Υποψιάζομαι πως το παιδί δεν είναι δικό του μα δεν μπορώ να φύγω

Διαβάζοντας την ιστορία του Ιάκωβου, μου ξύπνησε πολλές σκέψεις που αρκετό καιρό προσπαθώ να κρύψω και απο τον ίδιο μου τον εαυτό. Η δική μου ιστορία ας πούμε πως είναι από την απέναντι  ” πλευρά “…

Είχα μια μεγάλη σχέση με κάποιον που ενώ έβλεπα οτι ” δεν πάει” δεν το καταλάβαινα , δεν το συνειδητοποιούσα. Με παραμελούσε αρκετά και τον δικαιολογούσα σε όλα τόσο πολύ , που καποια στιγμή έφτασα στο σημείο να πιστεύω πως εγω ζούσα σε ροζ συννεφάκια κ οι άνθρωποι είναι πιο ρηχοι. Η σχέση είχε τα πρόβληματα της, τους χωρισμούς της και τις απιστίες της, όπως βέβαια αποδείχθηκε, στο γάμο πια. Λίγο πριν λοιπόν αποφασίσουμε να επισημοποιήσουμε την σχέση μας , είχαμε χωρίσει για ενα διάστημα οπου και εκει γνώρισα κάποιον που μου θύμισε πως είναι να σε νοιάζεται καποιος. Βέβαια και πάλι το δικό μου κόλλημα ήταν αλλού, και όταν γύρισε το κόλλημα μου, εγώ ξανα εκει.

Σε δύο μήνες , ανακαλύπτω πως είμαι έγκυος, δύο μηνών. Αφού λοιπόν μου πέρασε η ιδέα μήπως κατι πήγε στραβά , αμέσως την απέρριψα. Τότε σκέφτηκα πως το να κανω έκτρωση ίσως έσωζε πολλά, μα δείλιασα , φοβήθηκα , δεν με άφησαν. Και είναι και το άλλο ερώτημα, γιατι να κανεις έκτρωση αφού παντρευσαι με αυτόν τον άνθρωπο;  Και τότε εγω εκει τι θα έλεγα; Πως θα πονούσα αυτον τον άνθρωπο που λάτρευα; Και δεν ήθελα να χάσω ;  Και ετσι τα σκέφτηκα καλά και κατέληξα στο ότι δεν μπορει να είναι του άλλου.  Και κράτησα το παιδι και παντρεύτηκαμε και πολύ σύντομα ανακάλυψα πως ο συζυγός μου , είχε συνεχώς σχέσεις με άλλες γυναίκες. Πως ενώ με παρακαλούσε να παντρευτουμε , εκείνος ήταν αλλού. Και ετσι  καποια στιγμή έφυγε με μία άλλη γυναίκα…Μετά ξαναγύρισε και εγω έδωσα και άλλη ευκαιρία , και βέβαια του έριξα ευθύνες για όλα.

Πρίν λίγο καιρό παρατήρησα στο παιδί ενα χαρακτηριστικό του, που μοιάζει στον άλλον… Και έχασα και πάλι τη γη κάτω απο τα πόδια μου, στην ιδέα.  Άγχος , ενοχή και απο κει που είχα ρίξει όλο το φταίξιμο στην συμπεριφορά του άντρα μου, τώρα νιώθω ένοχη. Μα δεν μπορω, δεν εχω τη δύναμη να σκεφτώ τι να κανω . Και αμέσως  καταπιεζομαι να μην τα σκέφτομαι . Πως να γκρεμίσω τόσες ζωές ; Και τι να κανω; Και ναι,  δεν είμαι σίγουρη , αλλά ούτε θελω να σιγουρευτω . Φοβάμαι. Και ο θυμός μου, εχει γίνει ενοχή , άγχος. Μην ποτε γίνει κατι και αποδειχθεί κατι διαφορετικό.

Δεν με νοιάζει μην χωρίσω , με νοιάζει μην του γκρεμίσω τη ζωή. Γιατί το παιδί κάποιου άλλου, δεν συγκρίνεται με όσες απιστίες του. Και φυσικά φοβαμαι και να του πω τις σκέψεις μου, γενικώς τον φοβαμαι. Και μεσα απο όλα αυτά νιώθω πως του χρωστάω , ενα ακόμη παιδί, ενα δικό του σίγουρα παιδί. Και ξαναμπλέκω στο κεφάλι μου τις σκέψεις μου, γιατι η σχέση μας , συνεχίζει να μην είναι καλή, μα η ενοχή μου…δεν μου επιτρέπει να φύγω . Τί να κάνω;

Λαμπρινή

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των πνευματικών δικαιωμάτων των αναγνωστών μας, ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ρητώς η αναδημοσίευσή τους. Σε αντίθετη περίπτωση επιφυλασσόμαστε παντός νομίμου δικαιώματός μας. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ