Οι άντρες που δεν εργάζονται, ειναι πιο πιθανό να χωρίσουν!

Η προσδοκία ότι ο άντρας φέρνει τα λεφτά στο σπίτι είναι ακόμα δυνατή.

Αντίθετα με το τι πιστεύει ο κόσμος, τα χρηματα στο γάμο, τα όσα θα αποκτηθούν ανάμεσα στο ζευγάρι  ή η ικανότητα της  γυναίκας να συντηρεί τον εαυτό της όταν χωρίζει, δεν φαίνεται να παίζουν απόλυτα ρόλο στο διαζύγιο, σύμφωνα με νέες έρευνες.

Ιδιαίτερα, ζευγάρια που παντρεύτηκαν ανάμεσα στο 1975 έως και το 2011, όπου οι σύζυγοι εργάζονταν με πλήρη απσχόληση εκτός σπιτιού, ήταν συνδεδεμένοι με αυξημένο κίνδυνο διαζυγίου. Αλλά για ζευγάρια που είχαν παντρευτεί πρίν απο αυτή την περίοδο χρονικά, μοιράζονταν τις δουλειές του σπιτιού οι οποίες γίνονταν αποκλειστικά απο τη γυναίκα, και αυτό επηρέασε το ρίσκο διαζυγίου. Με άλλα λόγια η δουλειά ενός ζευγαριού επι πληρωμή ή μη, μπορεί να επηρεάσει την σταθερότητα του γάμου.

«Δεν είναι τα χρήματα που προβλέπουν το ρίσκο διαζυγίου – τα χρήματα δεν έχουν αξία».  Είναι οι συμπεριφορές του ανδρόγυνου σε ένα γάμο- η επαγγελματική κατάσταση και η κατανομή εργασιών στο σπίτι- τα οποία έχουν μια συμβολική αξία ανάμεσα τους και αφορά καθαρά το αν ο άντρας ή η γυναίκα συντηρεί το πρότυπο  του άντρα εργαζόμενου και της γυναίκας νοικοκυράς, που επηρεάζουν το ρίσκο διαζυγίου.

Ο γάμος είναι ένα κοινωνικό ίδρυμα, και τα ζευγάρια έχουν προσδοκίες για το τι θα κάνει ο κάθε σύντροφος εφόσον δεσμευτεί. Καθώς αυτές οι προσδοκίες αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου , έτσι αλλάζουν και οι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τον κίνδυνο διαζυγίου, όπως έδειξε η έρευνα.

Μελέτες στο διαζύγιο

Στη μελέτη αναλύθηκαν τα δεδομένα τα οποία συγκεντρώθηκαν απο Ερευνητικό Ινστιτούτο. Μια έρευνα που αφορά οικογένειες,  στην οποία οι ερευνητές συχνά μελετούσαν τα διαζύγια. Τα δεδομένα συγκεντρώθηκαν μεταξύ του 1968 και του 2013 σε περισσότερα απο 6.300 διαζευγμένα ζευγάρια απο πρώτο γάμο ατόμων, ηλικίας 18 εώς 55 ετών.

Αναπτύχθηκαν υπολογιστικά μοντέλα για να προβλέψουν τα ρίσκα διαζυγίου εξαρτώμενα απο οικονομικούς λόγους όπως είναι η κατανομή των εργασιών του σπιτιού, το οικογενειακό εισόδημα , τη δουλειά πλήρους ή μερικής απασχόλησης και την οικονομική ανεξαρτησία της γυναίκας με σκοπό να δείξουν αν προκάλεσαν τη διάλυση του γάμου. Επιπροσθέτως, λήφθηκαν υπόψιν άλλοι παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν τη σταθερότητα του γάμου όπως είναι η ηλικία του ζευγαριού, το επίπεδο μόρφωσης, η φυλή και η θρησκεία καθώς και αν το ζευγάρι είχε σπίτι και παιδιά.

Η έρευνα δεν επικεντρώθηκε στο πόσο συχνά το ζευγάρι διαφωνούσε πάνω σε κοινά θέματα ή για οικονομικές προτεραιότητες.

Για να καταλάβουμε πως οι ρόλοι και ευθύνες στο γάμο άλλαξαν με την πάροδο του χρόνου και επηρέσαν την πιθανότητα διαζυγίου , η έρευνα συνέκρινε ζευγάρια που παντρεύτηκαν μέχρι το 1974 και απο το 1975 και μετά.

Τα δεδομένα έδειξαν πως στα ζευγάρια που παντρεύτηκαν πρίν το 1974 – τα οποία μπορεί να είχαν πιο παραδοσιακές απόψεις πάνω στην κατανομή εργασιών ανάμεσα στο ζευγάρι- το να επωμίζεται η γυναίκα τις περισσότερες  δουλειές του σπιτιού αύξησαν την πιθανότητα διαζυγίου. Για παράδειγμα σε αυτά τα ζευγάρια οι γυναίκες που έκαναν το 75% της οικιακής εργασίας ήταν λιγότερο πιθανό να χωρίσουν απο τις γυναίκες που έκαναν το 50 % σύμφωνα με την έρευνα.

Αυτό το αποτέλεσμα δείχνει ότι οι προσδοκίες των ζευγαριών για το γάμο συνάδουν με τις προσδοκίες και τα πρότυπα της κοινωνίας για το τι σημαίνει «καλή σύζυγος». Ακόμα σε πιο πρόσφατα παντρεμένα ζευγάρια, η έρευνα δείχνει ότι οι γυναίκες έκαναν ακόμα το μεγαλύτερο μέρος της οικιακής εργασίας, παρόλο που οι άντρες προσπαθούσαν να βοηθήσουν καθώς ήταν και χρέος τους.

Πάραυτα οι άντρες σε πιο σύγχρονα ζευγάρια τα οποία δεν είχαν πλήρη απασχόληση αντιμετώπιζαν ένα μεγαλύτερο κίνδυνο διαζυγίου απο άντρες που είχαν πλήρη απασχόληση , σύμφωνα με τις μελέτες.

Σε γάμους μετά το 1975 στους οποίους οι άντρες δεν είχαν πλήρη απασχόληση  χωρίς να ήταν δική τους επιλογή (οι λόγοι μπορεί να ήταν απόλυση ή δυσκολία εύρεσης εργασίας με πλήρη απασχόληση) η μέση πιθανότητα κινδύνου για διαζύγιο στον επόμενο χρόνο ήταν 3,3% σε αντίθεση με άντρες που είχαν πλήρη απασχόληση,  και τα ποσοστά τους κυμμαίνονταν στο 2,5 %.

Αυτά τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι το πρότυπο του άντρα εργαζόμενου και της γυναίκας νοικοκυράς παραμένει το μυστικό για τη διατήρηση ενός γάμου.

Αθροιστικά, τα ευρήματα δείχνουν ότι παρόλο που οι γυναίκες σε μη παραδοσιακούς γάμους έχουν την ευελιξία να αποφασίζουν για το αν θα εργάζονται εντός ή εκτός σπιτιού, χωρίς να επηρεάζει τη σταθερότητα του γάμου , αυτό δεν ισχύει για τους άντρες. Αυτό αποδεικνύει τελικά ότι η κοινωνία δεν έχει αλλάξει πολύ στις προσδοκίες του ρόλου του άντρα και των υποχρεώσεων του στο γάμο.

Τα ευρήματα επίσης δείχνουν ότι για τα περισσότερα απο τα σύγχρονα ζευγάρια ισχύει το εξής: Ο ρόλος της γυναίκας στο οικονομικό ισοζύγιο έχει λιγότερη επιρροή στο αν τελικά θα χωρίσει το ζευγ΄ρι ή όχι. Με άλλα λόγια η ανάδειξη του γυναικείου μοντέλου ως εργαζόμενης συζύγου δεν φαίνεται να υπονομεύει το γάμο, σύμφωνα με τις έρευνες.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/