Το όνειρό μου ήταν μια οικογένεια με δύο αγαπημένους γονείς…

Σήμερα μια όχι τόσο ηλιόλουστη μέρα αναπολώ το παρελθόν και τη ζωή μου μέχρι τώρα στα σχεδόν 25 μου χρόνια. Όσα έζησα, όσα απέκτησα, όσα έχασα, όσα έδιωξα! Την μοίρα μου που μου παίζει παιχνίδια..που με χτυπάει κάθε φορά και πιο δυνατά..

Μεγαλωμένη σε μονογονεϊκή οικογένεια από μια μάνα που πάλεψε με νύχια και με δόντια να μας μεγαλώσει και να μας κάνει ανθρώπους με άξιες και αρχές, έτσι και τώρα είναι η σειρά μου να μεγαλώσω τον πρίγκιπα μου σωστά.

Σε νεαρή ηλικία παντρεύτηκα από έρωτα, από αγάπη με όνειρα για το αύριο ..με πολλά όνειρα για μια αγαπημένη και ενωμένη οικογένεια.. μια οικογένεια αν θέλετε που να απαρτίζεται και από τους δύο γονείς, αγαπημένους, αφού αυτό ήταν το όνειρο μου.

Δύσκολο δυο άνθρωποι να συνυπάρξουν αν δεν ονειρεύονται τα ίδια πράγματα, αν δεν αγαπάει όσο πρέπει ο ένας από τους δυο, αν δεν υπάρχει επικοινωνία, εάν ο ένας από τους δυο θεωρεί δεδομένο αυτό που έχει.. Δυστυχώς τα όνειρα ναυαγούν κάποτε, πεθαίνουν, έτσι και ο γάμος μου αφήνοντας μου μόνο αναμνήσεις, χρέη και ένα θησαυρό ανεκτίμητης αξίας.  Τον άγγελο μου, το ανθρωπάκι που με κράτησε όρθια να παλεύω σε κάθε δύσκολη στιγμή, στις πιο άσχημες μου στιγμές έβλεπα αυτά τα ματάκια και με όση δύναμη μου είχε παραμείνει σηκωνόμουν ξανά και ξανά και ξανά.

Πάνε τώρα πάνω από δύο χρόνια που προσπαθώ να επιβιώσω, να βρω τον εαυτό μου, να βάλω τα πράγματα σε μια τάξη. Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια και μετά το διαζύγιο μου τα αντί να έρθουν καλύτερες μέρες ήρθαν χειρότερες.  Παγιδεύτηκα από λάθος δικό μου φυσικά μέσα σε μία σχέση του παρελθόντος, όπου στην αρχή η κάθε στιγμή πλημμύριζε ευτυχία και δεν μπορούσα να ζητήσω τίποτα άλλο αφού λάτρευε εμένα και το μικρό μου πρίγκηπα.

Στην πορεία όλα άρχισαν να αλλάζουν, σκηνές ζήλιας για ασήμαντα θέματα αλλά και σημαντικά θέματα που δεν τον αφορούσαν καθόλου..μέχρι που ήρθε και η πρώτη απόπειρα να μου χτυπήσει..Εκείνο το βράδυ με άρπαξε από το λαιμό δεν με άφηνε φωνάζοντας και βρίζοντας..χάνοντας τον έλεγχο..Δεν είπα τίποτα πουθενά και σε κανένα το μόνο που του ζήτησα να μην επαναληφθεί..Λάθος μου μεγάλο από την ίδια ώρα έπρεπε να τον είχα πετάξει έξω, να τον βγάλω από τη ζωή μου, αλλά δεν το έκανα ήταν ο έρωτας της ζωής μου βλέπετε, εκείνη η πρώτη η αγάπη..Τον έδιωχνα  και μέρες αργότερα  όταν με παρακαλούσε κλαίγοντας για συγχώρεση το έκανα..

Τον συγχώρησα με αποτέλεσμα να ξαναγίνει παρόμοιο συμβάν και αυτή τη φορά μου ήρθε και μια μπουνιά δίπλα από το μάτι, με επακόλουθο να με κλειδώσει στο σπίτι και να μην με αφήσει να βγω, να φύγω, να γλιτώσω από την παράνοια και τα νεύρα του, τις βρισιές του…

Και όμως μετά από δυο ώρες κλαίγοντας εκλιπαρούσε για συγχώρεση λέγοντας πόσο πολύ με αγαπάει και πως είχε κάνει λάθος, λέγοντας πως δεν θα τολμούσε ξανά να σηκώσει χέρι..Τον συγχώρησα και ναι μετά από λίγο καιρό δοκίμασε να με χτυπήσει αλλά φάνηκα τυχερή αφου δεν ήμουν μόνη στο σπίτι…και πάλι τον συγχώρησα..και το ξανάκανε και πάλι στάθηκα τυχερή αφού εκείνο το βράδυ αν δεν ήταν η φίλη μου με τον αρραβωνιαστικό της σίγουρα θα με έβρισκαν σε κανένα κρεβάτι του νοσοκομείου..

Τότε χωρίσαμε για 5 μήνες περίπου με εμένα να φοβάμαι την σκιά μου, να φοβάμαι την ώρα που πήγαινα στο σπίτι, τον κάθε θόρυβο, το κάθε χτύπημα στο τηλέφωνο μου..

Μετά από καιρό με πλησίασε ξανά με αφορμή να μου ευχηθεί και τότε σμίξαμε και πάλι αλλά αυτό κράτησε μόνο για λίγο αφού πλέον δεν άντεχα τις παράνοιες, τα νεύρα την κτητικότητα του, τις βρισιές..και μετά από μήνες ξανά το ίδιο με πλησίασε για ακόμα μια προσπάθεια αλλά τότε είχα απεξαρτηθεί από το άτομο αυτό, όσο και να τον αγαπούσα είχα πλέον καταλάβει τι αξίζω και σίγουρα αυτού του ανθρώπου δεν του άξιζα καθόλου. Το πάλεψα με τον εαυτό μου πολύ, πέρασα ατέλειωτες νύχτες ξενυχτώντας προσπαθώντας να καταλάβω το γιατί..Προσπαθώντας να ξεχάσω κάθε τι δικό του για να μην πονάω άλλο..

Σήμερα πάνε αρκετοί μήνες που δεν τον έχω δει, δεν έχουμε καμία επαφή. Σήμερα νιώθω πιο δυνατή να παλέψω για μένα, για το μικρο μου πρίγκηπα, για να βρω την αληθινή ευτυχία αν αυτή υπάρχει, κάνοντας όνειρα για ένα καλύτερο αύριο..Δεν ξέχασα απλά δεν πονάω τόσο πια, και το σημαντικότερο έχω καταλάβει τι αξίζω σαν άνθρωπος και πως πρέπει να μου συμπεριφέρονται.

Γνωρίζοντας κάποιον άνθρωπο ένα μήνα πριν μετά από παρότρυνση φίλων πως είναι καιρός να κάνω μια νέα αρχή, σήμερα  είμαστε μαζί, συνδεθήκαμε απίστευτα και πιστεύω πως αξίζει το κάθε λεπτό από το χρόνο μου, με σέβεται και νοιάζεται! Βέβαια το τραγικό παιχνίδι της μοίρας είναι ότι λόγω προσωπικών λόγων υπάρχει πιθανότητα να φύγει από Ελλάδα διαπαντός. Αλλά ακόμα και έτσι δεν τα βάζω κάτω θα παλέψω μέχρι το τέλος ..και αν είναι γραφτό να φύγει ..και αν η καρδιά μου ματώσει πάλι ..δεν πειράζει ..τουλάχιστον θα ξέρω πως αυτός ο άνθρωπος θα αξίζει το κάθε δάκρυ που θα τρέξει από τα μάτια μου.

Συγνώμη αν σας κούρασα και σας ευχαριστώ πολύ μου αφιερώσατε το χρόνο σας να διαβάσετε και τη δική μου ιστορία, τον δικό μου δρόμο που με κόπο προσπαθώ να ανέβω.

Αναστασία

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.