fbpx

Πρώην πεθερά: Όταν χωρίσαμε με το γιό της, άλλαξε στάση απέναντί μου!

| 5 Νοεμβρίου 2013
ADVERTISEMENT

Μπορεί να ακουστεί περίεργο, αλλά όταν χωρίσαμε με τον πρώην μου, είχα συγκινηθεί πολύ από το γεγονός ότι η πεθερά μου φαινόταν σχεδόν τόσο συντετριμμένη όσο ήμουν κι εγώ. Η σχέση μας έγινε πιο στενή, καθώς μοιραζόμασταν  την αμοιβαία θλίψη και σύγχιση σχετικά με την όλη κατάσταση. Δήλωνε δε την απέραντη υποστήριξή της και έλεγε ότι θα βρισκόταν για πάντα δίπλα σε εμένα και τα δύο κορίτσια μου.

Εκείνη τη χρονική περίοδο, δεν είχε αποκαλυφθεί ολόκληρη η αλήθεια σχετικά με την αναχώρηση του γιού της. Απ’ ‘ο,τι φαίνεται, δεν ήμουν το μοναδικό πρόσωπο στο οποίο εκείνος είπε ψέμματα . Όμως κατά τη διάρκεια των επόμενων εβδομάδων, όταν αποκαλύφθηκε η πραγματική επιθυμία του γιού της να πάρει διαζύγιο, μαζί με μερικές άσχημες λεπτομέρειες σχετικά με τη συμπεριφορά του τους προηγούμενους μήνες, η στάση της πεθεράς μου απέναντί μου άρχισε να αλλάζει. Και δεν ήταν προς το καλύτερο.


ADVERTISEMENT

Πλέον είχα γίνει ο εχθρός και ο γιόκας της ήταν μια φτωχή, καταπιεσμένη ψυχή που τον είχαν καταραστεί με μια μέγαιρα για σύζυγο. Με έβαλε σε πόστα επειδή “φαινόταν σε άθλια κατάσταση” και απαιτούσε να μάθει τι “του έλεγα”.

Με είχε βγάλει νοκ άουτ. Προσπάθησα να την καθησυχάσω ότι δεν τρομοκρατούσα τον γιο της αλλά ότι στην πραγματικότητα προσπαθούσαμε να τακτοποιήσουμε τα πράγματα με  ειρηνικό τρόπο. Δυστυχώς, όπως θα διαπίστωνα αργότερα, δεν υπήρχε τίποτα που θα μπορούσα να πω ή να κάνω το οποίο θα με επανέφερε στην προηγούμενη θέση της αγαπημένης της νύφης και φίλης… ακόμη και μητέρα των εγγονιών της.

Ο δεύτερος “χωρισμός” ήταν το ίδιο δύσκολος με τον πρώτο. Ήμουν απίστευτα δύσπιστη. Μαζί με τη δική μου μητέρα, η πεθερά μου ήταν ο πιο κοντινός μου σύμμαχος στην προσπάθειά μου να επιπλεύσω μέσα στα σκ@τ@, που είχα βυθιστεί.


ADVERTISEMENT

Μέσα στην απελπισία μου, έκανα ένα απεγνωσμένο τηλεφώνημα στην, τότε, κουνιάδα μου. Σκέφτηκα με σιγουριά ότι θα μπορούσε να ερμηνεύσει τη μυστήρια αλλαγή στα συναισθήματα της μητέρας της και ότι θα μου προσέφερε μερικές “αδερφικές” συμπονετικές κουβέντες. Πόσο λάθος έκανα! Από τη μικρή συζήτηση που είχαμε δεν είδα τίποτα παρά μονάχα ξεκάθαρη αδιαφορία. Δεν το γνώριζα τότε, αλλά η οικογένειά του είχε επιλέξει ξεκάθαρα με ποιά πλευρά θα ήταν και αυτή δεν ήταν η δική μου.

Αφελώς έλεγα στον εαυτό μου ότι τα πράγματα θα γίνονταν καλύτερα με το πέρασμα του χρόνου. Άλλωστε, οι κόρες μου ήταν τα πρώτα και μοναδικά εγγόνια τους για πολλά χρόνια πριν έρθουν τα επόμενα.

Δυστυχώς, οι σχέσεις μου με τα πρώην πεθερικά μου παρέμειναν τεταμμένες. Τους έβλεπα μια στο τόσο, όταν έπρεπε να παραλάβω τα παιδιά από το σπίτι της πρώην κουνιάδας μου, εκεί όπου πλέον έμενε η πρώην πεθερά μου. Θα μπορούσα να τους αποφύγω πατώντας απλώς τη κόρνα για να βγούν τα παιδιά έξω και να φύγουμε, αλλά δεν είμαι τέτοιος τύπος. Τέλος πάντων, τότε, ήταν σημαντικό για εμένα να τους κάνω επίδειξη του πόσο καλά τα κατάφερνα χωρίς εκείνους. Και για να λέμε την αλήθεια, μου έλειπαν και ήλπιζα ότι τους έλειπα κι εγώ.

Τελικά, μετακόμισαν όλοι τους εκτός πόλης, και ολοκλήρωσαν τον χωρισμό κόβωντας κάθε δεσμό με τα παιδιά μου.

Κι αν αναρωτιέστε σχετικά με τη σχέση του πρώην συζύγου μου με την οικογένειά μου μετά το διαζύγιο, είναι απλά ανύπαρκτη. Επί τη ευκαιρία, ο αδερφός μου θα πει στην κόρη μου να δώσει χαιρετισμούς στον πατέρα της από εκείνον. Κατά καιρούς ο πρώην μου θα ρωτήσει τις κόρες μου, κατα πώς φαίνεται, αναπολώντας τι κάνουν όλοι στην οικογένειά μου. Έχω την αίσθηση ότι όλοι λείπουν σε όλους.

Μέσα στο πέρασμα των χρόνων, αναρωτήθηκα πολλές φορές κατά πόσο ήταν συνηθισμένη η εμπειρία μου. Αυτό που εννοώ, είναι ότι το πρόβλημα της μοιρασιάς των φίλων μετά από ένα διαζύγιο είναι κοινότυπο. Η προηγούμενη και μοναδική μου εμπειρία σχετικά με την αποδόμηση και αναδόμηση των οικογενειακών δεσμών μετά το διαζύγιο ήταν, όταν ήμουν μάρτυρας της στενής σχέσης που διατήρησε η μητέρα μου με την πρώην νύφη της. Πολλές φορές την άκουσα να λέει, “Είναι η μητέρα των εγγονιών μου. Γι’ αυτό το λόγο θα την αγαπώ για πάντα.”

Όσο γλυκανάλατο κι αν ακουστεί αυτό, πιστεύω ότι είναι ένα ειλικρινές συναίσθημα. Και θα πρέπει να λάβω υπόψη μου ότι οι περιστάσεις κάτω από τις οποίες έλαβε χώρα το διαζύγιο του αδερφού μου ήταν τελείως διαφορετικές από τις δικές μου. Η μητέρα μου δεν χρειάστηκε να αντιμετωπίσει τον πόνο της αμηχανίας που προκάλεσαν οι, τουλάχιστον, ανέντιμες πράξεις του γιού της.

Επειδή τελικά πιστεύω ότι έχει να κάνει με το πόσο καλά μπορούν κάποιοι άνθρωποι να διαχειριστούν τον πόνο. Κάποιοι είναι ικανοί να τον αντιμετωπίσουν και να περάσουν στην άλλη πλευρά, είτε λιγότερο είτε περισσότερο πληγωμένοι. Άλλοι δεν μπορούν να αντέξουν οποιοδήποτε επίπεδο πόνου και θα έκαναν τα πάντα για να τον αποφύγουν – ακόμη και να φθείρουν άλλοτε αγαπημένα οικογενειακά πρόσωπα.

Το περασμένο καλοκαίρι διοργανώθηκε οικογενειακό πάρτυ προς τιμήν των 90στών γενεθλίων της πρώην πεθεράς μου. Η μικρότερη κόρη μου εξεπλάγην ευχάριστα όταν έλαβε την πρόσκληση από την ξαδέρφη της που ήταν στους διοργανωτές του πάρτι.

Σε ένα τηλεφώνημα με τον πατέρα της, προκειμένου να συζητήσουν για το πώς θα πήγαινε η μικρή στο πάρτυ, εκείνος της είπε, “Χριστέ μου, ούτε που σας είχα λάβει υπόψη μου εσάς τις δυό”, αναφερόμενος σε εκείνη και την άλλη μας κόρη. Ήταν τόσο αποκομμένα τα κορίτσια μας από την οικογένειά του, που ποτέ δεν θα σκεφτόταν ότι θα έπρεπε να λάβουν μέρος στη γιορτή.

Η μικρότερη κόρη μου παρευρέθηκε, με την αιτιολογία ότι αυτή ίσως και να ήταν η τελευταία φορά που θα έβλεπε τη γιαγιά της. Η μεγάλη αρνήθηκε κατηγορηματικά να πάει. Εξέφρασε την πικρία της με ένα στυφό “Για ποιό λόγο;”.

Αν και ήταν μια ευχάριστη επανένωση για όλους (ρώτησαν ακόμη και για εμένα), ήταν μ’ όλα ταύτα, σύντομη και πεπερασμένη. Κανείς δεν είπε, “Ας μη χαθούμε” ούτε αντάλλαξαν τηλέφωνα ή email.

Ήμουν περήφανη που η κόρη μου κράτησε τις προσδοκίες της σε ρεαλιστικό επίπεδο. Πήρε αυτό που χρειαζόταν από τη συνάντηση και δεν περιμένει τίποτα περισσότερο. Απ’ ό,τι φαίνεται, το ίδιο έκαναν και όλοι οι υπόλοιποι.

Τυχαία έμαθα ότι η πρώην κουνιάδα μου, χώρισε πρόσφατα (και ειρηνικά) με τον άντρα της, με τον οποίο έχουν δύο γιούς. Και τα δύο σετ πεθερικών φαίνεται να τα πηγαίνουν αρκετά καλά. Προς το παρόν, τουλάχιστον…

Επιμέλεια: Κλεοπάτρα Τσιτσιπά

Περιμένουμε και τη δική σας εμπειρία με email, στο info@singleparent.gr
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ