Τα παιδιά ξέρουν βλέπουν και κρίνουν!

Χωρίς συναισθηματισμούς, αγάπες και λουλούδια….θα ήθελα να σας διηγηθώ κι εγώ με τη σειρά μου, την ιστορία μου για να δείτε πως είμαστε σχεδόν όλες στον ίδιο παρανομαστή. Αφήνω λοιπόν τον έρωτα και την αγάπη που αισθάνθηκα γι αυτόν τον “κύριο”, τα όσα μου έκανε, το πόσο με πίκρανε και ξεκινώ….

Η ιστορία αρχίζει όταν ο γιος μου έγινε 8 μηνών. Μετά από μαρτυρικές καταστάσεις που είχα υποστεί κατάφερα να ανοίξω την πόρτα και να του δείξω τον δρόμο που οδηγεί στον αγύριστο.

Στο δικαστήριο δεν εμφανίστηκε και με εκλιπαρούσε τηλεφωνικά να το ξανασκεφτώ και να του δώσω μια ευκαιρία. Το δικαστήριο έγινε γιατί ο θυμός μου ήταν μεγάλος και τα γεγονότα που οδήγησαν εκεί πολλά και οδυνηρά. Βγήκε λοιπόν απόφαση να πάρω την επιμέλεια του βρέφους και 300 € διατροφή. Η διατροφή ποτέ δεν ήταν τόση που επέβαλε το δικαστήριο αλλά η επικοινωνία …. επικοινωνία!!! Δίναμε ραντεβού σε ένα καφέ που απαγορευόταν το κάπνισμα και το έβλεπε παρουσία μου. Ήμουν υποχρεωμένη κάθε Κυριακή ή Σάββατο να τον τρώω στην μάπα για 1 1/2 ώρα, εκτός και αν το παιδί ήταν ανήσυχο οπότε το έπαιρνα και έφευγα. Στο σπίτι δεν γινόταν να έρθει γιατί το δικό μου το έκλεισα μετά τον χωρισμό αφού ήμουν εργαζόμενη περιστασιακά και δεν είχα μισθό σταθερό για να το συντηρήσω. Έμενα με τους γονείς μου και εκεί ήταν ανεπιθύμητος μετά την συμπεριφορά του.

Η σχέση μας στην περίοδο της διάστασης ήταν πολύπλοκη αφού τη μια συζητούσαμε τηλεφωνικά τα προβλήματα του παιδιού και τις περισσότερες φορές θυελλώδης αφού ήταν ένας ανισόρροπος άνθρωπος, ασταθής και αθυρόστομος.
Μετά από επιμονή του και κάποιες πράξης μετάνοιας και καλής θέλησης να τα ξαναβρούμε για το παιδί και ΜΌΝΟ…του έδωσα μια δεύτερη ευκαιρία. Αυτό έγινε στα εξάμηνα του πατέρα μου (ο οποίος έφυγε μετά από δυο χρόνια) που είχε έρθει για να συμπαρασταθεί (και καλά). Στο μεταξύ το παιδί ήταν ήδη δυο χρονών και κάτι ….και τον ζητούσε. Ήρθε λοιπόν….και έδειξε μια καλή διαγωγή για κάποιο χρονικό διάστημα (περίπου 7 μήνες). Μετά άρχισαν πάλι τα παρατράγουδα και ο παλιός “καλός” εαυτός του βγήκε στην επιφάνεια. Φαντάζομαι δεν θέλετε λεπτομέρειες για το τι έκανε….. Ίσως και να το καταλαβαίνετε. Ο πρώην άντρας μου έδωσε ένα πολύ καλό μάθημα και θα τον ευχαριστώ γι αυτό αιωνίως. Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν….μόνο μεταλλάσσονται!!!!

Μόλις ανακάλυψα τι έκανε…ξεχείλισε το ποτήρι και από το τηλέφωνο του είπα να πάει στο σπίτι (ήμουν στη δουλειά μου) και να μαζέψει τα πράγματά του. Έφυγε ευχαρίστως , βρίζοντας και απειλώντας με -ως συνήθως- και ενώ το παιδί ήταν στη μητέρα μου και ευτυχώς όχι μπροστά στον μαινόμενο ταύρο, πατέρα του. Να σας πω πως πριν λίγους μήνες από την επανασύνδεσή μας ήρθε στο σπίτι δικαστικός κλητήρας και τον ζητούσε όπως ζητούσε να κάνει και προσημείωση στο σπίτι. Η μάνα μου έπαθε σοκ και τους εξήγησε πως το σπίτι ήταν δικό μου και έτσι έφυγε ο κλητήρας…. αφού άφησε το μπιλιετάκι που του ζητούσε για χρέη στην εφορία 6000€. Για να τον σώσω αφού ο ίδιος ήταν στον Τειρεσία και δεν μπορούσε να πάρει δάνειο και για να μην έχει το παιδί μου έναν πατέρα στη φυλακή….πήρα το δάνειο στο όνομά μου το οποίο και ξεπληρώνω μέχρι σήμερα. Η αναγνώριση για όσα έκανα γι αυτόν ήταν ύβρεις προς εμένα και βεβαίως αδιαφορία και εγκατάλειψη προς το παιδί.

Το δικαστήριο αποφάσισε 300€ (πάλι) και την επιμέλεια του παιδιού σε μένα….και μέσα μου γελούσα ειρωνικά γιατί ήξερα πως δεν θα μου έδινε ούτε 1 €, αυτή τη φορά. Έτσι και έγινε…. Έπαψε να έχει κάθε επικοινωνία και βεβαίως οι δικοί του ακολούθησαν τη δική του συμπεριφορά. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το παιδί αυτό και έχουν αγκαλιάσει το ρεμάλι τους. Ο γιος μου όμως έπαψε να είναι βρέφος από τη μια και από την άλλη κάθε συνάντησή τους κατέληγε σε καβγά μεταξύ τους με αποτέλεσμα να φέρνει το παιδί στο σπίτι πικραμένο και κλαμένο. Έπαψε να τον ζητά και δεν θέλει ούτε το όνομά του να ακούει πια. Μου ζητά επίμονα να του αλλάξω το επίθετο και να πάρει το δικό μου. Του εξήγησα πως αυτό δεν γίνεται τώρα και δείχνει να το έχει καταλάβει.

Αυτός ο “άνθρωπος” συζεί με κάποια που έχει δικό της παιδί …που της έχει όμως επιβάλλει να αφήσει το παιδί στους γονείς της γιατί δεν το θέλει….και φυσικά δεν θέλει ούτε το δικό του. Τι να περιμένω λοιπόν από αυτόν τον άνθρωπο εκτός από ένα πιθανό “πακέτο” (αν υπάρχει βέβαια η εκπομπή) μετά από χρόνια με παραλήπτη τον γιο μου; Αν ποτέ βέβαια καταλάβει τι έχει κάνει στη ζωή του και στην ψυχή αυτού του παιδιού!!!!

Αμφιβάλλω αν γνωρίζει τι τάξη πάει στο σχολείο, αμφιβάλλω αν ξέρει πόσο έχει ψηλώσει, πόσο υπέροχο παιδάκι είναι, τα άσχημα του χαρακτήρα του αλλά και τα θετικά του. Το παιδί μου, αυτός ο άγνωστος!!!!

Ο γιος μου στο δημοτικό έλεγε πως είναι ορφανός από πατέρα ….. και μου το έκοψε ορθά κοφτά όταν του είπα να πάρουμε τον πατέρα του τηλέφωνο για να έρθει να τον δει. Σήμερα πηγαίνει Α’ γυμνασίου και είναι ένα χαρούμενο παιδί, με συναισθηματική όμως ανωριμότητα και σε μη διαγνώσιμη μορφή το σύνδρομο Asperger …!!! Όπως καταλαβαίνετε η ζωή μου δεν ήταν/είναι εύκολη αφού χρειάζεται διπλή φροντίδα από ότι ένα φυσιολογικό παιδί, χωρίς κανένα πρόβλημα και κυρίως βοήθεια στα μαθήματά του. Όμως είναι ένα πανέξυπνο, χαρισματικό πλάσμα με χιούμορ, αρκετά καλός μαθητής, με διάσπαση όμως προσοχής, μεγάλη αφηρημάδα και κυρίως πρόβλημα στις κοινωνικές του σχέσεις. Δηλαδή κάνει με συγκεκριμένα παιδιά παρέα και δεν ανοίγεται να γνωρίσει άλλα και να τα συναναστραφεί.

Όταν πριν πέντε χρόνια ρώτησα τη δικηγόρο μου πόσα χρήματα πρέπει να δώσω για να τον πάω δικαστικά για τη διατροφή …. μου είπε ένα αρκετά σεβαστό ποσό και αυτό βέβαια θα γινόταν συνέχεια αφού θα έδινε μόνο μετά το δικαστήριο και μετά πάλι….θα γινόταν καπνός!!!!

Έτσι το πήρα απόφαση πως είμαι μόνη σε αυτή τη ζωή….και πως πρέπει να δίνω μόνο εγώ για την ανατροφή αυτού του παιδιού. Ευτυχώς αποκαταστάθηκα επαγγελματικά αμέσως μετά τον πρώτο μας χωρισμό κι κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου παρά τις αντιξοότητες και την κρίση. Με ατελείωτες ώρες δουλειάς (ιδιωτικός τομέας γαρ) και 900€ μηνιαίως πληρώνω τα χρέη που μου άφησε (το δάνειο που πήρα για να μην μπει φυλακή), συντηρώ το σπίτι, το παιδί και τον εαυτό μου και φροντίζω να μη του λείπει τίποτα. Τώρα πως το καταφέρνω είναι άλλο θέμα. Στερούμαι για να μη στερηθεί αυτό!!!!!

Το όνειρό μου είναι να καταφέρω να βγει ένας χρήσιμος-καλός άνθρωπος στη ζωή, να έχει υγεία και τύχη και αν θέλει και το ίδιο να σπουδάσει. Κυρίως για να ανοίξουν οι ορίζοντες του μυαλού του!!! Άνθρωπος χωρίς παιδεία είναι συνήθως και χωρίς ποιότητα χαρακτήρα (πχ ο πατέρας του).

Φίλες μου, να έχετε πίστη στον Θεό, να μην μεμψιμοιρείτε , να είστε χαρούμενες με τα παιδιά σας και κυρίως να μην κατηγορείτε….τους πατεράδες τους. Τα παιδιά μας, ξέρουν… βλέπουν, κρίνουν και δεν χρειάζονται περισσότερο φαρμάκι από το ήδη υπάρχον στη ψυχούλα τους. Αν έμπαινα στη λογική να τον κατακρίνω και να του πω πόσα έχει κάνει…θα είχα χάσει το ίδιο μου το παιδί!!! Σας χαιρετώ και σας ζητώ συγνώμη αν σας κούρασα…..

Βάγια

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.