Γιατί όταν γίνεσαι μονογονέας οι φίλοι χάνονται;

Γιατί οι φίλοι απομακρύνονται σε μια δυσάρεστη συγκυρία όπως το πένθος ή ο χωρισμός; Κάνω κάτι εγώ λάθος ή τελικά οι επιλογές μου κάποτε, δεν ήταν σωστές; Πώς μπορώ να αντιμετωπίσω τη διπλή εγκατάλειψη, μια από τον/τη σύντροφο και μια από τους φίλους αλλά και πώς μπορώ να τους συγχωρήσω ώστε να προχωρήσω; Τι πρέπει να απαντήσω στις ερωτήσεις των παιδιών όταν εκείνα ρωτάνε γιατί ο τάδε συγγενής ή φίλος δεν μας επισκέπτεται πια;

Δεν υπάρχει μια μόνο απάντηση, στο γιατί οι φίλοι απομακρύνονται, υπάρχουν όμως πολλές οπτικές για να δει ο μονογονέας την κατάσταση αν θέλει να είναι αντικειμενικός κι όχι εγκλωβισμένος στη θεώρηση ‘πάντα οι άλλοι φταίνε’.

Σε κάθε αλλαγή της ζωής  κάτι χάνεται και κάτι καινούργιο έρχεται: Πρόσωπα, σχέσεις, καταστάσεις. Είναι πολύ δύσκολο μετά από ένα διαζύγιο ή μια απώλεια, οι σχέσεις με τους φίλους να είναι ακριβώς οι ίδιες. Κι αυτό γιατί αλλάζει το πλαίσιο κι όλοι αντιδρούν στην αλλαγή με σκοπό την προσαρμογή τους στις καινούργιες συνθήκες. Μέσα σε αυτό το μεταβατικό διάστημα κάποιες φιλικές σχέσεις θα δυναμώσουν, κάποιες άλλες δεν θα αντέξουν την αλλαγή και θα χαθούν.  Αν το δεχτούμε σαν μια πραγματικότητα, θα μας είναι πιο εύκολο να κατανοήσουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά τη δική μας και των φίλων μας, χωρίς να σημαίνει ότι δεν πληγωνόμαστε κάποιες φορές…γιατί αντιμετωπίζουμε αντιδράσεις που δεν περιμέναμε από πρόσωπα που δεν φανταζόμασταν.

Δείτε σχετικά: Πώς μπορούν οι μονογονείς να γνωρίσουν καινούριους ανθρώπους.

Και τα δύο μέρη -και ο μονογονέας και οι φίλοι-υιοθετούν συμπεριφορές στη μεταβατική φάση που επηρεάζουν τη μεταξύ τους σχέση, όπως:

-Ο μονογονέας  που βιώνει την απώλεια ή το χωρισμό  μπορεί να περνά περιόδους απομόνωσης όπου επιθυμεί να τον αφήσουν ήσυχο, είναι υποτονικός, κλείνεται στον εαυτό του, χωρίς κανένα ενδιαφέρον και περιόδους όπου υπάρχει υπερδραστηριότητα και έντονη ανάγκη να βρεθεί με κόσμο. Αυτές οι περίοδοι μπορεί να δίνουν αντιφατικά μηνύματα για το τι ανάγκη έχει πραγματικά. Κάποιοι φίλοι μένουν με υπομονή δίπλα και κάποιοι άλλοι δεν ξέρουν τι να κάνουν για να βοηθήσουν και απομακρύνονται.
– Στο διαζύγιο αν υπάρχει ήρεμος χειρισμός από τα δύο μέρη η μεταβατική περίοδος είναι πιο εύκολη για όλους τους εμπλεκομένους φίλους ή συγγενείς και οι απώλειες στις φιλικές σχέσεις λιγότερες. Όπου η κατάσταση είναι εμπόλεμη οι φίλοι καλούνται να πάρουν θέση οπότε εκεί κάποιοι απομακρύνονται γιατί δεν επιθυμούν την εμπλοκή. Εξάλλου πάντα σε ένα ζευγάρι για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς υπάρχουν οι ‘φίλοι’ του ενός και οι ‘φίλοι’ του άλλου. Οι φίλοι του ενός είναι πιο εύκολο να πάρουν το μέρος του κάτι που ο άλλος θεωρεί προδοσία. Ακόμα, ποτέ σε ένα ζευγάρι δεν συμπαθείς το ίδιο και τα δύο πρόσωπα σαν φίλος, οπότε μπορεί να ‘ανέχεσαι’ τον ένα για χάρη του άλλου… άρα μετά το χωρισμό, θα απομακρυνθείς από το άτομο που δεν σου ‘κάνει’.
-Υπάρχουν ουσιαστικές φιλικές σχέσεις και επιφανειακές σχέσεις. Οι δεύτερες θα διαλυθούν στην πρώτη δυσκολία γιατί είναι κυρίως σχέσεις καλοπέρασης, τυπικές χωρίς βαθύτερες συνδέσεις.
-Ο μονογονέας που βιώνει το δικό του Γολγοθά προσαρμογής συχνά είναι απόμακρος και σκληρός επειδή βιώνει έντονα αρνητικά συναισθήματα. Πιστεύει ότι κανείς δεν μπορεί να τον καταλάβει. Μπορεί να γίνει εριστικός ή επιθετικός με τους φίλους που θεωρεί ότι δεν έχουν προβλήματα. Μπορεί ενώ έχει ανάγκη τη βοήθεια των φίλων να την αρνείται.
-Υπάρχουν και οι φίλοι με έντονες ανασφάλειες οι οποίοι θα απομακρυνθούν πολύ γρήγορα : Αυτοί που βλέπουν το χωρισμό φιλικού ζευγαριού σαν κάτι μεταδοτικό και φοβούνται για τη δική τους σχέση, αυτοί  που οι προκαταλήψεις τους στέκονται εμπόδιο στο να δώσουν υποστήριξη π.χ. βλέπουν συνήθως τη διαζευγμένη ή τη χήρα σαν απειλή που πρέπει να απομακρυνθεί από τον κύκλο τους,  αυτοί που φοβούνται ότι  ο μονογονέας θα γίνει απαιτητικός και φορτικός.  Αλλά αυτοί οι τύποι ανθρώπων πιθανόν δεν ήταν ποτέ φίλοι, απλά παρέα.
-Ακόμα  οι άνθρωποι είναι φυγόπονοι και προσπαθούν να αποφύγουν ότι προκαλεί στενοχώρια. Κι αυτό για τον μονογονέα που έχει ανάγκη την υποστήριξη, είναι οδυνηρή διαπίστωση και η διπλή εγκατάλειψη λόγω διαζυγίου ή θανάτου, αποτελεί τραυματική εμπειρία.

Στα παιδιά που αναρωτιούνται  για τους φίλους ή συγγενείς που χάνονται, εξηγούμε ότι οι άνθρωποι κάποιες φορές νιώθουν πολύ κοντά και κάποιες πολύ μακριά, ανάλογα με τα γεγονότα της ζωής, αλλά μαθαίνουμε να προχωράμε προσπαθώντας να μην κρατάμε κακίες. Ας εξηγήσουμε στα παιδιά αλλά και σε μας, ότι δεν προχωράμε όλοι μαζί στη ζωή από τη γέννησή μας και με τον ίδιο ρυθμό και ταχύτητα, με κάποιους χανόμαστε με κάποιους  ίσως ξανασυναντηθούμε.

Αν οι φίλοι χάθηκαν μετά το χωρισμό ή την απώλεια, καιρός να κάνεις ως μονογονέας την αυτοκριτική σου όχι για να δικάσεις και να κατηγορήσεις  τον εαυτό σου ή τους άλλους, αλλά για να πάρεις πολύτιμα μαθήματα ζωής. Να δεις, τι έδωσες σε αυτές τις σχέσεις πριν το δυσάρεστο συμβάν, τι πήρες από αυτές, αν όντως υπήρχαν σημάδια που αρνήθηκες να παρατηρήσεις, αν έχεις υπερβολικές προσδοκίες από τους φίλους, αν ήσουν πάντα περισσότερο διαθέσιμος/η από ότι ήθελες ή μπορούσες και τώρα θυμώνεις γιατί νιώθεις ότι σε εκμεταλλεύτηκαν, αν, αν…..και να προχωρήσεις.

Μαρία Σκαρλάτου
Ψυχολόγος
Δροσοπούλου 5 Λαμία
Τηλέφωνο: 2231046812
Κινητό: 6945916860
Email: maskarlatou@gmail.com
Web: http://mariaskarlatou.blogspot.gr