fbpx

Σου ζητώ συγγνώμη που δεν είμαι “κανονική” μητέρα

| 27 Μαρτίου 2014
ADVERTISEMENT

Ως μονογονέας τα τελευταία 10 χρόνια, μια φορά ζήτησα κλαίγοντας συγγνώμη από τη κόρη μου για το γεγονός ότι δεν ήμουν «κανονική» μητέρα. Όταν μου απάντησε ότι αν ήμουν «κανονική» δεν θα της άρεσα, σκούπισα τα δάκρυά μου και άρχιζα να νιώθω κάπως καλύτερα.

Έχοντας βγεί από ένα γάμο στην εφηβεία, επέστρεψα στο πατρικό μου, 19 ετών με ένα μωρό 9 μηνών, μια γάτα και μια έγχρωμη τηλεόραση. Έμεινα στο πατρικό μου μέχρι που η Λιάνα έγινε τεσσάρων, φρόντιζα το σπίτι όσο οι γονείς μου –που τότε, ήταν δεν ήταν 40 ετών-έλειπαν στις δουλειές τους και τα αδέρφια μου, ήταν στο σχολείο. Με όλους αυτούς τους έφηβους μέσα στην οικογένεια, το σπίτι μας είχε γίνει κέντρο διερχομένων και τόπος συγκεντρώσεων και πάρτι, οπότε η κόρη μου μεγάλωσε ως η μασκότ μιας ξέφρενης ζωής. Όταν λοιπόν έγινε τεσσάρων, κουράστηκα να είμαι οικοδέσποινα και να πετάω πλαστικά ποτήρια και υπολείμματα από πάρτι, οπότε έπιασα δουλειά , νοίκιασα δικό μου διαμέρισμα και τα απογεύματα παρακολουθούσα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο.


ADVERTISEMENT

Ομολογώ ότι ήμουν τυχερή, διότι είχα πολύ βοήθεια ως μονογονέας. Τα καλοκαίρια τα περνούσαμε με τη κόρη μου στο εξοχικό των γονιών μου, οι αδερφές μου τη φρόντιζαν σαν τρελές και τη φυλούσαν όποτε το είχα ανάγκη. Τα αδέρφια μου, με στήριζαν οικονομικά όποτε χρειαζόταν ή με πήγαιναν σε κάποιο γιατρό. Όταν η κόρη μου ξεκίνησε να πηγαίνει σχολείο, ήταν «μοιρασμένη» ανάμεσα στο σπίτι μας, στο σπίτι των γονιών μου και στο σπίτι της μπέιμπι σίτερ που τη κρατούσε τα απογεύματα για να συνεχίσω το Πανεπιστήμιο και οι ενοχές που ένιωθα επειδή δεν ήμουν δίπλα της, με ακολουθούν μέχρι και σήμερα!

Ώσπου η κόρη μου, μπήκε σε μια ομάδα Προσκόπων και με ρώτησε αν θέλω να γίνω υπεύθυνη της ομάδας-πάντα με την άδεια των γονιών τους-και να μαζεύονται οι φίλες της μια φορά την εβδομάδα στο σπίτι μας. Μέσα σε όλα τα μαθήματα, τη δουλειά και τις δουλειές του σπιτιού, να φιλοξενώ μια φορά την εβδομάδα, 20 κορίτσια σε ένα διαμέρισμα 50 τ.μ….γιατί όχι;

Ήμουν η μικρότερη σε ηλικία μαμά και οι φίλες της κόρης μου, με έβλεπαν σαν τη μεγάλη τους αδερφή. Τα περισσότερα παιδιά προέρχονταν από οικογένειες με παντρεμένα ζευγάρια, με μαμάδες γύρω στα 30-40, καλογυαλισμένα σερβίτσια και οικογενειακά τραπέζια κι εγώ ήμουν χωρισμένη στα 26 μου, με έναν φίλο που ερχόταν που και που στο σπίτι  και φυσικά το μόνο οικογενειακό τραπέζι ήταν τις Κυριακές στα Goody’s διότι με τόσες υποχρεώσεις, πολλές φορές δεν προλάβαινα να μαγειρέψω ή να κάτσω με τη κόρη μου να φάμε οι δυο μας. Στη πορεία, και παρ’ όλο που οι γονείς αυτών των παιδιών με είχαν ορίσει υπεύθυνη της ομάδας, απαγόρεψαν στις κόρες τους να συνεχίσουν, είτε θεωρώντας ότι είμαι κακή επιρροή ή από φόβο ότι θα τους φάω τον άντρα, θα τους χαλάσω το σπίτι κλπ. Δεν με πείραξε καθόλου. Είχα αποδεχτεί τόσο πολύ τον εαυτό μου και τη ζωή μου, που πραγματικά δεν με είχε πείραξε. Ίσως αν το ίδιο συνέβαινε 6 χρόνια πρίν, να είχα αντιδράσει αλλιώς.


ADVERTISEMENT

Τα 8-10 κορίτσια λοιπόν, που έρχονταν στις συναντήσεις, μου έλεγαν τα μυστικά τους, τα ερωτικά τους, τα οικογενειακά τους και όταν μεγάλωσαν, 4-6 χρόνια μετά, μου έδιναν να φυλάω τα τσιγάρα τους επειδή τα έκρυβαν από τους γονείς τους. Πήγαινα και τις έβλεπα στις κατασκηνώσεις, τις πήγαινα φαγητά και περιοδικά, μου έλεγαν όσα δεν τολμούσαν να πούν στους γονείς τους. Το πρόβλημα ήταν ότι επειδή είχα τη ταμπέλα της «κούλ» μαμάς, θεωρούσαν πως δεν υπήρχαν όρια με αποτέλεσμα είτε να μην έρχονται στις συναντήσεις είτε να κλέβουν μικροπράγματα από το σπίτι μου. Φυσικά προσπαθούσα να τις συνετίσω ή το έλεγα στους γονείς τους αλλά παρ’ όλα αυτά, συμμετείχαν στην ομάδα κάθε χρόνο ή έφερναν και καινούρια κορίτσια μαζί τους.

Παρ’ όλο που έχω πολλές δεκαετίες να δω αυτά τα κορίτσια, μου είναι πολύ αγαπητά και λυπήθηκα όταν είδα ορισμένες να μένουν έγκυες σε μικρή ηλικία όπως εγώ ή άλλες να παρατάνε το σχολείο…επίσης όπως εγώ. Η μονογονεϊκή ζωή, με δίδαξε ότι η οικογενειακή κατάσταση με το πώς θα εξελιχθεί το παιδί σου στο μέλλον, δεν έχουν απολύτως καμία σχέση μεταξύ τους. Γνώρισα παιδιά πυρηνικών οικογενειών (δηλαδή με γονείς παντρεμένους και ευτυχισμένους) που όταν μεγάλωσαν έγιναν μονογονείς και παιδιά μονογονεϊκών οικογενειών ή που έκαναν ευτυχισμένους γάμους οι οποίοι κρατάνε μέχρι και σήμερα. Όλα είναι σχετικά και το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να μην είσαι οπωσδήποτε «κανονική» μητέρα ή «κανονικός» πατέρας αλλά απλά γονιός. Σκέτο.

Αγγελική

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας το email σου, στο
 info@singleparent.gr ή βρες μας στη σελίδα μας στο facebook εδώΣημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου θα παραμείνει μυστική. Τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ