fbpx

Γιατί ορισμένοι άνθρωποι βλέπουν τη χήρα σαν απειλή;

| 20 Αυγούστου 2014
ADVERTISEMENT

«Γιατί οι φίλες μου με βλέπουν ανταγωνιστικά από τότε που πέθανε ο άντρας μου; Γιατί ξαφνικά από αξιοπρεπής, έγινα εκείνη που θα πέσει τόσο χαμηλά; Δεν ξέρεις πόσο με πληγώνει αυτό» μου έγραψε μια φίλη χήρα μαμά δύο παιδιών. Κι όταν λαμβάνω email σαν αυτό, από ανθρώπους που έχουν περάσει τόσο πόνο, θέλω να μαζέψω όλους τους μικροπρεπείς και ζηλόφθονους ανθρώπους, να τους κλείσω σε ένα δωμάτιο και να τους εξηγήσω τι πάει να πεί ζωή.

Μιλάμε για σχολικό εκφοβισμό και bullying και δεν κοιτάμε πόσο εξίσου εκφοβιστική είναι η δική μας συμπεριφορά -των ενηλίκων-όταν βλέπουμε καχύποπτα μια νέα χήρα. Λες και με το που πεθαίνει ο άντρας κάποιας, εκείνη καραδοκεί να ριχτεί στους αθώους και ανυποψίαστους συζύγους των άλλων. Είναι οι ίδιοι «ηθικοί» άνθρωποι που όταν πεθαίνει κάποιος, ρωτάνε τι σου άφησε και πέφτουν πάνω στη διαθήκη σαν τα κοράκια. Είναι η λογική που πεθαίνει μαζί με τον άνθρωπό σου.


ADVERTISEMENT

Όπως τα περισσότερα παντρεμένα ζευγάρια, έτσι κι εγώ με τον άντρα μου είχαμε πολλά ζευγάρια-φίλους με τους οποίους βγαίναμε συχνά ή πηγαίναμε ο ένας στο σπίτι του άλλου. Ούτε μια στο εκατομμύριο δεν σκέφτηκα πως αν άλλαζε η οικογενειακή μου κατάσταση από παντρεμένη σε χήρα, θα απομακρύνονταν από δίπλα μου τόσος κόσμος επειδή θα με θεωρούσε απειλή.

Λίγο αφότου έχασα τον άντρα μου από καρκίνο, η γυναίκα ενός από τα παραπάνω ζευγάρια φίλων που είχαμε, ήταν πάντοτε υποστηρικτική, ευγενική και εξαιρετικά δοτική όσο ο άντρας μου ήταν άρρωστος. Μέχρι που έκλεισε τα μάτια του για πάντα. Γιατί όταν τα έκλεισε για πάντα, η συμπεριφορά αυτής της γυναίκας έκανε αμέσως 180 μοίρες στροφή. Θυμάμαι τον πρώτο καιρό πόσο μπερδεμένη ένιωθα, αντιμετωπίζοντας την αδικαιολόγητα ψυχρή και απόμακρη στάση της, προσπαθώντας να δικαιολογήσω στο παιδί μου-που άλλωτε αγκάλιαζε και κερνούσε καραμέλες- το γιατί μας προσπερνούσε βιαστικά όποτε μας έβλεπε στο δρόμο. Μπερδεμένη καθώς ήμουν και στενοχωρημένη πιστεύοντας πως είχα κάνει κάτι κακό που δεν είχα καταλάβει και είχε παρεξηγηθεί, ρώτησα μια κοινή μας φίλη. «Δεν ξέρεις;» μου είπε «Νομίζει πως τώρα που πέθανε ο Μιχάλης, θα φλερτάρεις τον άντρα της. Έτσι κάνει με όλες». Πάγωσα…

Σε όλη τη διαδικασία του πένθος και της ανάρρωσης, έμαθα πως η φίλη αυτή δεν ήταν η μόνη. Πως υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που χάνουν τους άντρες τους και όμως, αντιμετωπίζονται έτσι και χειρότερα από γυναίκες που κάποτε έβγαιναν ζευγάρια όλοι μαζί. Όλοι ξέρουμε πως οποιοσδήποτε σκέφτεται με αυτό το τρόπο, είναι αφόρητα ανασφαλής και πάντα μα πάντα θα βλέπει τους άλλους ανταγωνιστικά, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Είτε μιλάμε για την εμφάνιση, είτε για τα επαγγελματικά και τα οικονομικά, είτε επειδή ο γάμος τους είναι δυστυχισμένος και προσπαθούν να τον σώσουν από το παραμικρό που μπορεί στο μυαλό τους, να τον διαλύσει.


ADVERTISEMENT

Αξιοσημείωτο είναι ότι οι γυναίκες αυτές, που σε βγάζουν από τη ζωή τους και τον κοινωνικό τους κύκλο από φόβο ότι θα πάψεις να είσαι μόνο χήρα αλλά και ερωμένη του άντρα τους, την ίδια στιγμή πιστεύουν πως είσαι μια φτωχή και αβοήθητη ύπαρξη που όλοι οι άντρες-όχι μόνο ο δικός τους-θα σπεύσουν να τη βοηθήσουν, να την «εξυπηρετήσουν» και πολλά άλλα να…Λες και η  χηρεία είναι ένα αποκαλυπτικό μπλουζάκι που τραβάει τη προσοχή των άλλων. Κι εσύ αντί να πενθήσεις, θα το φορέσεις.

Κι ενώ είμαι σίγουρη πως υπάρχουν αρκετές εξαιρέσεις ανθρώπων που δεν σκέφτονται έτσι αλλά και χήρων που λίγο μετά τον θάνατο του συζύγου, πρώτο τους μέλημα ήταν να παρηγορηθούν οπουδήποτε και με οποιονδήποτε, καμία από όσες χήρες με τις οποίες μιλάω καθημερινά, δεν μου έχουν πεί ότι τους αρέσει ο άντρας της φίλης τους ή ότι έχουν σχέση μαζί του ή ότι τις φλερτάρουν ή τους φλερτάρουν. Μάλιστα, στην ερώτησή μου αν έχουν νιώσει έστω και λίγο μια τάση να επιβεβαιωθούν π.χ. από τον σύζυγο της φίλης, η απάντηση ήταν πως έχουν νιώσει τόσο πόνο που δεν θέλουν να πονέσουν περισσότερο δίπλα σε έναν άντρα που δεν είναι διαθέσιμος, είτε είναι παντρεμένος με μια φίλη είτε με μια οποιαδήποτε άλλη. Σίγουρα όπως γράφω παραπάνω, υπάρχουν εξαιρέσεις όχι όμως ο κανόνας που ο περισσότερος κόσμος «χρεώνει» σε αυτές τις γυναίκες.

Αν λοιπόν συμβαίνει να σε αντιμετωπίζουν ως ελευθέρων ηθών που περιμένει στη γωνία να χιμήξει στον σύζυγο και στην οικογένεια της φίλης, τότε δεν μιλάμε για φιλία. Δεν αξίζει να έχεις στη ζωή σου ανθρώπους που έχουν τέτοια γνώμη για σένα, ειδικά στη φάση που έχεις χάσει τον άνθρωπό σου. Αυτό που χρειάζεσαι είναι στήριξη, κατανόηση, καλοσύνη και συμπόνοια. Όχι πικρόχολα κουτσομπολιά για πράγματα που δεν έχεις διανοηθεί ούτε εσύ η ίδια. Οι άνθρωποι οφείλουν να σέβονται τον πόνο σου και όχι να τον χρησιμοποιούν για τις ανασφάλειές τους. Αν δεν πράττουν κατ’ αυτό τον τρόπο, τότε μάλλον δεν είναι άνθρωποι και σίγουρα δεν είναι φίλοι.

Δεν μπορείς να αλλάξεις τη γνώμη των άλλων για σένα, μπορείς όμως να αλλάξεις περιβάλλον και να προχωρήσεις χωρίς εκείνους. Σίγουρα παρακάτω, σε περιμένουν πολύ καλοί φίλοι που θα σε αγαπήσουν και θα δουν σε σένα αυτό που πραγματικά είσαι.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ