fbpx

Δεν υπάρχει τέλειος γονιός: Συγχώρεσε τον εαυτό σου γι’ αυτά τα λάθη

| 24 Απριλίου 2014
ADVERTISEMENT

Οι ενοχές και το να είσαι γονιός, συνήθως πάνε πακέτο. Μπορεί χθες να έχασες τον έλεγχο και να ούρλιαξες στο παιδί σου, μπορεί γενικότερα να παλεύεις να προσφέρεις τα πάντα στα παιδιά σου ή μπορεί να ανησυχείς υπερβολικά. Όποιος κι αν είναι ο λόγος, δεν υπάρχει γονιός χωρίς ενοχές όπως δεν υπάρχει γονιός που να μην πεί έστω μια φορά στη ζωή του ότι απέτυχε χωρίς φυσικά να΄χει αποτύχει. Αλλά όπως έλεγε και ο ψυχολόγος James Lehman «Δεν έχει να κάνει πραγματικά με το ποιος φταίει ή με τις ενοχές αλλά με την ευθύνη».  Παρακάτω θα δείς έξι κλασσικά λάθη γονιών και πώς-όχι να τα δικαιολογήσεις-αλλά να τα συγχωρέσεις στον εαυτό σου και να πας παρακάτω.

Έχεις θυμώσει και ουρλιάξει στα παιδιά
Είναι λογικό πολλές φορές είτε από τη κούραση ή αν έχεις μικρότερα παιδιά, από την αϋπνία, να έχεις νεύρα και να είσαι μονίμως κουρασμένος. Και υπό αυτές τις συνθήκες είναι δύσκολο να είσαι πάντα υπομονετικός και ήρεμος. Όπως αρκετοί γονείς, έτσι κι εσύ έχεις ανεβάσει τον τόνο της φωνής σου, έχεις φωνάξει και πολύ πιθανό να έχεις ουρλιάξει στα παιδιά σου. Είναι λογικό μετά από ένα τέτοιο επεισόδιο να νιώθεις ενοχές αλλά έχεις παράλληλα την ευκαιρία να αναλάβεις την ευθύνη σου και να μιλήσεις στα παιδιά σου. Καταρχάς να τα πλησιάσεις, να τους ζητήσεις συγγνώμη και να τους πείς πως την επόμενη φορά, θα πάρεις μια βαθιά ανάσα και θα φύγεις από το χώρο ώστε να μην τους ξαναφωνάξεις.


ADVERTISEMENT

Δεν τηρείς πάντοτε το πρόγραμμά τους
Μέρος της δουλειάς ενός γονιού είναι να βάζει όρια στα παιδιά και είναι λογικό να παρεκκλίνεις. Μπορεί να νιώθεις κουρασμένος ή στενοχωρημένος ή να μην ξέρεις πώς να χειριστείς τη συμπεριφορά τους. Ίσως τα παιδιά σου να μην δέχονται τα όρια που προσπαθείς να τους βάλεις, οπότε αυτό να κάνει τα πράγματα δυσκολότερα. Αν όμως τα παιδιά σου δεν σου θυμώνουν ποτέ, τότε κάτι δεν κάνεις καλά! Είναι αναμενόμενο τα όρια να θυμώνουν τα παιδιά διότι τα περιορίζουν, επομένως δεν σημαίνει πως κάνεις λάθος, αντιθέτως. Κι αν μερικές φορές δεν τηρείς το πρόγραμμά τους ή δεν είσαι συνεπής στο να τους βάζεις όρια, σκέψου σε ποιους τομείς είσαι πιο ελαστικός και για ποιο λόγο; Μήπως ξεχνάς όσα λες ότι θα κάνεις ή είσαι αρκετά εξαντλημένος για να βάλεις ένα παιδί στη θέση του; Εντόπισε τι είναι αυτό που σε αποτρέπει να οριοθετείς τα παιδιά και προσπάθησε περισσότερο. Αν πιστεύεις ότι είσαι υπερβολικά δεκτικός και ότι η συμπεριφορά των παιδιών σου έχει «ξεφύγει», ποτέ δεν είναι αργά να βάλεις όρια. Στην αρχή θα αντιδράσουν γιατί σε έχουν συνηθίσει πιο ελαστικό, όμως αν επιμείνεις να είσαι σταθερός στις απόψεις σου και εκείνα θα αναγκαστούν να κάνουν πίσω και να σε σεβαστούν. Αν όχι με τη πρώτη σίγουρα κάποια από τις επόμενες. Επίσης καλό είναι να σκεφτείς τον τρόπο με τον οποίο θα αλλάξεις τακτική και να προετοιμαστείς πρίν οποιοδήποτε «επεισόδιο», διότι αν αυτοσχεδιάσεις εκείνη τη στιγμή, το πιο πιθανό είναι να μην το χειριστείς πολύ σωστά.
 photo leximatheia_zpsab6bcb73.jpg
Ρίχνεις το φταίξιμο στον εαυτό σου για τη συμπεριφορά των παιδιών
Ειδικά μετά το διαζύγιο ή το θάνατο του/της συζύγου, είναι αναμενόμενο να ρίχνεις το φταίξιμο σε εσένα για τη συμπεριφορά των παιδιών και να τα λυπάσαι για όσα περνάνε «εξαιτίας σου». Είναι εύκολο να μην τους βάζεις τα όρια επειδή θεωρείς ότι κάτω από τόσο άσχημες συνθήκες τα παιδιά χρειάζονται ένα διάλειμμα να ανακουφιστούν ή ότι πρέπει να αναπληρώσεις την απουσία του άλλου γονιού οπότε και η οριοθέτηση πρέπει να μπεί σε δεύτερη μοίρα. Όλα είναι μέσα στη ζωή και τα καλά και τα κακά και είναι λογικό να δείχνεις μεγαλύτερη κατανόηση στις αντιδράσεις τους, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει πως θα τους επιτρέπεις να φέρονται άσχημα. Εξάλλου κανένα παιδί δεν (πρέπει να) ζεί σε ρόζ σύννεφο και σίγουρα, με το να τα «προστατεύεις» από τα άσχημα, ουσιαστικά είναι σαν να μην τα προστατεύεις καθόλου. Όσο κι αν το θέλεις, δεν μπορείς να προβλέψεις το μέλλον ή να εμποδίσεις τις συγκρούσεις ή τις απώλειες. Με το να είσαι συνέχεια ελαστικός, να τους αγοράζεις συνέχεια πράγματα και να κάνεις υπερβολικά πολλά πράγματα για τα παιδιά σου, είναι λάθος. Αυτό που πραγματικά χρειάζονται τα παιδιά στις δύσκολες στιγμές είναι να τα ακούς, να αναλαμβάνεις την ευθύνη όπου χρειάζεται και να τα καθοδηγείς. Ένα άσχημο γεγονός στη ζωή δεν αφανίζει ξαφνικά τους κανόνες, τις υποχρεώσεις ή τις συνέπειες των πράξεών μας. Είναι καλύτερο να εστιάσεις σε όσα μπορείς να ελέγξεις και να θυμίζεις στον εαυτό σου ότι κάνεις το καλύτερό σου.

Υπερλειτουργείς για χάρη των παιδιών
Οι ενοχές οδηγούν πολλούς γονείς να κάνουν υπερβολικά πολλάα πράγματα για τα παιδιά τους. Κάθε μέρα, οι γονείς όλου του κόσμου, ζητάνε από τα παιδιά τους να κάνουν πράγματα, από το να μαζέψουν τα παιχνίδια τους μέχρι να κάνουν τα μαθήματά τους. Τους το λένε μια φορά μετά 3 μετά 5 και στο τέλος, καταλήγουν να τα κάνουν μόνοι τους. Αυτή τη στάση τα παιδιά την εκμεταλλεύονται κι αυτό έχεις ως συνέπεια την επόμενη φορά να βάλουν τα κλάμματα και να σου πούν ότι δυσκολεύονται και ότι δεν μπορούν να κάνουν την εργασία τους για το σχολείο και να την κάνεις εσύ. Εδώ ειδικά πρέπει να αρνηθείς. Ο ρόλος σου στη ζωή τους δεν είναι να τα σώζεις αλλά να τους δείχνεις πώς να σώζουν τον εαυτό τους. Όταν μάλιστα, κάνεις πολλά πράγματα για τα παιδιά σου, τότε και εκείνα παίρνουν το μήνυμα ότι δεν είναι αρκετά έξυπνα ή ικανά να τα κάνουν μόνα τους, ακόμη κι αν σου το έχουν ζητήσει κλαίγοντας. Γι’ αυτό την επόμενη φορά που θα σκεφτείς να κάνεις κάτι για λογαριασμό τους ενώ μπορούν να το κάνουν και μόνα τους, σκέψου ότι τους στερείς την ευκαιρία να μάθουν και να πιστέψουν στις δυνάμεις τους.

Εξαπολύεις ανέφικτες απειλές
«Θα μείνεις για πάντα τιμωρία» ή «Δεν θα καναβγείς από το σπίτι» ή «Αν δεν σταματήσεις τώρα, θα πάρω όλα σου τα παιχνίδια και θα τα πετάξω στα σκουπίδια!».


ADVERTISEMENT

Μερικές φορές, όταν οι γονείς νευριάζουν υπερβολικά, φτάνουν πολύ μακριά, στη προσπάθειά τους να κάνουν το παιδί να αλλάξει άμεσα, τη συμπεριφορά του. Ειδικά η φράση «Θα μείνεις για πάντα τιμωρία» πρέπει να πάρει βραβείο για την πιο κλισέ φράση όλων των εποχών! Όταν «απειλείς» ή δείχνεις στα παιδιά ότι θα έχουν συνέπειες που δεν είναι πραγματοποιήσιμες, αυτόματα χάνεις την αξιοπιστία σου στα μάτια τους και ταυτόχρονα, τα κάνεις να πιστεύουν πως μπορούν να απειλούν με τη σειρά τους, όταν θέλουν να γίνει το δικό τους. Επιπλέον, στέλνεις μηνύματα στα παιδιά που τους λένε πως δεν εννοείς αυτά που λες οπότε και οι λέξεις σου, μακροπρόθεσμα, δεν έχουν κανένα νόημα για εκείνα. Πάρε λοιπόν μια βαθιά ανάσα και σταμάτα να ενδίδεις στη παρόρμηση της στιγμής. Απομακρύνσου, ηρέμησε και ύστερα γύρισε πάλι στα παιδιά σου δείχνοντάς τους ότι οι πράξεις τους θα έχουν πιο «νορμάλ» συνέπειες, επακόλουθα δηλαδή που μπορούν να πραγματοποιηθούν χωρίς φράσεις του τύπου «Θα βγείς από τη τιμωρία όταν βγάλουν τα γουρούνια, κέρατα!».

Νιώθεις ότι δεν τους αφιερώνεις αρκετό χρόνο
Πρωτότυπο, κανείς δεν το νιώθει! Αστειεύομαι φυσικά, καθώς οι ενοχές των γονιών για τον-πάντοτε-λίγο χρόνο που αφιερώνουν στα παιδιά τους, είναι νούμερο ένα! Όμως δεν είσαι μόνο γονιός, είσαι εργαζόμενος, είσαι παιδί κάποιου, είσαι νοικοκυρά ή νοικοκύρης, είσαι εκείνος/η που θα βοηθήσει τα παιδιά με τα μαθήματα, είσαι άνθρωπος και χρειάζεσαι χρόνο και για σένα για να μην αναφερθούμε στις διπλάσιες υποχρεώσεις που έχει ένας μονογονέας. Μπορείς λοιπόν να ορίσεις συγκεκριμένες μέρες και ώρες μέσα στην εβδομάδα στις οποίες να ασχολείσαι μόνο με τα παιδιά, να πηγαίνετε βόλτες ή να κάνετε κάτι όλοι μαζί.

Επίσης πολλοί γονείς νιώθουν ενοχές που δεν μπορούν να αγοράσουν το Χ παιχνίδι στα παιδιά τους ενώ το έχουν π.χ. οι περισσότεροι οι συμμαθητές τους. Όμως μέσα στη κρίση που ζούμε καθημερινά, οι άνθρωποι έχουν ως προτεραιότητα να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες και είναι λογικό τα παιχνίδια να μπαίνουν σε δεύτερη ή και τρίτη μοίρα. Σκέψου λοιπόν τι είναι πιο χρήσιμο για ένα παιδί, το τηλεκατευθυνόμενο αμαξάκι ή ο χρόνος σου μαζί του; Τι από τα δύο θα του δώσει πολύτιμα μαθήματα για τη ζωή; Κι αν θέλεις οπωσδήποτε να πάρεις ένα συγκεκριμένο παιχνίδι στο παιδί σου αντί να τρέξεις στο πλησιέστερο κατάστημα παιχνιδιών, δείξε του πώς να μαζέψει χρήματα και να το αγοράσει μόνο του. Γίνε ο γονιός που θέλεις και όχι αυτός που θέλουν οι άλλοι να είσαι και σκέψου πως όταν γεννιέται ένα παιδί, την ίδια στιγμή γεννιέται κι ένας γονιός! Μάθε λοιπόν από τα λάθη σου, συγχώρεσε τον εαυτό σου και πήγαινε παρακάτω. Έχεις ένα ολόκληρο ταξίδι να διανύσεις κι εσύ δεν είσαι ακόμη ούτε στην αρχή!

Πηγή:  http://www.empoweringparents.com/
H φωτογραφία είναι από την αγαπημένη μας “Λεξιμάθεια”


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ