Σε σένα που το παιδί σου θα διανυκτερεύσει για πρώτη φορά στον άλλο γονιό

Δεν γνωρίζω ακριβώς όσα περνάς. Δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες για το τι οδήγησε στην κατάρρευση του γάμου σου. Δεν ξέρω καν αν υπήρχε γάμος. Δεν ξέρω εάν εσύ τον άφησες ή αυτός σε άφησε. Δεν ξέρω εάν ήταν διαζύγιο κοινή συναινέσει ή αν ήταν μια δύσκολη διαδικασία με διαφωνίες και εντάσεις. Δεν ξέρω πως νιώθεις για τον πρώην σου τώρα.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι εάν είσαι αντιμέτωπη με το γεγονός ότι πρέπει να μοιραστείς τα παιδιά σου με κάποιον άλλο για κάποια χρονικά διαστήματα, η καρδιά σου πονάει. Και καθώς πλησιάζει η μέρα που θα ξεκινήσει το παιδί σου να φεύγει με τον πατέρα του, μπορεί να νιώθεις απελπισία. Μπορεί να αισθάνεσαι σαν να μην υπάρχει αέρας ν’ αναπνεύσεις.

Δεν θα το ωραιοποιήσω. Θα είναι πολύ δύσκολο αλλά θα τα καταφέρεις. Ανεξάρτητα από τις λεπτομέρειες που δεν ξέρω, ξέρω ότι αγαπάς τα παιδιά σου περισσότερο από την ζωή σου. Ξέρω ότι κατά πάσα πιθανότητα, η σκέψη να τα παραδώσεις σε κάποιον με τον οποίο δεν είσαι πια μαζί είναι αβάσταχτη. Φαίνεται σκληρό. Απάνθρωπο. Πάει κόντρα σε κάθε μητρικό σου ένστικτο.

Καθώς πλησίαζε το πρώτο Σαββατοκύριακο που θα ήμουν χωρίς τους γιους μου, πραγματικά έρχονταν στιγμές που δεν μπορούσα ν’ αναπνεύσω. Ένιωθα σαν κάποιος να προσπαθούσε να μου ξεριζώσει την καρδιά και να την δώσει στον άνθρωπο που την είχε βλάψει περισσότερο από τον οποιοδήποτε. Έπρεπε να δώσω τα παιδιά μου στον άνδρα που άφησα, λόγω της ανικανότητας του να είναι πατέρας. Να εμπιστευθώ το πιο ιερό πρόσωπο της ζωής μου, στο πρόσωπο που δεν είχε σεβαστεί την καρδιά μου, τους γιους μου και τον ρόλο του στη ζωή μας. Κάποιος που δεν ήθελε ποτέ πραγματικά να γίνει πατέρας, ανεύθυνος σε όλους τους τομείς.

Παρ’ όλα αυτά, έχει δικαιώματα. Όπως και ο δικός σου. Δεν έχω επιλογή. Ούτε κι εσύ έχεις. Ειδικά εάν ο πρώην σου είναι αλκοολικός, ψεύτης, που χειραγωγεί ανθρώπους και καταστάσεις (όπως ο δικός μου) είναι δύσκολο να αφήσεις τα παιδιά σας, στα χέρια του.

Ξέρω τον πόνο σου. Ξέρω ότι μάλλον δεν αναπνέεις. Ότι η καρδιά σου πονάει. Μπορεί να μην φροντίζεις σωστά τον εαυτό σου επειδή το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να φροντίσεις τα παιδιά σου και να καταφέρεις να επιβιώσεις την κάθε μέρα. Πιθανότατα δεν κοιμάσαι καλά. Μπορεί να είσαι θυμωμένη. Μπερδεμένη. Λυπημένη. Ανακουφισμένη. Φοβισμένη. Πόσο φοβισμένη!

Το μυαλό σου και η καρδιά σου είναι σε αναταραχή. Μπορεί να νιώθεις μόνη. Ακόμα κι αν έχεις υποστήριξη,  δεν μπορούν να καταλάβουν πως νιώθεις το ίδιο σου το σώμα. Το σώμα σου. Το μέρος που φιλοξένησε και έφερε στον κόσμο τα κομμάτια της ψυχής σου. Το σώμα σου, το οποίο πρέπει τώρα να βρει τρόπο να επιβιώσει ενώ κάποιες περιόδους θα λείπουν τα κομμάτια του. Εμφανίζεσαι ήρεμη. Χαμογελάς για τα παιδιά σου. Καταπίνεις τα δάκρυα σου μπροστά στην οικογένεια σου. Παριστάνεις τη δυνατή ενώ μέσα σου καταρρέεις.

Δεν το σχεδίασες αλλά εδώ βρίσκεσαι τώρα. Δεν είναι η ζωή που ήθελες για τον εαυτό σου. Δεν ξέρω αν αυτές οι επισκέψεις θα είναι κάτι με το οποίο θα νιώσεις ποτέ καλά. Ακόμα και υπό τις καλύτερες συνθήκες δεν θα είναι απόλυτα αυτό που ήθελες, αυτό που είχες φανταστεί. Τα μοιρασμένα γενέθλια και οι διακοπές. Τα χαμένα βράδια και άλλοι συμβιβασμοί για το Σαββατοκύριακο.

Εάν ο πρώην σου είναι κάποιος με προβλήματα εθισμού ή ψυχολογικά, ο φόβος ότι κάποιος τόσο ασταθής και αναξιόπιστος, φροντίζει (αν φροντίζει) τα παιδιά σας, σε κυριεύει και σε καταπίνει. “Δες το σαν διάλειμμα,” λένε πολλοί. Ίσως, αν έχεις έναν πρώην που σου επιτρέπει να το φανταστείς. Αλλά ακόμα και τότε δεν είναι διάλειμμα. Οι μέρες που περνάς μακριά από τα παιδιά σου θα είναι γεμάτες με πράγματα που δεν είχες χρόνο να κάνεις. Όταν θα μάθεις να ξεπερνάς τον φόβο σου και την ανησυχία σου για να προσπαθήσεις να διασκεδάσεις για λίγες ώρες, θα υπάρξουν οι τύψεις. Θα είναι δύσκολο αλλά θα τα καταφέρεις!

Θα μάθεις να χτίζεις τείχη γύρω από την καρδιά σου για εκείνες τις ώρες που θ’ αποχωρίζεσαι τα παιδιά σου, ώστε να μη καταρρέεις κάθε φορά. Θα μάθεις να φροντίζεις τον εαυτό σου. Μπορεί ακόμα να ξεκινήσεις να περιμένεις με ανυπομονησία τις λίγες ώρες μόνη σου.

Η καρδιά σου θα πονά και θα νιώθεις αδύναμη. Αλλά θα γίνεις πιο δυνατή απ’ότι περίμενες. Θα νιώθεις θυμό. Αλλά θα νιώσεις και συγχώρεση που δεν ήξερες πριν ότι υπήρχε. Θα νιώθεις λύπη όταν τα παιδιά σου απουσιάζουν. Αλλά με τον καιρό θα βρείς γαλήνη.  Δεν θα είναι εύκολο. Δεν θα συμβεί από τη μία μέρα στην άλλη. Και ανάλογα με το τί είδους άνθρωπος είναι ο πρώην σου, ο δρόμος μπορεί να είναι απρόβλεπτος. Τόσο για ‘σένα όσο και για τα παιδιά σου.Αλλά είσαι γενναία και ικανή να τα αντέξεις όλα.

Μπορεί να φοβάσαι ότι θα  χάσεις κάτι από στη σχέση σου και το δεσμό σου με τα παιδιά σου εάν αρχίσουν να περνάνε τακτικά χρόνο με τον πατέρα τους.  Όμως να ξέρεις, πως τίποτα και κανένας δεν θα σε αντικαταστήσει ποτέ στα μάτια και στις καρδιές των παιδιών σου. Μπορούν να τον αγαπάνε και να περνούν χρόνο μαζί του χωρίς να χάνουν τίποτα με εσένα. Εσύ είσαι το σπίτι τους. Η ραχοκοκαλιά τους. Τα θεμέλια τους. Το ασφαλές λιμάνι τους. Η παρηγοριά τους. Η δύναμη τους.Η χαρά τους. Έχεις το μαγικό άγγιγμα που δεν έχει κανένας άλλος.

Είμαστε στην ίδια μοίρα. Είσαι δυνατή από μόνη σου αλλά δεν είσαι μόνη. Εμπιστεύσου το ένστικτό σου και έχε πίστη ότι τα τραύματα σου επουλώνονται, ακόμα και αν τώρα ίσως δεν μπορείς να το δεις. Ο δρόμος είναι δύσκολος. Αλλά όχι απροσπέλαστος.

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/