Γιατί όσο μεγαλώνουμε, λιγοστεύουν οι φίλοι;

Σε μικρότερη ηλικία, οι άνθρωποι μπορούν να κάνουν φιλίες πιο εύκολα. Από το κορίτσι που μπορεί να κάτσει δίπλα σας στα Μαθηματικά μέχρι τη συνάδελφο στη καφετέρια που πιάσατε για πρώτη φορά, δουλειά. Είναι φιλίες που δεν χρειάζονται πολύ δουλειά για να επιβιώσουν, διότι πάντα σε αυτή τη φάση  της ζωής τους, οι άνθρωποι έχουν πιο πολλά κοινά και μεγαλύτερη όρεξη για κοινωνικές συναναστροφές.

Πότε ήταν η τελευταία φορά που αποκτήσατε έναν καινούριο φίλο; Έναν αληθινό φίλο με τον οποίο η σχέση σας, άντεξε στον χρόνο; Κάποιος που αγαπάτε αληθινά και που είναι εκεί για σας, ακόμη κι αν τον πάρετε τηλέφωνο στις 3 το πρωί;

Η χρονιά που πέρασε ήταν η πιο δύσκολη για μένα διότι πολλές σχέσεις μου αναθεωρήθηκαν και αρκετές τις έχασα τελείως. Και ανακάλυψα πως όσο φτάνει κανείς και ξεπερνά τα 30-και ειδικά αφού αποκτήσει παιδιά- τόσο πιο δύσκολο είναι να κάνει μακροχρόνιες και αληθινές φιλίες. Έχετε αναρωτηθεί το γιατί;

Δεν έχουμε πια τον χρόνο
Φυσικά όσο πηγαίνατε σχολείο και αργότερα Πανεπιστήμιο και δεν είχατε παιδιά, είχατε και αρκετό ελεύθερο χρόνο. Όταν όμως ξυπνάτε το πρωί από τις 6 να πιείτε μια γουλιά καφέ, να ετοιμάσετε τα παιδιά για να είστε στο γραφείο στις 9 και τα Σαββατοκύριακα κάνετε όλες τις δουλειές που δεν προλάβατε την εβδομάδα που πέρασε, όχι απλά δεν έχετε χρόνο αλλά δεν έχετε καθόλου χρόνο. Και αν έχετε μάλιστα πληγωθεί από ένα διαζύγιο ή μια οποιαδήποτε απώλεια αλλά και τη στάση των γύρω σας αναφορικά με αυτή, τότε και τη μισή ώρα που μπορεί να έχεις ελεύθερη, το πιο πιθανό είναι να τη διαθέσετε στα παιδιά ή πουθενά.

Έχουμε καθορίσει την ταυτότητά μας
Όσο μεγαλώνουμε, οι φίλοι αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι της προσωπικότητάς μας και καθορίζουν ποιοι είμαστε με τρόπους που ίσως να μην είχαμε συνειδητοποιήσει. Αλλά όσο μεγαλώνουμε και η ζωή μας αλλάζει, κατά κάποιο τρόπο γνωρίζουμε ποιοι είμαστε και δεν έχουμε ανάγκη ή διάθεση να πειραματιστούμε με νέα πρόσωπα για να αποκτήσουμε ταυτότητα. Πλέον, χρειαζόμαστε ανθρώπους συμβατούς με τα κριτήριά μας και με αυτό που έχουμε αποφασίσει ότι είμαστε.

Οι φιλίες είναι σαν τα ραντεβού
Μια φίλη μου έφυγε πρόσφατα και πήγε σε άλλη πόλη. Όταν πήγα να τη δω ήταν τόσο χαρούμενη και μου έκανε εντύπωση που έκανε φίλους τόσο γρήγορα. Γνώρισε μια κοπέλα στη νέα της δουλειά, εκείνη τη γνώρισε σε μια άλλη φίλη κι έτσι έγιναν παρέα και μέχρι στιγμής λέει ότι περνάνε μια χαρά. Προσωπικά δεν ξέρω πώς θα μπορούσα να λειτουργήσω σε κάτι τέτοιο, είναι σαν να δίνεις συνέντευξη σε έναν ολόκληρο κύκλο ανθρώπων που είναι ήδη φίλοι μεταξύ τους.

Οι άνθρωποι-αργά ή γρήγορα-δείχνουν ποιοι είναι (και μπορεί να μην σου αρέσει)
Όταν ήσασταν παιδιά το χειρότερο που μπορούσε να σας συμβεί, ήταν να καθίσει η κολλητή σας με κάποια άλλη στο διάλειμμα. Κι αν την ίδια μέρα σας φαινόταν τραγικό, την επομένη ήσασταν ξανά φίλες. Οι επανασυνδέσεις ήταν εύκολη υπόθεση όσο ήσασταν 5 και 10 ετών. Τώρα όταν κάνετε ή χάνετε φίλους, οι παράμετροι είναι πολύ μεγαλύτερες και η διάλυση μιας φιλίας είναι σαν ένας μικρός θάνατος. Υπάρχουν πολλοί τρόποι διάλυσης μιας φιλίας όπως:

• Οι άνθρωποι που σου λένε ότι θα είναι πάντα εκεί για σένα και μια μέρα εξαφανίζονται.
• Οι άνθρωποι που σε βάζουν σε ένα βάθρο για χρόνια και μια μέρα σου πριονίζουν τη καρέκλα.
• Οι άνθρωποι που παντρεύονται ή κάνουν παιδιά και σιγά-σιγά γίνονται όλο και λιγότερο διαθέσιμοι.
• Και το πιο κοινό είδος διάλυσης φιλίας είναι όταν απλά δύο άνθρωποι παύουν να έχουν κοινά ενδιαφέροντα ή κοινή θεώρηση για τη ζωή. όπως στο διαζύγιο.

Ακόμη και με δεκάδες φίλους, η ζωή μπορεί να είναι μοναχική, ειδικά αν αυτοί οι φίλοι μένουν μακριά ή μιλάτε μόνο μέσω ίντερνετ. Κανένα tweet ή status στο facebook δεν μπορεί να σας αγκαλιάσει όταν είστε θλιμμένοι και κανένα email δεν μπορεί να σας δώσει αυτόν τον ξαφνικό καφέ μεταξύ φίλων, όταν ο ένας από τους δύο ή και οι δύο, είχατε μια κακή μέρα στο σπίτι ή στη δουλειά.

Ο χρόνος που πέρασε ήταν ο πιο δύσκολος για μένα γιατί πολλοί φίλοι, εξαφανίστηκαν από τη ζωή μου. Και με αυτό τον άσχημο τρόπο συνειδητοποίησα πως όσο μεγαλώνουμε και οι προτεραιότητές μας αλλάζουν και από άνθρωποι γινόμαστε γονείς και μονογονείς, τίποτα δεν είναι ίδιο και τίποτα δεν μένει όρθιο. Γι’ αυτό καλό είναι αυτούς τους λίγους καλούς φίλους που έχετε, να τους κρατάτε σαν θησαυρό γιατί οι φίλοι είναι η πιο πολύτιμη περιουσία του ανθρώπου, μια περιουσία που αντικαθίσταται δύσκολα ή και καθόλου.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com