Ζηλεύεις τα παιδιά του άντρα σου; Μην ανησυχείς, είναι κάτι που συμβαίνει!

Υπάρχουν χιλιάδες ιστορίες και παραμύθια με κακές μητριές κι αυτό δεν το ανακάλυψα μόνο ανατρέχοντας στη παιδική μου ηλικία, αλλά και όταν έκανα μια έρευνα στο ίντερνετ για βιβλία σχετικά με την περίεργη ζήλια που αισθανόμουν περιστασιακά προς τα θετά μου παιδιά.

Ήθελα να δω αν υπήρχαν κι άλλες μητριές που ένιωθαν κάτι τέτοιο και πως το αντιμετώπιζαν. Το να νιώθεις ζήλια για τα παιδιά του άντρα σου, είναι θέμα ταμπού – δεν είναι κάτι που μπορείς να συζητήσεις απλά με τις φίλες σου σε μια έξοδο για καφέ. Μπορείς να συζητήσεις για πολιτικά, για σεξ και για τον σύζυγο σου ίσως αλλά σίγουρα δεν μπορείς να συζητήσεις τη ζήλια που αισθάνεσαι απέναντι σε δυο νεαρά κορίτσια. Στο κάτω-κάτω, ποια γυναίκα θέλει να έχει τον τίτλο της κακιάς μητριάς;

Μίλησα με κάποιους δικούς μου για το πως αισθανόμουν και η απάντηση που έλαβα ήταν απ’όλους η ίδια : “Αφού ήξερες τι θα είχες ν’ αντιμετωπίσεις όταν αποφάσισες να παντρευτείς έναν άνδρα με δυο παιδιά…”

Δείτε σχετικά: Σ’ αγαπώ. Κι ας μη με ξέρεις….

Είχα αντιληφθεί πλήρως το τί θα επακολουθούσε αλλά τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για τα συναισθήματα που θα βίωνα. Για κάποιο λόγο, ένιωθα ότι είχα βραχυκυκλώσει μεταξύ της καρδιάς και του μυαλού μου. Ο σύζυγος μου αγκάλιαζε τις κόρες του και εγώ ζήλευα.

Όσο περισσότερες τύψεις ένιωθα, τόσο περισσότερο ζήλευα τον χρόνο που περνούσαν μαζί. Ήμουν απρόθυμη να μιλήσω στον σύζυγο μου επειδή ντρεπόμουν για το πως αισθανόμουν και δεν ήθελα να τον πληγώσω ή να τον απογοητεύσω. Οι τύψεις μου με οδήγησαν στο ν’ απευθυνθώ σε ψυχολόγο και όταν της εξήγησα τον λόγο για την επίσκεψη μου, με κοίταξε και είπε, “χμ, άλλη μία”.

Χάρηκα πολύ. Έτσι απλά ανακάλυψα ότι δεν ήμουν η μόνη μητριά που πάλευε με αυτά τα συναισθήματα αλλά αντίθετα ότι πολλές γυναίκες έχουν βιώσει αντίστοιχα.

Μετά από κάποιες συνεδρίες, ανοίχτηκα στον σύζυγο μου και εκείνος με υποστήριξε και με κατανόησε πολύ περισσότερο απ’ όσο θα μπορούσα να φανταστώ.

Μέσα από το ταξίδι μας σαν οικογένεια ανακαλύψαμε ότι δεν ζήλευα επειδή ήμουν η κακιά μητριά. Η ζήλια μου πήγαζε από τ’ ότι αισθανόμουν απομονωμένη και χωρίς καμία δύναμη όταν τα κορίτσια του ήταν μπροστά.

Σαν οικογένεια, μάθαμε να συμβιβαζόμαστε και να συμπεριλαμβάνουμε ο ένας τον άλλο σε όσες περισσότερες αποφάσεις ήταν δυνατόν και αυτό επειδή υπάρχουν κάποιες αποφάσεις σχετικά με τα παιδιά μας οι οποίες αφορούν μόνο τους βιολογικούς γονείς. Αλλά υπάρχουν άλλες αποφάσεις που αφορούν την καινούρια μας οικογένεια.

Που και που, ο σύζυγος μου και εγώ περνάμε μια μέρα χωριστά με τα παιδιά μας και εκείνα τις περιμένουν με χαρά.

Ο σύζυγος μου δεν είχε ιδέα ότι αισθανόμουν έτσι επειδή δεν το έδειχνα, ούτε συμπεριφερόμουν με κακία προς τις κόρες του. Είχα καταφέρει ν’ αναγνωρίσω και να χειριστώ τα συναισθήματα μου πριν μετατραπούν σε κάτι άλλο.

Δεν είμαι η τέλεια μητριά πλέον, και η ζήλια εμφανίζεται ακόμα, περιστασιακά. Αλλά όταν κάνει την εμφάνιση της προσπαθώ να μπω στην θέση των δυο κοριτσιών που περισσότερο φοβούνται ότι θα χάσουν τον πατέρα τους παρά τ’ ότι θα πρέπει να τον μοιραστούν με κάποια άλλη.

Έμαθα ότι ο σύζυγος μου δεν μ’ αγαπά λιγότερο επειδή αγαπά τα παιδιά του και έχω αποδεχτεί ότι απλά επειδή είμαι ενήλικας δεν σημαίνει ότι πρέπει πάντα να κρύβω όταν κάτι με πληγώνει ή όταν νιώθω ευάλωτη και να παριστάνω ότι όλα είναι καλά.

Με το να είμαι ανοιχτή και ειλικρινής, ακόμα και όταν κάτι είναι δύσκολο ή ντροπιαστικό, μ ‘έκανε να βρώ ανθρώπους να με υποστηρίξουν, να με καταλάβουν και να με βοηθήσουν χωρίς να με κρίνουν. Αν είσαι κι εσύ μια μητριά που ζηλεύει τα παιδιά του άντρα της, χωρίς φυσικά να θέλεις να τους κάνεις κακό, να ξέρεις πως είναι κάτι που συμβαίνει σε αρκετές από εμάς και ότι η βοήθεια ενός ειδικού θα σε κάνει σιγά σιγά να το ξεπεράσεις και να χαρείς τη νέα σου οικογένεια.

Πηγή: http://www.childmag.co.za/