μπορούσα να τα βγάλω πέρα, ότι θα μπορούσα να μεγαλώσω μόνη τα παιδιά μου. Τα απογεύματα έπλενα ρούχα, συγύριζα το σπίτι και όταν δεν μου έμενε τίποτα να κάνω, έπαιρνα τηλέφωνο την αδελφή μου στην Ολλανδία. Κάθε βράδυ. Ας είναι καλά, ήταν κάθε φορά εκεί όταν ήθελα να μιλήσω σε κάποιον!

Όταν περνάς μια μεγάλη αλλαγή στη ζωή σου, όπως το να γίνεις μονογονέας, η κοινωνία γύρω σου αντιδρά με διάφορους τρόπους. Στην περίπτωση μου πολλοί άνθρωποι ήταν τόσο απορροφημένοι με τον τρόπο ζωής τους,  που με έβαζαν ξαφνικά να πρωταγωνιστώ σε ένα δράμα που δεν ήταν καν δικό μου. Δεν ήθελα να με σταματάνε στον δρόμο και να μου μιλάνε με οίκτο ή αντίθετα, με ηδονική ευχαρίστηση επειδή είχαν μπροστά τους κάποιον που περνούσε χειρότερα από εκείνους και αυτό τους ανακούφιζε.

Η οικογένεια μου ήταν στην Ολλανδία και πάνω στην ανάγκη μου να βρω στήριξη, εμπιστεύτηκα ανθρώπους, οι περισσότεροι από τους οποίους απλά κοίταζαν το δικό τους όφελος και όχι το δικό μου ή των παιδιών μου. Κάποιοι φίλοι απλά χάθηκαν υπό περίεργες συνθήκες και ενώ δεν θα μάθω ποτέ την αλήθεια, νομίζω ότι δεν ήταν πραγματικοί φίλοι τελικά.

Ενώ προσπάθησα να κάνω την επιχείρηση μου να στεριώσει και να φτιάξω ένα σπίτι με τα παιδιά μου , τώρα βλέπω ότι δεν λειτουργούσα καλά για χρόνια και τώρα επίσης βλέπω καθαρά πόσοι άνθρωποι προσπάθησαν να το εκμεταλλευτούν. Όμως αυτό ποτέ δεν με πτόησε. Μπορεί να έφτασα κοντά στο θάνατο, αλλά τα αγόρια μου ήταν η αχτίδα φωτός μου και με βοήθησαν να συνεχίσω. Ο Θεός μου είχε στείλει έναν τεράστιο φύλακα άγγελο, δεν μπορούσε να με προστατέψει από το να πληγωθώ ή να προδοθώ, αλλά με βοήθησε να συνεχίσω κάθε φορά που σκεφτόμουν να τα παρατήσω. Πολλά πράγματα δοκιμάζονται, όπως η εμπιστοσύνη, η πίστη και η αυτοπεποίθηση και πρέπει να προσέξεις να μην τα χάσεις. Πάνω απ’ όλα όμως δεν πρέπει να χάσεις τον εαυτό σου, ακόμα και αν για λίγο χαθείς. Εσύ και μόνο εσύ έχεις το κουράγιο να συνεχίσεις και εσύ είσαι εκείνη που πρέπει να μείνεις όρθια!

Έχω πλέον ξαναπαντρευτεί, αυτή τη φορά με τον άνδρα των ονείρων μου. Ευχαριστώ Τον Θεό κάθε μέρα που είμαι τόσο τυχερή ώστε να μοιράζομαι το ταξίδι της ανατροφής των παιδιών μου, με έναν πολύ καλό άνθρωπο. Ξέρω όμως πολλούς μονογονείς που ενώ είναι ήρωες, δεν έχουν σταθεί τόσο τυχεροί. Συχνά τους σχολιάζουν αρνητικά και πρέπει να περάσουν δύσκολες καταστάσεις, εντελώς μόνοι.

Οι υποχρεώσεις σου δεν τελειώνουν, ο ύπνος σου δεν είναι ποτέ συνεχόμενος και η καρδιά σου δεν είναι ποτέ ολόκληρη. Βάζεις πάντα σε δεύτερη μοίρα ότι έχει να κάνει με τον εαυτό σου ώστε να εξιλεωθείς γι’ αυτό που ίσως θεωρείς λάθος σου ή για ν’ αντισταθμίσεις την απουσία του άλλου γονέα. Επιλέγεις να γίνεις γονέας αλλά λίγοι θα επέλεγαν να είναι μονογονείς. Το “στίγμα” που προέρχεται από αυτό είναι πνιγηρό και είναι δύσκολο να μη νιώσεις νικημένος από την κοινωνία, τους ψεύτικους φίλους και την απουσία της υποστήριξης  από το κράτος.

Όταν είσαι μονογονέας, είναι σαν να κολυμπάς αντίθετα στο ρεύμα με αντίξοες συνθήκες και το μόνο που θες – όπως κάθε γονέας σε αυτό τον κόσμο- είναι μια καλή ζωή για το παιδί σου. Συνέχισε να στέκεσαι όρθιος, μείνε δυνατός και εάν ποτέ νιώσεις την ανάγκη για εκδίκηση, πάρ’ την με το να ζεις  καλά!

Πηγή: http://www.doodlelounge.com/