Είσαι παιδί κακιάς μητέρας; Μπορείς να το ξεπεράσεις!

Ψυχολόγοι, αποκαλύπτουν πώς τα θύματα των μαμάδων που ήταν αυταρχικές, νευρικές ή απλά ψυχρές μπορούν να μετατρέψουν τον πόνο προς όφελός τους.

Η σχέση μας με τη μητέρα μας, κακά τα ψέμματα, έχει μακρά επιρροή σε όλους τους τομείς της ζωής μας, στη προσωπικότητα, στη συμπεριφορά και στην αυτό-εκτίμησή μας. Αν είστε τυχεροί, αυτό το κληροδότημα μπορεί να αποβεί εξαιρετικά ωφέλιμο και θετικό για όλη σας τη ζωή, όμως τι συμβαίνει στη περίπτωση που σας έχει μεγαλώσει μία «δύσκολη» μητέρα;  Οι Ακαδημαϊκοί του Cambridge, εξετάζουν τους διαφορετικούς τύπους προβληματικών μαμάδων-αυταρχική, επικριτική, θυμωμένη, νευρική, συναισθηματικά απρόσιτη-και εξηγεί πώς μπορεί το παιδί, δηλαδή εσείς, να μετατρέψει αυτή την αρνητική επιρροή σε θετική, ανάλογα με τον τύπο της μητέρας που έχει.

«Η μητέρα μου ήταν τόσο βίαιη, που αυτό με στοιχειώνει μέχρι και σήμερα» λέει η ψυχολόγος Terri Apter, συγγραφέας του βιβλίου με κεντρικό θέμα τη δύσκολη μητέρα. «Όταν ανέλυσα επιστημονικά το φαινόμενο, ανακάλυψα ότι οι δύσκολες μητέρες φαίνονταν να έχουν διαφορετικά μοτίβα συμπεριφοράς που όμως όλα οδηγούσαν σε τραυματικά και μακροχρόνια βιώματα στη ζωή ενός παιδιού. Ωστόσο  υπάρχει και θετική πλευρά σε αυτές τις εμπειρίες. Μόλις καθορίσετε τον τύπο της δικής σας δύσκολης μητέρας και πάρετε το χρόνο σας να ανακαλύψετε τι πραγματικά συμβαίνει στη σχέση σας μαζί της, τότε μόνο θα μάθετε όχι μόνο πώς να επιζήσετε από αυτό αλλά και πώς να το χειριστείτε, ακόμη και πώς να το στρέψετε υπέρ σας».

Παρακάτω η Dr. Apter ρίχνει φώς σε 5 τύπους δύσκολης μητέρας και αποκαλύπτει πώς μπορεί κάθε παιδί να μετατρέψει το βίωμά του, σε ένα θετικό κομμάτι της ενήλικης ζωής του.

Η θυμωμένη μητέρα
Όλοι οι γονείς θυμώνουν. Ειδικά όταν είναι κουρασμένοι ή αγχωμένοι ή όταν θέλουν να προειδοποιήσουν το παιδί που κινδυνεύει ή να το διδάξουν ένα σημαντικό μάθημα ζωής. Αυτός ο θυμός είναι δεκτός. Παρ’ όλο λοιπόν που σε κανένα παιδί, δεν αρέσει να θυμώνει ο γονιός μαζί του, ένα ξέσπασμα δεν δυσκολεύει αυτόματα τη σχέση μητέρας-παιδιού. Η δύσκολη σχέση δημιουργείται από την επανάληψη αυτών των εκρήξεων, όταν δηλαδή ο γονιός ξεσπάει συνεχώς. Όταν ο θυμός επισκιάζει τα πάντα μέσα στο σπίτι, όταν τα παιδιά ζούν συνεχώς υπό συνθήκες συναγερμού περιμένοντας το επόμενο ξέσπασμα. Ένας τέτοιος τρόπος ζωής δεν είναι μόνο ψυχολογικά καταστρεπτικός είναι και τοξικός για το μυαλό ενός νέου ανθρώπου.

Το μυαλό ενός παιδιού για παράδειγμα, δεν είναι σε θέση να κάνει τις νοητικές διεργασίες που απαιτούνται, προκειμένου να ελέγξει τα συναισθήματά του. Τα παιδιά που χρειάζονται όσο τίποτα να καθησυχάσουν τον εαυτό τους και να ελέγξουν τις αντιδράσεις τους, όταν ζούν κάτω από τέτοιο καθεστώς, είναι εκείνα που αδυνατούν να πράξουν ακριβώς αυτό που χρειάζονται. Αυτά τα προβλήματα φυσικά ακολουθούν ένα παιδί και στην ενήλικη ζωή του.

Πολλοί ενήλικες ισχυρίζονται ότι ακόμη πανικοβάλλονται όταν αντιμετωπίζουν το θυμό της μητέρας τους και αισθάνονται ότι συνέχεια κάνουν λάθος σε όλα. Αυτοί οι άνθρωποι είναι προορισμένοι να παραμελούν τις ανάγκες τους, προκειμένου να ευχαριστούν τους άλλους.

Αυτό από την άλλη έχει και τη θετική του πλευρά. Τέτοια άτομα είναι εξαιρετικά διπλωμάτες και περιζήτητα στο φιλικό κύκλο διότι έχουν την ικανότητα να κρατάνε τις ισορροπίες και να κατευνάζουν τα οξυμένα πνεύματα. Αν είστε κι εσείς παιδί μιας θυμωμένης μητέρας, μην αφήνετε τη τάση σας να ευχαριστείτε τους άλλους, να εμποδίζει την ικανότητά σας να κάνετε αληθινές φιλίες στη ζωή. Ίσως ήρθε η ώρα, οι άνθρωποι να γνωρίσουν αυτό που πραγματικά είστε.

Η μητέρα που θέλει να ελέγχει τα πάντα
Αυτό το είδος μητέρας θέλει να αναλαμβάνει όλους του τομείς της ζωής του παιδιού, σε σημείο να λέει στο παιδί τι πρέπει να λέει, να βλέπει και να αισθάνεται.

Σε μία υγιή σχέση ο έλεγχος χρησιμοποιείται για να καθορίσει τις γενικές αξίες και να ορίσει συγκεκριμένους κανόνες. Αλλά αυτό προϋποθέτει το παιδί να μην είναι απλά ακροατής και φυσικά να παίρνει εκείνο τις τελικές αποφάσεις για τη ζωή του. Τα παιδιά που μεγαλώνουν με αυταρχικούς γονείς, γίνονται ενήλικες που δεν έχουν εμπιστοσύνη στα θέλω και στις επιλογές τους.

«Η μητέρα σου, ξέρει καλύτερα» ή το κλασσικό «Η μαμά έχει πάντα δίκιο», είναι φράσεις που όταν ειπώνονται διαρκώς, κάνουν το παιδί να αγχώνεται όταν πρέπει μεγαλώνοντας να αποφασίσει μόνο του. Επίσης το παιδί που μεγαλώνει με τέτοιους γονείς, δεν διστάζει να λέει μέχρι και ψέμματα στη μητέρα, να της λέει δηλαδή αυτό που θέλει να ακούσει, για να την ευχαριστήσει.

Η θετική πλευρά του να μεγαλώνει κανείς με μια τέτοια μητέρα, είναι η ικανότητα να αναπτύσσει μια σκεπτόμενη προσωπικότητα που έχει μάθει να ζυγίζει τις απόψεις του, πρίν τις μοιραστεί με τους άλλους. Όμως, ακόμη και αν ζείτε χιλιόμετρα μακριά από μια τέτοια μητέρα, μπορεί να κουβαλάτε μέχρι και σήμερα τις πληγές μιας τέτοιας σχέσης. Με το να μοιράζεστε τις εμπειρίες σας με άλλους, θα σας βοηθήσει να καθορίσετεπόσο δύσκολη ήταν η σχέση σας με τη μητέρα σας, πώς σας έχει επηρεάσει και πώς θα αντισταθείτε σε αυτή την επιρροή. Παρατηρήστε τι σας ελκύει και τι σας κάνει να νιώθετε άνετα, και τολμήστε το.

Η μητέρα-νάρκισσος
Νάρκισσος λέγεται ένας άνθρωπος που θεωρεί ότι όλα γυρίζουν γύρω του. Μια μητέρα νάρκισσος, που διψάει να την προσέχουν, αδυνατεί να δείξει στοργή στο παιδί της διότι κάθε έκκληση του παιδιού για προσοχή, την εκλαμβάνει ως ανταγωνισμό.Αν για παράδειγμα της πείτε «Πω πω είμαι πολύ κουρασμένος σήμερα» η μητέρα νάρκισσος, θα σας απαντήσει «Μη μου μιλάς για κούραση, δούλευα όλη μέρα σήμερα. Δεν ξέρεις τι πάει να πεί». Στο μυαλό της, τα παιδιά της πρέπει να είναι πολύ ξεχωριστά για να τους αξίζει μια μητέρα, σαν εκείνη.

Το παιδί της μητέρας νάρκισσου, πιέζεται διαρκώς προκειμένου να βρίσκεται πάντα υπό για να μην δυσαρεστήσει τη μητέρα του  ή πληγώσει το εγώ της. Η μητέρα νάρκισσος διψάει για προσοχή λόγω της χαμηλής της αυτό-εκτίμησης αλλά όσο σκληρά κι αν προσπαθήσετε να την ικανοποιήσετε, θα είναι μόνιμα δυσαρεστημένη. Οι νάρκισσοι έχουν εύθραυστες σχέσεις με τους γύρω τους, καθώς το υπερβολικό εγώ τους, προσβάλλεται για τα πάντα με αποτέλεσμα είτε να βγάζουν τους άλλους ξαφνικά από τη ζωή τους ή να τους «τιμωρούν». Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε αυτή τη κατάσταση, φοβούνται πως ανα πάσα στιγμή θα «διαλύσουν» τη σχέση με τη μητέρα τους αν οτιδήποτε πούν, θίξει τον εγωισμό της. Αν έχετε μεγαλώσει κι εσείς με μια τέτοια μητέρα, το θετικό είναι ότι είστε πολύ διπλωμάτες ως άνθρωποι, υπομονετικοί και με υψηλά στάνταρντς για τον εαυτό σας. Από την άλλη όμως, μπορεί να αφήσετε τις ευκαιρίες που θα σας παρουσιαστούν, από φόβο ότι δεν είστε αρκετά τέλειοι. Έχετε συνέχεια στο μυαλό σας όλα τα πράγματα για τα οποία είστε περήφανοι και όλα όσα έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα. Αυτό θα σας βοηθήσει να καταλάβετε ότι η επιτυχία ενός, δεν αναιρεί την επιτυχία του άλλου. Ακόμη κι αν αυτός ο άλλος, είναι η μητέρα σας.

Η μητέρα που ζηλεύει
Υπό κανονικές συνθήκες, οι γονείς προσδοκούν να βλέπουν το παιδί τους ευτυχισμένο. Αλλά για τη μητέρα που ζηλεύει, η επιτυχία του παιδιού, το κάνει εχθρό της.
Όταν το παιδί λάμπει από χαρά για οτιδήποτε καλό του συμβαίνει και τρέχει να πεί τα νέα στους γονείς του, συνήθως περιμένει από εκείνους τον θαυμασμό.Αντιθέτως η μητέρα που ζηλεύει, μοιάζει παγερή, σχεδόν σφίγγει τα σαγόνια της.

«Μια μέρα θα καταλάβεις πως δεν είσαι τόσο καλός όσο νομίζεις» θα σας πεί. Ή μπορεί η αρχική της αντίδραση να είναι ενθουσιώδης αλλά αργότερα να ανακαλύψετε πως , απλά καθημερινά πράγματα αρχίζουν να την εκνευρίζουν,. «Γιατί πρέπει να λες συνέχεια ότι πήρες το δίπλωμα;» μπορεί να σας πεί.

Ένας ζηλιάρης γονιός καταρρακώνει την ανεξαρτησία και την περηφάνεια του παιδιού του, το οποίο βλέπει και σκέφτεται «Γιατί είναι χαρούμενο όταν εγώ δεν είμαι;» ή «Γιατί αυτή έχει την ευκαιρία να είναι επιτυχημένη κι εγώ όχι;».  Τα παιδιά αυτά, μαθαίνουν ότι τα καλά πράγματα στη ζωή  κατά κάποιο τρόπο, προσβάλλουν ή πληγώνουν τα άτομα που είναι σημαντικά για εκείνα και τα οποία θέλουν να ευχαριστήσουν όσο τίποτα άλλο.

Η γονεϊκή ζήλια είναι κοινό φαινόμενο όταν το παιδί μπαίνει στην εφηβεία και αρχίζει να χαράζει το δικό του δρόμο. Μία μητέρα που ζηλεύει, αντί να είναι περήφανη για την επιτυχία του παιδιού της, αισθάνεται ότι κάποιος της παίρνει κάτι και πιστεύει πως μπορεί να έχει ένα ασφαλές δέσιμο με το παιδί της, μόνο όταν η αυτό-αξία του παιδιού είναι το ίδιο χαμηλή με τη δική της.

Αν είστε παιδί μιας μητέρας που σας ζηλεύει, το θετικό είναι ότι έχετε μάθει να διακρίνετε τους ανθρώπους που ζηλεύουν, να τους παραβλέπετε και να μην λαμβάνετε υπόψιν σας τα αρνητικά τους σχόλια.Μπορεί μάλιστα να έχετε κατακτήσει υψηλούς στόχους, ακριβώς εξαιτίας αυτής της δυσαρέσκειας της μητέρας σας. Όμως, αν τα χρόνια που προσπαθούσατε να την ευχαριστήσετε, σας καθιστούσαν αδύνατο να απολαύσετε τα κατορθώματά σας, ίσως πρέπει να θυμηθείτε ότι η αφετηρία και το τέρμα στη συμπεριφορά της μητέρας σας, ήταν το ανικανοποίητο και τίποτα δεν μπορεί να το αλλάξει. Από την άλλη είναι και επιστημονικά αποδεδειγμένο πως το κυνήγι της αποδοχής των άλλων, οδηγεί σε μεγαλύτερη δυστυχία από το να κυνηγάτε αυτά που αξίζετε.

H συναισθηματικά απρόσιτη μητέρα
Το αποτέλεσμα της κατάθλιψης ή της χρήσης αντικαταθλιπτικών ή ναρκωτικών, είναι μια μητέρα μη διαθέσιμη κι αυτό είναι κάτι που κάνει το παιδί, και κάθε παιδί, να αναστατώνεται, να μπερδεύεται και να δυσκολεύεται να το διαχειριστεί. Επίσης έχει αποδειχθεί και επιστημονικά, ότι η παρατεταμένη συναισθηματική απουσία μιας μητέρας, επηρεάζει τη φυσική και χημική σύσταση του εγκεφάλου του παιδιού και ότι οι δεσμοί στοργής μητέρας-μωρού, αυξάνει την ανάπτυξη του εγκεφάλου και δημιουργεί σημαντικά εγκεφαλικά συστήματα που βοηθούν το παιδί να διαχειριστεί τα συναισθήματά του να οργανώσει τις σκέψεις του και να σχεδιάσει τη ζωή του.

Τα παιδιά με καταθλιπτικές και συναισθηματικά απρόσιτες μαμάδες, μεγαλώνουν αναλαμβάνοντας στη ζωή το ρόλο του παρηγορητή και του προστάτη. Μπορεί να νιώθουν ενοχές όποτε αισθάνονται χαρούμενα και να παίρνουν μεγάλο μέρος της ευθύνης επάνω τους, για την απουσία της μητέρας τους.

Το παιδί αυτό όταν ενηλικιώνεται, είθισται να βιώνει έντονα τη χαρά και τη λύπη, σε επικίνδυνο βαθμό. Επίσης, έχει βαθιά ριζωμένες αντιλήψεις σχετικά με το ρόλο που πρέπει να αναλαμβάνει στις διαπροσωπικές του σχέσεις και πιστεύει πως οι ανάγκες των άλλων είναι πιο σημαντικές από τις δικές του και ότι εκείνος είναι ο ώριμος, ο «μεγάλος» που δεν μπορεί να βασίζεται στους άλλους, στους «ανώριμους» και «μικρούς».

Κι ενώ η συμβίωση με δύσκολους ανθρώπους, μπορεί να σας βοηθήσει να γίνετε καλύτεροι, είναι εξίσου εύκολο να επιτρέψετε σε μια συναισθηματικά απρόσιτη μητέρα να σας απορροφήσει πολύ χρόνο και ενέργεια.

Εάν αποδεχτείτε ότι είστε ενήλικοι και αρχίσετε να αμφισβητείτε κάποιους τρόπους συμπεριφοράς που έχετε (π.χ. μπορεί πολύ συχνά να νιώθετε ενοχές για τη δυστυχία των άλλων ή ν υποτιμάτε τα δικά σας συναισθήματα), μόνο τότε θα συνειδητοποιήσετε πόσο σημαντικό είναι να αντιμετωπίσετε και να κατανοήσετε τα βιώματα του παρελθόντος και να κάνετε χώρο για καινούρια.

Πηγή: http://www.dailymail.co.uk