Ζήσε επιτέλους, τη ζωή που θες εσύ!

«Θέλω να χωρίσω», μου είπε πρόσφατα ένας φίλος «…αλλά δεν μπορώ. Κανείς δεν θα με αφήσει να το κάνω. Νιώθω ενοχές και μόνο που το σκέφτομαι». Δεν του απάντησα, μερικές φορές είναι καλύτερο να αφήνεις τους ανθρώπους να μιλάνε. «Το ξέραμε και οι δύο πως ήταν λάθος μας να παντρευτούμε και όσο σκληρά κι αν προσπαθούμε για το αντίθετο, δυστυχώς δεν πετυχαίνει. Η πλάκα είναι ότι όλος ο κόσμος νομίζει πως έχουμε τον τέλειο γάμο!»

Ήξερα ακριβώς πως ένιωθε ο φίλος μου.
«Γιατί η ζωή μου είναι τέτοια που δεν μπορώ να την κάνω ό,τι θέλω;» μου είπε.

Μία άλλη φίλη από βαθιά θρησκευόμενη οικογένεια μου έλεγε τις προάλλες «Έτσι και το πω στους γονείς μου δεν θα με συγχωρήσουν ποτέ. Θα με μισήσουν και ο αδερφός μου θα φρικάρει. Θα με διώξουν». Η ίδια είχε σταματήσει να πιστεύει στη συγκεκριμένη θρησκεία και φοβόταν να πεί στους γονείς της πως ήθελε να σταματήσει να πηγαίνει στο κατηχητικό.

Μία άλλη καλή φίλη, μου αποκάλυψε τη μυστική ζωή που κάνει, μια ζωή που της δίνει πληρότητα και ευτυχία και που την κρύβει από όλους όσοι αγαπά. Και δεν το έχει αποκαλύψει επειδή αυτοί που την αγαπούν, δεν θα την αποδεχτούν ποτέ αν το μάθουν. «Μισώ αυτή τη δουλειά. Δεν αντέχω να πηγαίνω κάθε πρωί εκεί μέσα. Μακάρι να μπορούσα να ξεκινήσω απ’ την αρχή. Πώς έφτασα ως εδώ;» με ρώτησε με παράπονο.

«Παντρεύτηκα στα 19 μου, ήμουν παιδί» έλεγε το email μιας αναγνώστριας που έλαβα τις προάλλες. «Σήμερα είμαι 40. Γιατί πρέπει να μείνω κολλημένη σε μία απόφαση που πήρα πρίν 21 χρόνια όταν ήμουν τόσο νέα και αφελής; Δεν ήξερα τίποτα για τον κόσμο τότε.Δεν ήξερα καν τι ήθελα.Και τώρα έχω κολλήσει… παντρεμένη με κάποιον που αισθάνεται το ίδιο…».

Θα μπορούσα να συνεχίσω για πολλές σελίδες, αλλά δεν χρειάζεται. Όλοι έχετε πιάσει το νόημα.

Τα τελευταία δύο χρόνια, έμαθα ότι πολλοί δυστυχισμένοι άνθρωποι αυτού του κόσμου, αισθάνονται ότι κάπου έχουν «σκαλώσει» στη ζωή τους. Αισθάνονται παγιδευμένοι από τις ενοχές που τους δημιουργεί το περιβάλλον τους. Νιώθουν αλυσοδεμένοι στις προσδοκίες των άλλων. Νιώθουν τόσο μικροί όσο οι τέλειοι άνθρωποι γύρω τους που τους λένε πώς πρέπει να ζεί να σκέφτεται και να φέρεται κανείς και χωρίς, αρκετοί από εμάς, να το καταλαβαίνουμε.

Οι περισσότεροι δεν βλέπουμε τους ανθρώπους γύρω μας για αυτό που αισθάνονται. Για αυτό που πραγματικά είναι και θέλουν να γίνουν. Κάποιοι από εμάς έχουμε πάρει master μεταμφίεσης. Έχουμε μάθει να υποκρινόμαστε να πιστεύουμε, να ενεργούμε και να είμαστε όλα όσα αμφισβητούμε και απεχθανόμαστε. Και το κάνουμε για δύο λόγους. Πρώτον για να αποφύγουμε την κριτική και δεύτερον για να συνεχίσουμε να έχουμε την αποδοχή των άλλων. Όλο σχεδόν το ανθρώπινο είδος, λειτουργεί με αυτό το δυσλειτουργικό τρόπο.

Προέρχομαι κι εγώ από θρησκευόμενη οικογένεια που αποδοκιμάζει το σεξ πρίν τον γάμο. Κι όταν δεν σου «επιτρέπεται» να κάνει σεξ πρίν το γάμο, είναι εκπληκτικό πόσο γρήγορα πιστεύεις πως έχεις ερωτευτεί τον άλλον αλλά και πόσο γρήγορα πείθεσαι πως είναι ο άνθρωπος της ζωής σου.Ο πόθος του ενός για τον άλλον, γίνεται τόσο έντονος που είσαι σίγουρος ότι έχεις βρεί το άλλο σου μισό.

Έτσι λοιπόν έγινε και με εμένα. Κι όταν κάναμε έρωτα πρώτη φορά με τη γυναίκα μου, εφυγαν από τη μέση οι ορμόνες που επηρρέαζαν την αντίληψη που είχαμε ο ένας για τον άλλον. Κι αυτό που είδαμε, δεν ήταν αυτό που περιμέναμε.

Κάποτε εκπαίδευα ομάδες, έκανα προσλήψεις προσωπικού και δούλευα με πολλούς ανθρώπους, είχα γενικά μια πολλή συναρπαστική δουλειά. Όταν πήγα σε μια άλλη εταιρία με μεγαλύτερο μισθό, βρισκόμουν ολομόναχος σε ένα γραφείο και έκανα τη δουλειά 10 ανθρώπων. Κάθε μέρα…μόνος. Και δεν μου άρεσε. Και μετά πήγαινα σπίτι σε μία σύζυγο που επίσης δεν μου άρεσε και παρίστανα ότι ήμουν μέρος μια θρησκείας που δεν πίστευα.

Διότι εδώ που μένω οι άνθρωποι βγάζουν καλά λεφτά και κανείς δεν έχει οικονομικό πρόβλημα. Εδώ που μένω, οι άνθρωποι δεν παίρνουν διαζύγιο και δεν εγκαταλείπουν τη θρησκεία τους, για κανένα λόγο. Δεν το συζητούν καν. Διότι αν το κάνουν τότε είναι σαν να αυτοκτονούν κοινωνικά. Αρχίζουν οι ψίθυροι και το κουτσομπολιό πάει σύννεφο.

Αλλά εγώ σχεδόν δεν μπορούσα να ανασάνω. Και μια μέρα έγινε κάτι που πάτησε τη σκανδάλη και πυροδότησε όλα μου τα συναισθήματα και τα πιστεύω .Γύρισα σπίτι από την εκκλησία και είπα στη γυναίκα μου ότι δεν θέλω να συνεχίσω να πηγαίνω, απλούστατα διότι δεν πίστευα.

Λίγες μέρες μετά της είπα πως θέλω διαζύγιο και λίγους μήνες μετά επέστρεψα στη πρώτη μου δουλειά που μπορεί τα χρήματα να ήταν πολύ λιγότερα, αλλά περνούσα υπέροχα.

Και τότε πολλοί άνθρωποι πίστεψαν πως έκανα το μεγαλύτερο λάθος της ζωής μου και ότι οι συνέπειες θα ήταν καταστροφικές και ότι ήμουν χαμένος από χέρι και αρκετοί μάλιστα, προσπάθησαν να με μεταπείσουν. Να γίνω δηλαδή ο άνθρωπος που πίστευαν πως είμαι. Αλλά υπήρχαν και κάποιοι που με αποδέχτηκαν. Που μπορεί να διαφωνούσαν με τις επιλογές μου, αλλά με στήριξαν.Και με την πάροδο του χρόνου, οι σχέσεις μου με τους επικριτές μου, βελτιώθηκαν κι έτσι τη κριτική και τη πίεση αντικατέστησε η αγάπη. Κι όταν έστρεψα  τη ζωή μου, προς τη κατεύθυνση που ήθελα έγινε κάτι… «μαγικό». Ήρθαν πολλοί και μου είπαν πόση κοινωνική πίεση έχουν δεχθεί όλα αυτά τα χρόνια και πόσο θέλουν να αλλάξουν και τη δική τους ζωή. Γιατί είναι να μην κάνει ένας την αρχή!

Γιατί όταν πήρα διαζύγιο, οι κοντινοί φίλοι και συγγενείς, άρχισαν ο ένας μετά τον άλλον να μου εκμυστηρεύονται πόσο δυστυχισμένοι ήταν στο γάμο τους. Ότι κάποιοι από αυτούς έκαναν τα πάντα για να πετύχει ο γάμος τους αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Κι όταν παραιτήθηκα από τη δουλειά μου, αρκετοί ήρθαν και με ρώτησαν που βρήκα το κουράγιο και το έκανα. Πώς τόλμησα να ακολουθήσω τα όνειρά μου;

Η προσωπική σου ευτυχία είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε. Και όταν λέω από οτιδήποτε, εννοώ από οτιδήποτε.
Διότι αν δεν είσαι ευτυχισμένος, δεν θα μπορέσεις ποτέ να αγαπήσεις τους άλλους και να τους στηρίξεις.Αντιθέτως οι δυστυχισμένοι άνθρωποι, προσπαθούν να κατευθύνουν τους άλλους στη δυστυχία επιβάλλοντάς τους αρχές και αξίες, που ίσως ούτε οι ίδιοι να μην πιστεύουν.Οι δυστυχισμένοι άνθρωποι βάζουν τους άλλους σε καλούπια, γιατί με αυτό το τρόπο νιώθουν πληρότητα οι ίδιοι.Κι όσο εσύ απαιτείς από τους άλλους τελειότητα και στερεότυπα, τα ίδια ζητάνε και οι άλλοι από εσένα. Κι όσο περνάει ο καιρός, εγώ πιέζω εσένα κι εσύ εμένα ώσπου καταλαβαίνουμε και οι δύο πως πεθαίνουμε για λίγη ευτυχία και πως στη προσπάθειά μας να την αποκτήσουμε, τα δίνουμε όλα.Ακόμη κι αυτά που δεν έχουμε!

Οι άνθρωποι αλλάζουν, μεγαλώνουν, εξελίσσονται.

Κι όσο για τη δουλειά…πυροβολήστε με! Όλοι έχουν και μια γνώμη για το τι νοείται υπευθυνότητα και τι όχι. Ειδικά όταν έχεις παιδί.Αλλά αν δεν είσαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνεις, δεν θα είσαι ο καλύτερος γονιός που μπορείς». Κι αυτό κι αν είναι ανευθυνότητα!

Πραγματικά πιστεύετε πως οι άνθρωποι μπορούν να βρούν την ευτυχία ακόμη και σε έναν γάμο που δεν λειτουργεί; Πώς τα λεφτά είναι το παν; Ότι η ασφάλεια είναι το πιο σημαντικό πράγμα που μπορεί ένας γονιός να προσφέρει στο παιδί του; Εάν πραγματικά τα πιστεύετε αυτά, είναι επειδή δεν έχετε φτάσει στα όριά σας. Στο σημείο που παίρνετε τη δυστυχία σας και τη σκορπάτε σε αυτούς που αγαπάτε, στο παιδί σας, στο σύντροφο.

Λαμβάνω τόσα email κάθε μέρα από ανθρώπους που μου γράφουν πόσο παγιδευμένοι αισθάνονται, πόσο θα ήθελαν να είχαν να το κουράγιο να έκαναν το ένα ή το άλλο. Πόσο θα ήθελαν να ξέρουν τι είναι καλύτερο για αυτούς ή πόσο έχουν προσπαθήσει να είναι ευτυχισμένοι χωρίς τελικά να είναι. Αλλά ποτέ δεν πίστευα πως πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκει κανείς την ευτυχία. Οι ζωές ορισμένων ανθρώπων δεν είναι προοορισμένες να ευτυχήσουν. Οι ζωές ορισμένων ανθρώπων δεν είναι προορισμένες για να αναπνέουν οι άνθρωποι μέσα σε αυτές. Διότι εσείς αλλά και οι φίλοι και οι δικοί σας, έχετε αλλάξει μέσα στο χρόνο. Διότι μπορεί να γεννηθήκατε σε λάθος σύστημα αξιών που δεν ήταν εξαρχής για εσάς.  Για αυτό αποδεχθείτε αυτή την αλλαγή σαν μέρος της ζωής σας και αν δεν είστε ευτυχισμένοι αναρωτηθείτε «Θα γίνω ευτυχισμένος/η αν δώσω περισσότερα;» και «Πόσο απελπισμένα θέλω να ευτυχήσω;».

Αν στη πρώτη ερώτηση απαντήσατε «Ναι» τότε σταματήστε να ψάχνετε την ευτυχία σε ένα περιβάλλον που δεν δίνετε το 100% του εαυτού σας και δώστε το. Προσπαθήστε το. Δείτε αν μπορείτε να ευτυχήσετε στο συγκεκριμένο περιβάλλον με συγκεκριμένα πρόσωπα. Αγαπήστε περισσότερο, δώστε περισσότερα και δείτε.
Εάν έχετε κάνει τα πάντα και έχετε δώσει πραγματικά όλη σας την ενέργεια και το είναι αλλά δεν σας βγαίνει, τότε πρέπει να κάνετε κάτι δραστικό.

Ευτυχία σημαίνει αφήνω το γάμο μου.
Ευτυχία σημαίνει αφήνω τα πιστεύω μου.
Αφήνω τη δουλειά μου, αφήνω πίσω μου τους τοξικούς ανθρώπους.
Αφήνω τις άρρωστες και ουτοπικές προσδοκίες που επέβαλλα στον εαυτό μου.
Επίσης ευτυχία σημαίνει μένω σε ένα γάμο, δουλεύω, δίνω, αγαπώ.

Το πρόβλημα με τους ανθρώπους που αισθάνονται δυστυχισμένοι είναι ότι δεν ξέρουν πού να βρούν την ευτυχία. Ο φόβος για το άγνωστο, για το που θα τους οδηγήσουν οι πιο κομβικές επιλογές της ζωής τους, για το τι θα πεί ο κόσμος όταν κάνουν αυτά που πραγματικά θέλουν, για το αν θα χάσουν τους φίλους τους από τη ζωή τους. Αλλά πόσο απελπισμένα θέλετε να ευτυχήσετε;

Πολλοί λίγοι άνθρωποι θέλουν να είναι αληθινά ευτυχισμένοι και ακόμη λιγότεροι κάνουν αυτό που θα τους δώσει ευτυχία με κάθε κόστος, από φόβο ότι θα χάσουν την αγάπη και την υποστήριξη των γύρω τους. Κι έτσι ζούν μια ζωή κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των άλλων.

Κι αν σας είπα πόσο δύσκολο ήταν για μένα να αλλάξω και να κάνω αυτά που πάντα ήθελα, δεν σας έγραψα πόσο όμορφη είναι η ζωή μου σήμερα. Πόσο ευτυχισμένος είμαι σήμερα. Πρώτη φορά στη ζωή μου, ζω για μένα και κρίνω τον εαυτό μου που δεν το είχε κάνει νωρίτερα. Έμαθα να αγαπώ τον εαυτό μου και να δίνω την αγάπη μου στους άλλους. Έκανα ένα σωρό καινούριους φίλους που με δυναμώνουν, με ενθαρρύνουν, δεν με κρίνουν και με οδηγούν προς τον καλύτερο εαυτό μου. Κι έτσι έγινα καλύτερος γονιός. Με λιγότερα νεύρα και κούραση, χωρίς την ανυπομονησία να πω κάτι άσχημο που δεν εννοώ και να ξεσπάσω στο παιδί μου.Έμαθα να κάνω μεγαλύτερη υπομονή. Έμαθα να αποδεσμεύομαι από την αξία του χρήματος.

Για αυτό, όποιοι κι αν είστε, όπου κι αν είστε, αναρωτηθείτε, ψαχτείτε. Κι αν η ευτυχία σας είναι κάτι ριψοκίνδυνο, σηκώστε τα μανίκια σας και ορμήστε. Μην ανησυχήσετε για το πώς θα καταλήξετε στη ζωή σας ή ποιος θα είναι εκεί για σας όταν «καθίσει» η σκόνη. Οι άνθρωποι που σας αγαπούν αληθινά, θα είναι πάντα εκεί. Αντί να φοβάστε τη «κόλαση», αγκαλιάστε την. Γιατί έτσι θα μπορέσετε να τη διασχίσετε ευκολότερα.  Θα είναι δύσκολο αλλά οκ, δεν θα πεθάνετε κιόλας.

Σε 10 χρόνια από τώρα, σε 20 χρόνια, σε 50, θέλετε να κοιτάξετε πίσω και να αναρωτιέστε τι θα γινόταν αν; Ή να εύχεστε να είχατε ξανά μια ζωή που κάποτε ήταν όλη δική σας;

Μόλις είστε έτοιμοι να είστε σίγουροι πως θα τα πούμε…στην απέναντι πλευρά.
Ζήστε τη ζωή σας, όχι των άλλων. Γιατί αν αξίζει να μετανιώνει κάποιος για κάτι, είναι για τις δικές του επιλογές.
Γιατί ευτυχία είναι η πίστη σε όσα οι άλλοι θεωρούν «λάθος».