O γονιός που μένει πίσω να εμπνεύσει με την στάση του, το παιδί του

Όταν ο γονιός  φεύγει από τη ζωή ή εγκαταλείπει την οικογένεια ή το ζευγάρι χωρίζει αλλά ο ένας δεν ενδιαφέρεται για το παιδί, το παιδί έρχεται αντιμέτωπο με μια τραυματική και στρεσογόνο κατάσταση.

Το παιδί θα νιώσει θυμό, θλίψη , άγχος, φόβο, οργή, απογοήτευση, πίκρα, ενοχές, ματαίωση. Ενδέχεται  να εκδηλώσει  φόβο αποχωρισμού από αγαπημένα πρόσωπα, μείωση απόδοσης στο σχολείο, εσωστρέφεια, επιθετικότητα, εφιάλτες, αϋπνίες, μειωμένη όρεξη, στομαχικές διαταραχές.

Tι μπορεί να κάνει ο γονιός που μένει πίσω;
To πιο σημαντικό είναι να  αναγνωρίσετε τον ψυχικό πόνο του παιδιού για να το βοηθήσετε να τον ξεπεράσει.

Μερικές φορές οι γονείς αισθάνονται τόσο ένοχοι  που φτάνουν στο σημείο  να αρνούνται τον πόνο του παιδιού τους. Το να συνειδητοποιούν  την απόγνωση του παιδιού τους  είναι οδυνηρό . Κι όμως, με το να αναλάβουν πλήρως τις συνέπειες των πράξεών τους, οι γονείς επιτρέπουν στα παιδιά να επιστρατεύσουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα μέσα που διαθέτουν, ώστε να μην “βουλιάξουν” σε αυτήν την κατάσταση.

Mην εμπλέκετε το παιδί στις μεταξύ σας συγκρούσεις
Το να μην προστατεύετε το παιδί από τις μεταξύ σας διενέξεις είναι πολύ επώδυνο για αυτό.  Μην του λέτε  για λεπτομέρειες της διαδικασίας του διαζυγίου και των οικονομικών θεμάτων.  Το παιδί κινδυνεύει να εμπλακεί στις επιθυμίες του γονιού – και να  εγκαταλείψει τη θέση ουδετερότητας που είχε μέχρι .Μπορεί να φτάσει ακόμα και μέχρι το σημείο να δηλώσει ότι δε θέλει πια να επισκέπτεται τον πατέρα του.

Επιτρέψετε στο παιδί να  περνά χρόνο και με τον άλλον γονέα
Το να στερείς από ένα παιδί την σχέση και με τον άλλον γονέα  είναι σαν να του στερείς ένα κομμάτι του ίδιου του του εαυτού, σαν να του αφαιρείς ένα κομμάτι της ιστορίας του.

Εμπνεύστε με την στάση σας και την δύναμη σας, το παιδί
Το παιδί έχει ανάγκη να δει έναν γονέα που παίρνει απόφαση να παλέψει για την ζωή του και το προχώρημα του. Ο γονιός έχει να “ορκιστεί” ότι θα πάει πιο πέρα την ζωή του και δεν θα “σταματήσει για αυτόν εκεί το ρολόι”. Να μην μας ορίζουν μόνο τα αρνητικά που θα μας συμβαίνουν.

Τα αρνητικά συναισθήματα όλων, των πρώην συντρόφων και των παιδιών τους, θα πάρουν χρόνο για να μετατραπούν σε θετική εμπειρία και αυτογνωσία. Απαιτείται προσωπική προσπάθεια και κινητοποίηση.  Έχουμε να προσπαθήσουμε με χίλιους τρόπους ώστε το διαζύγιο ή η απώλεια ενός γονέα να αποτελέσει τελικά απόφαση ζωής, πηγή δύναμης και υπαρξιακής ωρίμανσης.

Αγγελική Κουβαρά
Ψυχολόγος Μ.SC-Οικογενειακή Θεραπεύτρια
Λ.Πεντέλης 24,  Χαλάνδρι, Αττική
Τηλ: 2130 254126
Κιν: 6942071225
Email: angelakouvara@yahoo.gr