fbpx

Το ταξίδι μιας ανύπαντρης μητέρας

| 13 Μαρτίου 2014
ADVERTISEMENT

Μάιος 2012. Έχω κατάθλιψη, είμαι δυστυχισμένη. Το παιδί μου είναι ενός μηνός και έχω αποτύχει ως γονιός. Πώς θα πετύχει στη ζωή της αν έχει εμένα για μητέρα; Την απογοήτευσα. Αξίζει μια μαμά που ξέρει τι να κάνει, που θα μπορεί να τη φροντίζει σωστά.

Όταν η κόρη μου γεννήθηκε πρόωρη, ήμουν σίγουρη ότι θα την έβλαπτα, ότι δεν ήξερα πώς να τη φροντίσω, ότι θα της έκανα κακό. Όταν ο πατέρας της μας εγκατέλειψε, η μικρή μου ήταν 3 εβδομάδων. Ειδικά από τότε, έχασα κάθε εμπιστοσύνη στις ικανότητές μου. Οι ψυχολόγοι διέγνωσαν «αυτοκτονικό ιδεασμό», δηλαδή επιθυμία και σκέψη για αυτοκτονία. Όλοι, από τους ψυχολόγους μέχρι τους γονείς μου και τους φίλους μου, έλεγαν ότι έπρεπε να πάρω φάρμακα. Όμως εγώ θήλαζα και δεν το ρίσκαρα με τίποτα να πάθει κάτι το μωρό.


ADVERTISEMENT

Έπεσαν όλοι πάνω μου να ακολουθήσω φαρμακευτική αγωγή. Προσπαθούσαν να με πείσουν πατώντας επάνω στο γεγονός ότι ήμουν τρομοκρατημένη πως αν κάποιος ερχόταν και έβλεπε ότι είχα αυτοκτονικό ιδεασμό και δεν είχα και ιδέα πώς να φροντίσω το παιδί, θα μου το έπαιρνε. Όταν συνειδητοποίησα ότι όλοι με παρακολουθούσαν στενά για να αναγνωρίσουν επάνω μου σημάδια κατάθλιψης, άρχισα να φοβάμαι ακόμα πιο πολύ. Ήμουν τρομοκρατημένη και πιο μόνη από ποτέ και πάλεψα πολύ να τηρήσω το τελετουργικό, δηλαδή να ξυπνάω το πρωί, να ταΐζω το μωρό, να το πηγαίνω βόλτα και να το φροντίζω όλη την υπόλοιπη μέρα. Προσπαθούσα να τρώω καλά και να μην κάνω σχέδια για το μέλλον.

Με κάποιο τρόπο και τηρώντας ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, κάτι άλλαξε. Το μωρό μου μεγάλωνε και άνθιζε. Το μωρό μου, αυτό το πρόωρο μικροσκοπικό πλάσμα, πήγαινε καλά. Όλοι μου έλεγαν πόσο καλά το φροντίζω και τότε, όταν η κόρη μου άρχισε να παίρνει τα πάνω της, κατάλαβα ότι τελικά ήξερα τι έκανα μαζί της, αλλά η ανασφάλεια, τα ψυχολογικά μου και η εγκατάλειψη από τον μπαμπά της μικρής, δεν με άφηναν να το δω.

Σήμερα η Σόνια μου είναι δύο χρονών. Δυσκολεύομαι πολύ, κυρίως με τα οικονομικά μας και ακόμη δεν ξέρω ακριβώς τι κάνω με το παιδί, πώς να του μιλάω και πώς να του φέρομαι, ειδικά σε σχέση με τον μπαμπά της αλλά κοιτάζοντας γύρω μου συνειδητοποιώ ότι κανείς δεν ξέρει πώς να μεγαλώνει ένα παιδί, κανείς δεν γεννήθηκε γονιός με τις γνώσεις έτοιμες στο κεφάλι του και κανείς δεν γνωρίζει το μέλλον. Γέννησα με τον σύντροφο μου δίπλα μου και τρείς εβδομάδες μετά απλά δεν υπήρχε. Ποιος να μου το’ λεγε; Το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή και πάντα, είναι ότι η κόρη μου είναι γερή και χαρούμενη. Κι αυτό είναι που μετράει.


ADVERTISEMENT

Πηγή: http://uk.lifestyle.yahoo.com/

Θέλετε να μας μιλήσετε; Κι εμείς!
Στείλτε μας email στο
 info@singleparent.gr ή βρείτε μας στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική. Τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ