Το ατύχημα, ο γάμος, ο χωρισμός

Ξεκίνησα ένα πρωί να πάω στη δουλειά, έβρεχε καταρρακτωδώς και δεν έβλεπα τίποτα μπροστά μου. Άναψα φλας να κάνω δεξιά για να αποφύγω τη κίνηση και έπεσα επάνω σε ένα αμάξι, ευτυχώς πήγαινα σιγά. Βγήκα έξω τρομαγμένη και ζήτησα συγγνώμη από τον οδηγό «Σας παρακαλώ να σας δώσω τα στοιχεία μου, χίλια συγγνώμη» του είπα, καινούρια οδηγός βλέπετε, πανικοβλήθηκα. «Τι λες κοπέλα μου, σιγά δεν πειράζει για μια γρατζουνιά» μου είπε. Και βγήκε έξω. Και εκεί μέσα στη βροχή, αρχίσαν όλα…

Ένα χρόνο μετά παντρευτήκαμε, εγώ 25 αυτός 40. Χωρισμένος χωρίς παιδιά κι εγώ εντελώς ελεύθερη και ενθουσιασμένη. Η διαφορά ηλικίας δεν με πείραξε ποτέ, εκτός που ήταν τρομερά γοητευτικός, περνούσαμε πολύ καλά μαζί. Ήταν ιατρικός επισκέπτης και εγώ μόλις είχα πιάσει δουλειά σαν γραμματέας σε ένα δικηγορικό γραφείο. Εκείνος δούλευε πρωί και βράδυ αλλά μετά τη δουλειά πάντα βγαίναμε, για καφέ, για ποτό, για φαγητό. Πέρασαν έτσι 3 ονειρεμένα χρόνια με διακοπές, ταξίδια, αγάπη και από αυτή την αγάπη ήρθε και η κόρη μας. Παραιτήθηκα από τη δουλειά μου και έκατσα σπίτι να τη μεγαλώσω. Και ύστερα ήρθαν τα δίδυμα αγόρια μας και η αγάπη έφυγε. Και δεν έφυγε επειδή ήρθαν τα παιδιά αλλά επειδή ήρθε η κούραση, τα ξενύχτια, η απουσία του Φίλιππου από σχεδόν όλες τις στιγμές των παιδιών. Ξυπνούσα στις 6 το πρωί και έπεφτα για ύπνο ράκος, στις 11 το βράδυ και να σκεφτείτε ότι είχαμε προσλάβει γυναίκα να βοηθάει. Αλλά εγώ δεν ήθελα γυναίκα, δεν ήθελα μόνο βοήθεια, ήθελα τον πατέρα των παιδιών μου να είναι παρών, να ζούμε μαζί σαν οικογένεια. Και δεν ήταν η δουλειά το θέμα γιατί και όταν ήταν σπίτι δεν συμμετείχε. Σαν να μην ήθελε να γίνει πατέρας, σαν να μην τον ένοιαζε να είναι ούτε σύζυγος γιατί δεν απουσίαζε μόνο από τη ζωή των παιδιών μας αλλά και από τη δική μου.

Μετά τη δουλειά δεν βγαίναμε πια. Εκείνος ή θα γυρνούσε σπίτι και θα έπεφτε για ύπνο ή θα κλεινόταν στο γραφείο του ή θα έβγαινε με φίλους του. Εγώ δεν είχα θέση στη ζωή του ως γυναίκα αλλά ως μητέρα των παιδιών του και μόνο. Το σεξ έγινε καταναγκαστικό και ύστερα ανύπαρκτο. Έβαλα ντετέκτιβ να βρεί αν έχει άλλη αλλά δεν είχε, δεν υπήρχε τρίτο πρόσωπο. Να πω ότι ανακουφίστηκα; Όχι. Θα ήξερα τουλάχιστον ότι συμπεριφέρεται έτσι επειδή αγαπάει άλλη και όχι επειδή δεν αγαπάει εμένα. Του μίλησα, του είπα δεν πάμε καλά, «Χανόμαστε δεν το βλέπεις;» και εκείνος το μόνο που είχε να πεί ήταν «Αμάν ρε Ιωάννα με τις υστερίες σου».  Δεν ήθελε να σώσει τον γάμο μας δεν τον ένοιαζε. Δεν ήταν αυτός που ερωτεύτηκα, αυτός που με χόρευε στη Τσιμισκή με τον κόσμο να μας κοιτάει σαν να είμαστε τρελλοί, αυτός που μου έκανε πρόταση γάμου όταν κλειστήκαμε στο ασανσέρ, αυτός που μου έκανε έρωτα μέχρι το πρωί και μεθούσαμε και βγαίναμε και αγαπιόμασταν και υπήρχαμε. Δεν υπήρχαμε πια.

Και ήρθε η πρόταση από τη δουλειά του, να φύγει για το Ντουμπάι για ένα χρόνο. Και το δέχτηκα δεν είπα τίποτα, ίσως κατά βάθος να ήθελα να φύγει, ίσως να ήλπιζα πως η απόσταση θα μας έκανε καλό. Επικοινωνούσαμε μέσω skype κάθε μέρα, τυπικά και μόνο μπροστά στα παιδιά για να μιλήσουν μαζί του. Έστελνε χρήματα και μιλούσε με τα παιδιά. Μόνο. Ποτέ σε κανένα τηλεφώνημα δεν ρώτησε τι κάνω εγώ, πως είμαι εγώ, πώς περνάω εγώ, τι νιώθω εγώ. Μερικές φορές σκέφτηκα μήπως τελικά εγώ έψαχνα τον έρωτα κι εκείνος απλά μια γκουβερνάντα με την οποία έτυχε να ενθουσιαστεί. Νιώθω ευγνώμων που δεν είχαμε οικονομικό πρόβλημα και που είχε φροντίσει εκείνος γι’ αυτό αλλά υπάρχουν πράγματα που δεν πληρώνονται με τίποτα. Οι φίλοι και οι συγγενείς βλέπουν το μεγάλο σπίτι και τα καλά έπιπλα και «ζηλεύουν» τον καλό μου γάμο αλλά τι να τα κάνω τα λεφτά όταν δεν έχω σύντροφο στη ζωή; Εγώ αγάπησα και παντρεύτηκα τον Φίλιππο όχι την πιστωτική του, όσο κι αν οι άλλοι νομίζουν το αντίθετο γιατί σε όλη αυτή την ιστορία, είχα να κάνω και με τις κακίες του κόσμου. Άκουσα πολλά “καλά να πάθει που τον πήρε για τα λεφτά του” πίσω από τη πλάτη μου. Γιατί κάποιοι δεν διστάζουν να χτυπήσουν τον χτυπημένο. Δυστυχώς.

Λίγες εβδομάδες πρίν κλείσει χρόνο στο Ντουμπάι, ο Φίλιππος, μου έστειλε ένα email. Έκανα τρείς μέρες να απαντήσω, νόμιζα ότι έκανε πλάκα και μετά νόμιζα ότι θα μετάνιωνε και θα έστελνε ένα δεύτερο email που θα αναιρούσε το πρώτο. Αλλά δεν έκανε πλάκα ούτε μετάνιωσε. Έγραφε ότι θα έμενε μόνιμα εκεί και ζητούσε «να το λήξουμε συναινετικά» όπως έγραφε, αποφασίζοντας ότι ο καλύτερος τρόπος να μου το πεί ήταν με email. Χωρίς να κοιταζόμαστε, χωρίς να μιλάμε. Μουγκά με email. Μετά από τρείς μέρες πήρα τη δικηγόρο μου και της ζήτησα να ξεκινήσει εκείνη όλη την επικοινωνία μαζί του. Δεν είχα κουράγιο να τον αντιμετωπίσω και θεώρησα και τρομερά προσβλητικό τον τρόπο που αποφάσισε να χωρίσουμε, μετά από έναν τέτοιο έρωτα που στο κάτω κάτω, μας χάρισε και τρία παιδιά.

Κι έτσι η δικηγόρος μου, έκανε όλη τη συνεννόηση και εγώ απλά υπέγραφα χαρτιά και ύστερα εισέπραττα διατροφές. Τα παιδιά τα έστελνα στο αεροδρόμιο με μία οικογενειακή φίλη να πάνε να συναντήσουν τον μπαμπά τους, όποτε ερχόταν στην Ελλάδα και περνούσαν τις γιορτές ή τις διακοπές μαζί του στο ξενοδοχείο που έμενε. Εγώ δεν δέχτηκα να τον ξαναδώ, ούτε εκείνος το ζήτησε ποτέ. Αλλά για χρόνια με έτρωγε το «γιατί», τι του είχα κάνει, μήπως είχε θυμώσει μαζί μου και δεν το έλεγε. Μέχρι που σκέφτηκα μήπως ήταν ομοφυλόφιλος και ήθελε μια καλή βιτρίνα. Όσο δεν μιλούσε, και εγώ δεν ήξερα τι να υποθέσω.

Σήμερα βρέχει πολύ εδώ και θυμήθηκα εκείνη τη μέρα που τον γνώρισα. Προσπαθώ ακόμη να καταλάβω τι έγινε και απομακρυνθήκαμε, γιατί από την αρχή που μπορούσαμε να το σώσουμε εκείνος αρνούνταν και εγώ δεν επέμεινα, γιατί δεν μιλήσαμε ποτέ, πού ακριβώς το χάσαμε. Δεν θα μπορέσω ποτέ να καταλάβω γιατί δεν είχαμε καμία κοινή στιγμή οι δυο μας με τα παιδιά μας και γιατί δεν έχω καμία ανάμνηση μαζί του, σαν οικογένεια που τρώει κοιμάται και παίζει όλη μαζί. Και σήμερα που τα θυμήθηκα αυτά και γύρισα πίσω θέλω να πω σε ορισμένους ανθρώπους που το μόνο που ξέρουν είναι να κρίνουν τους άλλους, ότι στο γάμο χρειάζονται δύο. Είτε για να τον σώσεις είτε για να τον τελειώσεις. Όσο και να θέλεις το μπαλάκι που πέταξες να σου έρθει πίσω, πρέπει να υπάρχει πάντα κάποιος να σου το πετάξει.

Ιωάννα

Θέλετε να μας μιλήσετε; Κι εμείς!
Στείλτε μας email στο info@singleparent.gr ή βρείτε μας στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική. Τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.