fbpx

Θα ήταν η μάνα των παιδιών μου

| 21 Μαρτίου 2016
ADVERTISEMENT

Δεν περίμενες ότι θα τελείωνε.

Αυτό νομίζω είναι που σε πόνεσε περισσότερο.


ADVERTISEMENT

Oι περισσότεροι άντρες δεν δείχνουν τα συναισθήματα τους. Προσπαθούν να πορευθούν λες και τίποτα δεν έχει συμβεί.

Γίνονται αμυντικοί. Μερικοί προσπαθούν να κάνουν μια καινούρια σχέση για να κρύψουν τον πόνο τους.

Αλλά η αλήθεια είναι μία…το διαζύγιο πονά.


ADVERTISEMENT

Όταν στεκόμουν στα σκαλιά της εκκλησίας και περίμενα τη γυναίκα μου να φτάσει νύφη, δεν μπορούσα καν να φανταστώ ότι κάποια μέρα θα ξάπλωνα στο κρεβάτι και δεν θα την είχα δίπλα μου.

Όταν στην δεξίωση χορέψαμε στον ρυθμό του τραγουδιού μας, δεν είχα φανταστεί ότι εκείνη θα ήταν η τελευταία φορά που θα το κάναμε.

Εκείνο το πρωί που έφυγα για την δουλειά, δεν είχα φανταστεί ότι δεν θα την έβρισκα στο σπίτι όταν θα γυρνούσα, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που είχαμε.

Ήμασταν μαζί εννιά χρόνια και είχαμε τόσα σχέδια και όνειρα. Νόμιζα ότι θα ήταν η σύντροφος μου για μια ζωή, η μητέρα των παιδιών μου.

Τώρα όμως είναι μια ξένη. Μια γυναίκα που κάποτε γνώριζα.

Το διαζύγιο δεν μου ήταν εύκολο.

Δεν μπορούσε τίποτα να με προετοιμάσει για αυτό. Έπρεπε να καταφέρω μόνος μου να πορευθώ.

Ένιωσα απογοήτευση; Ναι, φυσικά. Γιατί απέτυχα σε ένα τομέα της ζωής μου που είχα επενδύσει την καρδιά μου, την ψυχή μου. Πως θα μπορούσα να ξεπεράσω τον πόνο και να γεμίσω το κενό που ένιωθα μέσα μου;

Σκεφτόμουν συνέχεια τα χρόνια που περάσαμε μαζί, αναρωτιόμουν τι λάθη είχα κάνει. Κάθε νύχτα περπατούσα στο σπίτι και άκουγα τον ήχο του γέλιου της σε κάθε δωμάτιο αλλά εκείνη δεν ήταν πουθενά. Μπορούσα να μυρίσω το άρωμα της στα σεντόνια αλλά δεν μπορούσα να την αγκαλιάσω, το κρεβάτι μου ήταν άδειο.

Η ζωή δεν ήταν ίδια. Προσπάθησα να προχωρήσω αλλά δεν ήταν εύκολο να αποδεχτώ ότι η γυναίκα που κάποτε ήταν τόσο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, είχε φύγει.

Φοβόμουν ότι θα με έκριναν οι άνθρωποι για την αποτυχία του γάμου μου, ότι οι γυναίκες δεν θα μου έδιναν σημασία επειδή ήμουν χωρισμένος.

Πονούσα για καιρό.

Αλλά δεν ξέσπασα σε κανέναν και σε τίποτα. Δεν ήθελα να αλλάξω επειδή άλλαξε η ζωή μου.

Αποφάσισα να μάθω από την εμπειρία αυτή, να ωριμάσω και να μοιραστώ την ιστορία μου με άλλους ανθρώπους ώστε να τους βοηθήσω να νιώσουν πιο δυνατοί.

Υπάρχουν άνθρωποι που λένε, “πρέπει να γράψω ένα βιβλίο για τη ζωή μου”. Αυτό αποφάσισα να κάνω.

Δεν είμαι ο μόνος άνθρωπος που έχει χωρίσει. Υπάρχουν πολλοί που έχουν βιώσει αυτό τον πόνο, πριν από εμένα. Αλλά πρόσεξα κάτι ενδιαφέρον. Οι μόνες συζητήσεις που είχα ακούσει γύρω από το διαζύγιο, ήταν γεμάτες βρισιές, μίσος και ένα ατέρμονο “κατηγορώ”. Πότε ήταν η τελευταία φορά που άκουσες κάποιον να μιλά με περηφάνια για το διαζύγιο του/της; Ποτέ!

Νομίζω ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν απλά να το ξεχάσουν, άρα είναι αναμενόμενο να μην μιλούν θετικά για το διαζύγιο. Μπορεί να νιώθουν πως αν το κάνουν θα δείξουν αδυναμία ή ότι έχουν ακόμα συναισθήματα για τον/την πρώην σύζυγο τους.

Η αλήθεια είναι ότι κάποια στιγμή είχες αγαπήσει το άτομο αυτό. Αρκετά ώστε να αποφασίσεις να περάσεις την υπόλοιπη ζωή σου μαζί του κι αυτό συνήθως είναι κάτι που ξεχνιέται όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος/η με τις δυσκολίες της ζωής. Υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι ο θυμός μπορεί να κρύψει τον πόνο. Αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια. Όπως και το να μιλήσεις με άσχημα λόγια για τον/την πρώην σου, δεν δείχνει δύναμη.

Το παρελθόν, η ευτυχία ανακατεμένη με τη θλίψη, οι εμπειρίες ετών, θα συνεχίσουν να ζουν μέσα σου. Ότι και να πεις, ό,τι και να κάνεις θα είσαι επηρεασμένος/η από αυτά που έχεις βιώσει. Μπορεί να θες να τα ξεφορτωθείς αλλά το πως θα προσπαθήσεις να το κάνεις αυτό θα δείξει πολλά πράγματα για τον χαρακτήρα σου.

Για να γιατρευτώ, αποφάσισα να γράψω. Ήθελα να βγάλω από μέσα μου αυτά που μου είχαν προξενήσει τόση χαρά αλλά και τόσο πόνο.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που διάβασαν την ιστορία μου. Προσεκτικά. Με έκριναν, αλλά αυτό είναι κάτι που κάνουν οι άνθρωποι. Και όχι μόνο οι ξένοι. Άνθρωποι που κάποτε πίστευα ότι ήταν κοντινοί, δικοί μου άνθρωποι, είχαν αρκετά πράγματα να πουν εναντίον μου.

Δεδομένου όμως ότι μπόρεσα να ξεπεράσω την απώλεια του πιο σημαντικού ατόμου στη ζωή μου, οι γνώμες των άλλων δεν μπόρεσαν να με πτοήσουν.

Δεν έχω μιλήσει ποτέ άσχημα για το παρελθόν μου και δεν νομίζω να το κάνω ποτέ. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν με έχουν αδικήσει, ότι δεν με έχουν αντιμετωπίσει ποτέ με άσχημο ή άδικο τρόπο.

Η όλη εμπειρία με δίδαξε ότι η αγάπη είναι πραγματική και ο χρόνος είναι γιατρός.
Ο χαρακτήρας σου καθορίζεται από το πως αντιδράς όταν έχεις χάσει τα πάντα.

Το διαζύγιο είναι δύσκολο.

Σε κάνει κομμάτια. Σε αποδυναμώνει.

Αλλά…

Υπάρχει φως στο τέλος του τούνελ.

Και καθώς το διασχίζεις, θα καταφέρεις να μαζέψεις τα κομμάτια σου και να νιώσεις και πάλι ολοκληρωμένος/η. Θα συνειδητοποιήσεις ότι ακόμα και στις δυσκολότερες μάχες της ζωής μπορείς να παλέψεις. Μπορείς να παλέψεις με όλη σου την καρδιά, με όλη σου τη δύναμη.

Κάποιες φορές θα χάσεις και άλλες θα νικήσεις. Αλλά θα επιβιώσεις.

Να έχεις χάρη ακόμα και στην ήττα. Να σέβεσαι το παρελθόν σου και να ξέρεις ότι υπάρχει λόγος για όλα όσα συμβαίνουν. Όσο για την αγάπη – ξέρω ότι θα την ξαναβρώ!

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ