fbpx

Η νέα σύντροφος ζεί πάντα στη σκιά της “τέλειας” μαμάς!

| 7 Μαΐου 2015
ADVERTISEMENT

“Όλοι  μιλούν για τις μονογονεϊκές οικογένειες , για τις δυσκολίες των μαμάδων όταν υπάρχει μια άλλη γυναίκα. Αλλά ποιος σκέφτεται τις γυναίκες που πρέπει να ζουν κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο με τα παιδιά μιας άλλης γυναίκας, στη σκιά της “τέλειας” μαμάς;

Που ζουν με τους κανόνες μιας άλλης γυναίκας , που πρέπει να κάνουν ότι η μαμά κάνει, να μαγειρεύουν όπως η μαμά μαγειρεύει, να ακολουθούν το πρόγραμμα της  μαμάς; Να μην έχουν το δικαίωμα να βάλουν κανόνες στο δικό τους σπίτι, γιατί τα παιδιά έχουν ήδη κανόνες και δεν δέχονται άλλους από αυτές που έχουν ήδη κανονίσει με τη μαμά;  Ακόμα χειρότερα όταν στο σπίτι της μαμάς δέχονται κανόνες αλλά στο σπίτι του μπαμπά είναι σε διακοπές  και εσύ δεν έχεις δικαίωμα να μιλήσεις.


ADVERTISEMENT

Πως μπορείς να βρεις τη δική σου ισορροπία όταν εσύ δεν μπορείς να κάνεις παιδιά αλλά ο σύντροφός σου είναι μπαμπάς και εσύ πρέπει να φροντίζεις αλλά να μην δεθείς  με παιδιά που δεν είναι δικά σου και δεν πρόκειται να σε δουν σαν μια δεύτερη μητέρα αλλά σαν τη συγκάτοικο του πατέρα τους; Παιδιά που κάθε στιγμή που είσαι μαζί τους, σου δείχνουν ότι η μαμά τους είναι το πιο σημαντικό και αδιαφιλονίκητο πρόσωπο και υπόδειγμα στη ζωή τους. Που ότι λέει είναι κανόνας, που σε αγνοούν για οποιαδήποτε απόφαση σε αφορά.

Που οι συγγενείς είναι φίλοι της μαμάς, φιλικοί και τυπικοί μαζί σου , αλλά ακόμα και αυτοί έχουν περισσότερα δικαιώματα στο ποιό είναι το πρόγραμμα των διακοπών γιατί το κανόνισαν με τη μαμά;

Είναι δύσκολο να ζεις στη σκιά της “τέλειας” μαμάς όταν εσύ δεν μπορείς να γίνεις ποτέ μάνα!”


ADVERTISEMENT

Δανάη

Αναλύει και εξηγεί η ψυχολόγος κυρία Έφη Φύσσα

Προσπαθούμε, όχι άδικα, να δείξουμε κατανόηση γράφοντας για τη μητέρα, που μεγαλώνει μόνη τα παιδιά της. Δίνουμε βαρύτητα στις δυσκολίες, που περνά, τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς της. Λίγο χρόνο όμως περνάμε σκεπτόμενοι αντίστοιχες δυσκολίες, ανησυχίες και προβληματισμούς, που μπορεί να έχει η νέα σύντροφος του πατέρα, που μεγαλώνει από κοινού τα παιδιά του με τη μητέρα τους. Εκείνη συχνά βρίσκεται στο περιθώριο. Συμμετέχει στο μεγάλωμα των παιδιών μιας και ζει με το πατέρα, αλλά πάντα στη σκιά των γονέων. Δεν απολαμβάνει τη χαρά, που σου δίνει το μεγάλωμα των παιδιών, γιατί δεν αισθάνεται πως ανήκει στην οικογένεια. Οι ισορροπίες είναι δύσκολες, οι σχέσεις πολύπλοκες και εκείνη αισθάνεται, πως προσπαθεί μόνη. Πώς το διαχειριζόμαστε;

Σεβόμενη τους κανόνες της μητέρας, σέβεστε αυτή και τα παιδιά“. Η σχέση με τα παιδιά ξεκινά και ζείτε μαζί εξαρχής κάτω από συγκεκριμένους περιορισμούς. Οφείλετε να ακολουθείτε τους κανόνες, που έχει θέσει η μητέρα των παιδιών. Οι κανόνες, που περιλαμβάνουν και το πρόγραμμα των παιδιών, υπάρχουν από τη στιγμή της γέννησης τους και έχουν ουσία και συγκεκριμένο περιεχόμενο. Δίνουν στα παιδιά τη σταθερότητα, που τόσο έχουν ανάγκη, με αποτέλεσμα να νιώθουν ασφάλεια. Οι “κανόνες” έχουν οριστεί με βάση τις ανάγκες των παιδιών και όχι της μαμάς. “Χτίστηκαν” σταδιακά, κατά τη διάρκεια μιας αναπτυσσόμενης σχέσης εμπιστοσύνης της μητέρας με τα παιδιά.

Η μητέρα αλλά και οποιοσδήποτε άλλος, αν θέλει να διατηρήσει αυτή τη σχέση, οφείλει να σέβεται τους “κανόνες”, γιατί έτσι σέβεται τα παιδιά. Σεβόμενη τους “κανόνες”, άρα καλύπτοντας τις ανάγκες των παιδιών της, εκφράζει την άνευ όρων αγάπη της, την πλήρη αποδοχή της, τη φροντίδα και την προσοχή της στα παιδιά. Αν εσείς, που είστε η νέα σύντροφος του πατέρα, ακολουθήσετε τους κανόνες, θα εκφράσετε στα παιδιά, ότι και η μαμά τους. Αυτό δεν είναι το μέλημά σας; Να δημιουργήσετε κι εσείς με τη σειρά σας μια σταθερή σχέση εμπιστοσύνης με τα παιδιά. Ναι, είναι δύσκολο.

Μην νομίσετε, ότι το “χτίσιμο” αυτής της σχέσης, που διαρκώς αναπτύσσεται, ήταν ή είναι λιγότερο δύσκολο και για τη μαμά τους. Παράλληλα, μην ξεχνάτε, ότι οι “κανόνες” δημιουργήθηκαν μέσα από τη σχέση μητέρας-παιδιών. Άρα σεβόμενη τους “κανόνες”, ουσιαστικά σέβεστε την ίδια τη σχέση αλλά και τη μαμά, με πολύ θετικές συνέπειες για το “χτίσιμο” της δικής σας σχέσης με τα παιδιά. Για να τα καταφέρετε, φυσικά, οι “κανόνες” πρέπει να είναι σε όλους ξεκάθαροι. Φροντίστε το λοιπόν, σε συνεργασία με τον πατέρα και τη μητέρα των παιδιών.

Η σχέση μου με τα παιδιά. Επενδύστε στη σχέση σας με τα παιδιά. Επικεντρωθείτε στα παιδιά με αυθεντικότητα. Μην ψάχνετε να βρείτε κόλπα για να τα προσεγγίσετε. Κάθε σχέση, για να δημιουργηθεί και να σταθεροποιηθεί θέλει να είμαστε ανοιχτοί και διαθέσιμοι, να έχουμε χρόνο, να παρατηρούμε πολύ, να ακούμε περισσότερο, να παρεμβαίνουμε λιγότερο, να ανταποκρινόμαστε άμεσα και κατάλληλα, όταν υπάρχει ανάγκη. Η εμπιστοσύνη θα κερδηθεί σταδιακά, όταν θα αρχίσετε να συγχρονίζεστε με τις ανάγκες των παιδιών. Συγχρονίζομαι με ένα παιδί σημαίνει κατανοώ αυτό, που μου εκφράζει με λόγια, πράξεις ή συναισθήματα, κατανοώ δηλαδή την ανάγκη του, αυτό που μου ζητά, αυτό που πραγματικά θέλει από εμένα και ανταποκρίνομαι με τέτοιο τρόπο, ώστε τελικά αυτή η ανάγκη να καλύπτεται.

Το παιδί βιώνει πολύ θετικά συναισθήματα, μετά την κάλυψη της ανάγκης και εγώ χαίρομαι με τη σειρά μου, που το παιδί αισθάνεται ικανοποίηση, ανακούφιση, χαρά, ηρεμία (ανάλογα με την αρχική ανάγκη). Και οι δύο έχουμε τη χαρά να μοιραζόμαστε ένα υπέροχο συναίσθημα, πράγμα, που λειτουργεί ως κίνητρο για εμένα, να παραμείνω συγχρονισμένη/ος με το παιδί, ενώ παράλληλα η μεταξύ μας σχέση σταθεροποιείται, αφού το παιδί έχει έναν ακόμα λόγο να μου έχει εμπιστοσύνη, ότι θα είμαι εκεί, όταν με χρειάζεται. Ο συγχρονισμός με τα παιδιά απαιτεί χρόνο, “ανοιχτές” κεραίες και “ανοιχτές αγκαλιές” από εσάς. Δείξτε τους αγάπη παρατηρώντας τα προσεκτικά και δεν θα χάσετε!

Εκπαιδευτείτε στην ενσυναίσθηση“. Το πιο ισχυρό όπλο, που έχετε στη φαρέτρα σας, για να μπορέσετε να συγχρονιστείτε με τα παιδιά του συντρόφου σας, ώστε να δημιουργήστε έναν σταθερό δεσμό μαζί τους, είναι η ενσυναίσθηση. Δείχνω ενσυναίσθηση σημαίνει κατανοώ σε βάθος τα λόγια, τις συμπεριφορές, τα συναισθήματα του άλλου χρησιμοποιώντας τα δικά του μάτια. Κατανοώ αυτό, που κρύβεται πίσω από τις λέξεις, τη συμπεριφορά και τα συναισθήματα. Δεν μένω σε αυτό, που ακούω ή βλέπω. Δεν βγάζω συμπεράσματα βασιζόμενη/ος στις δικές μου υποθέσεις. Βλέπω, αντιλαμβάνομαι αυτό, που εκείνος βλέπει ή αντιλαμβάνεται, χρησιμοποιώντας τα δικά του μάτια ή την δική του αντίληψη.

Αποφύγετε λοιπόν να λέτε “ξέρω”. Προτιμήστε το “θέλω να μάθω”.  Πίσω από μια συμπεριφορά ή ένα συναίσθημα του παιδιού, που σας προκαλεί δυσφορία, πάντα κρύβεται κάτι, που καλείστε να το κατανοήσετε, ώστε να κατανοήσετε το ίδιο το παιδί. Παραμερίστε τις δικές σας πιθανές δυσάρεστες σκέψεις ή συναισθήματα και επικεντρωθείτε στο παιδί. “Το παιδί έχει πάντα δίκιο“. Έχετε αυτό στο μυαλό σας, όταν είστε αντιμέτωπη με μια δύσκολη συμπεριφορά του παιδιού. “Εφόσον το παιδί έχει δίκιο, πρέπει να ψάξω να το βρω. Ποιο είναι το δίκιο του. Τι θέλει να μου πει στην πραγματικότητα και για ποιο λόγο;” . Έτσι θα δείξετε ενσυναίσθηση.

Ενσυναίσθηση, φυσικά, δεν δείχνουμε μόνο για τα δύσκολα. Ενσυναίσθηση δείχνουμε κάθε φορά, που ζητά από εμάς προσοχή. Κάθε φορά, που για κάποιο λόγο είναι χαρούμενο ή ενθουσιασμένο ή ικανοποιημένο. Δείχνοντας ενσυναίσθηση, κατανοώντας την ανάγκη, που εκφράζει το παιδί, θα είστε πιο σίγουρη ότι ανταποκρίνεστε κατάλληλα στις ανάγκες του. Το αποτέλεσμα θα είναι μια πιο σταθερή σχέση με το παιδί.

Ο ρόλος του πατέρα“. Ο ρόλος του πατέρα είναι σπουδαίος. Είναι ο ενδιάμεσος κρίκος, που ενώνει τα παιδιά με τη νέα σύντροφο. Θέλει όμως να το κάνει; Ξέρει τη σπουδαιότητα του να έχουν τα παιδιά μια καλή σχέση με τη νέα σύντροφο; Δείχνει σεβασμό στη νέα σύντροφο και μπροστά στα παιδιά, ώστε να κατανοήσουν κι εκείνα το ρόλο, που παίζει στη ζωή του; Αφήνει περιθώρια στη νέα σύντροφο να αναπτύξει κι εκείνη σχέση με τα παιδιά ή συνεχώς περιορίζει τη δράση της; Ποια είναι η δική του σχέση με τα παιδιά; Ξέρει, αν έχουν κατανοήσει τα παιδιά τη σχέση, που θα έχει πλέον με τη μαμά τους; Έχει ασχοληθεί με τα πιθανά δυσάρεστα συναισθήματα των παιδιών για τη νέα κατάσταση; Ερωτήματα καίριας σημασίας στα οποία, αν ο πατέρας δεν δώσει “απαντήσεις”, θα υπονομεύει έστω και άθελά του, την προσπάθειά σας να βρείτε τις ισορροπίες σας και να δημιουργήσετε σχέση με τα παιδιά.

Μην αγωνιάτε να γίνετε αποδεκτή στην οικογένεια. Πέφτετε σε παγίδα. Το άγχος σας θα λειτουργήσει αρνητικά στην πρόθεσή σας να δημιουργήσετε δεσμούς με τα παιδιά.  Λειτουργήστε περισσότερο με το “είμαι”, παρά με το “θέλω να γίνω”. Να είστε λοιπόν αυθεντική, ανεπηρέαστη από αντιλήψεις, που σας μπλοκάρουν δημιουργώντας σας δυσάρεστα συναισθήματα. Επικεντρωθείτε στα παιδιά. Παρατηρήστε τα, κατανοήστε τα, να ανταποκρίνεστε στις ανάγκες τους

Έφη Φύσσα
Ψυχολόγος “για το παιδί και το γονέα”
Αγίου Χριστοφόρου 9,
Αγρίνιο Αιτωλοακαρνανίας
Τηλέφωνο: 6945-506210
Email: info@fissaefi.gr
Web: www.fissaefi.gr
Facebook: https://www.facebook.com/eleftheriafissa


 

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ