Πρέπει να βγαίνω οπωσδήποτε με κάποιον μετά το διαζύγιο; Δεν νομίζω!

Δεν βγαίνω ραντεβού. Έχω χωρίσει εδώ και επτά χρόνια τώρα, και δεν είμαι σε μια σχέση. Ούτε ψάχνω να κάνω μία. Υπήρξαν μερικοί άντρες, κάποιοι πιο σοβαροί από ό, τι άλλοι, κάποιοι μόνο για σεξ. Αλλά αυτή τη στιγμή, και για έναν χρόνο τώρα είμαι 100% ελεύθερη.
Και είμαι απόλυτα εντάξει με αυτό. Είμαι η μόνη;

Έχω διαβάσει τα πάντα για το διαζύγιο και φαίνεται όλα να έχουν ένα κοινό μήνυμα: αν είστε διαζευγμένος, θα πρέπει να κάνετε νέα σχέση. Γρήγορα!

Οι φρεσκοχωρισμένοι εκνευρίζονται με αυτό, σαν να υπάρχει προθεσμία για την εύρεση νέας αγάπης, ένα βιολογικό ρολόι που χτυπάει απειλητικά στο παρασκήνιο. Λες και η ζωή τους δεν θα είναι πλήρης έως ότου έχουν κάποιον στην άλλη πλευρά του κρεβατιού κάθε βράδυ. Ακόμη και σήμερα, οι άνθρωποι εξακολουθούν να με ρωτούν, “Γιατί δεν βγαίνεις ραντεβού;” ή “Θα πρέπει να βρεις έναν άνθρωπο” ή το αγαπημένο μου, “Ξέρεις τι χρειάζεσαι; Έναν άντρα.”

Υπάρχουν πολλά πράγματα που πρέπει να κάνω: Θα πρέπει να δουλέψω. Πρέπει να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Πρέπει να πλένω τα ρούχα και να πηγαίνω στο super market και να βγάζω βόλτα το σκύλο μου. Πρέπει να είμαι σε μια σχέση;
Δεν νομίζω.

Δεν υπάρχει κάτι πιο απελευθερωτικό από το να είσαι single. Έχω μάθει πώς να είμαι μόνη, αλλά όχι μοναχική. Νιώθω πως αυτό είναι ένα από τα περίεργα μικρά δώρα του διαζυγίου, αν και μου πήρε πολύ χρόνο για να το ανακαλύψω και ακόμη περισσότερο χρόνο να το εκτιμήσω. Το δώρο του να ξέρετε πως να περνάτε καλά και μόνοι σας.

Μην με παρεξηγείτε: Δεν περνάω όλο τον ελεύθερο χρόνο μου μόνη. Έχω τέσσερα παιδιά, ένα νευρωτικό σκυλί και ένα κάρο καταπληκτικούς φίλους. Θα μπορούσα να είμαι έξω κάθε βράδυ, αν ήθελα. Αλλά κάποιες στιγμές, θέλω να μείνω μόνη μου. Και αυτό μου αρέσει.

Πριν από το διαζύγιό μου, δεν είχα ζήσει μόνη μου, εκτός από ένα μήνα, όταν ήμουν αεροσυνοδός το 1989. Ζούσα με τους γονείς μου, με συγκατοίκους και στη συνέχεια με τον φίλο μου, που έγινε ο σύζυγος μου. Και πρακτικά μιλώντας, δεν ζω μόνη μου αυτή τη στιγμή, αλλά με τέσσερις συγκάτοικους- πέντε αν συμπεριλάβουμε και το γλυκό τριχωτό αγόρι που μοιράζομαι το κρεβάτι μου. Αλλά για πρώτη φορά στην ενήλικη ζωή μου, είμαι μόνη και δεν ψάχνομαι.

Ένα μέρος του εαυτού μου και της καρδιάς μου χάθηκε, όταν ο πρώην σύζυγός μου έφυγε. Δεν είμαι τόσο αφελής να πιστεύω ότι δεν πληγώθηκα, αλλά είμαι αρκετά έξυπνη για να ξέρω ότι η συγκεκριμένη κατάσταση δεν ήταν μόνιμη. Το ότι δεν αναζητώ ενεργά την αγάπη αυτή τη στιγμή, δεν έχει να κάνει με το ότι φοβάμαι μην πληγωθώ πάλι, ούτε σημαίνει πως δεν εμπιστεύομαι τους άνδρες (ή τις επιλογές μου).Μπορεί να είναι θέμα αυτοπροστασίας. Αν έχεις αποτύχει σε έναν γάμο , είναι δύσκολο να σκεφτείς να προσπαθήσεις ξανά. Ποιος μπορεί να πει ότι δεν θα επενδύσει άλλα 15 χρόνια της ζωής του σε ένα άλλο πρόσωπο, μόνο και μόνο για να μείνει και πάλι μόνος;

Θα μπορούσε να είναι ένα από όλα αυτά τα πράγματα, ναι. Αλλά θέλω να πιστεύω ότι η ηθελημένη αποχή μου είναι μια εκπαίδευση. Μαθαίνω, βλέπετε. Μαθαίνω να απολαμβάνω τη δική μου συντροφιά, η οποία, όταν το σκέφτομαι, είναι ικανή να χτίσει γερά θεμέλια για οποιαδήποτε μελλοντική σχέση που μπορεί να έχω. Προσωπικά, νομίζω ότι χρειάζεται θάρρος για να αντιμετωπίσεις μια σόλο ζωή. Κάποιες μέρες νιώθω γενναία. Μαθαίνω πώς να ξεπερνώ τις θύελλες της ζωής μόνη μου, το οποίο είναι κάτι που νομίζω ότι όλοι οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν.

Επ’ουδενί, δεν κρίνω όσους από εσάς έχετε επιλέξει μια σχέση αντί της μοναξιάς. Έχω φίλους που βρέθηκαν σε νέες σχέσεις πριν στεγνώσει καν το μελάνι στο διαζευκτήριο. Και αυτό είναι υπέροχο. Όλοι έχουμε το δικό μας τρόπο να αντιμετωπίζουμε τα πράγματα, για να ανακτήσουμε τις ζωές μας. Η αλήθεια να λέγεται, υπάρχουν κάποιες στιγμές που νιώθω ζήλια. Τους βλέπω με τους φίλους ή τους συζύγους τους και μου θυμίζουν όλα τα καλά πράγματα που έρχονται με την σχέση. Η συντροφικότητα, η άνεση, ένα ζεστό μπράτσο ριγμένο πάνω από τον ώμο μου. Η ασφάλεια που αισθάνεσαι όταν υπάρχει ένας αξιόπιστος άνθρωπος δίπλα σου, στο κρεβάτι.

Στη συνέχεια όμως βλέπω φίλους που έχει περάσει απ’ τη ζωή τους παρέλαση συντρόφων, να πέφτουν μέσα και έξω από την αγάπη. Έχουν γνωρίσει τα παιδιά τους σε κάποιους από αυτούς, τους έφεραν σε πάρτι και συγκεντρώσεις και μια μέρα εμφανίστηκαν και πάλι μόνοι. Ή με ένα νέο άντρα. Τους έχω παρηγορήσει όταν τα πράγματα έχουν πάει άσχημα, όταν έχουν συνειδητοποιήσει ότι αυτός ή αυτή, δεν ήταν τελικά ο κύριος Τέλειος ή η κυρία Τέλεια . Υπάρχει κάτι μοναδικό στην αποφασιστικότητα τους να βρουν κάποιον, και τους συγχαίρω για αυτό. Θα πρέπει να αναρωτηθούμε, όμως: Είναι αυτός ο καλύτερος τρόπος για να είμαστε ευτυχισμένοι, ή είναι απλά ένας τρόπος για να κρατήσουμε τα ερωτικά μας ένστικτα σε εγρήγορση από φόβο μην ατροφήσουν;

Μιλούσα με έναν φίλο τις προάλλες, που έμεινε μόνος του λόγω χηρείας. Του είπα ότι έγραφα ένα άρθρο για το ”πως να αγκαλιάσετε την μοναξιά σας ” και έκατσε δίπλα μου και μου είπε την δική του άποψη: “Οι άνθρωποι με ρωτούσαν πότε θα αρχίσω να ξαναβγαίνω με άλλη, περίπου μια εβδομάδα μετά τον θάνατο της συζύγου μου. Κοίτα! ”είπε τεντώνοντας το αριστερό χέρι, όπου έλαμπε η βέρα του. “Την έβγαλα για περίπου μια εβδομάδα … άρχισα άρση βαρών και με ενοχλούσε” συνέχισε. “Και αμέσως, παρατήρησα τους γύρω μου να σηκώνουν τα φρύδια και να λένε “Έτσι μπράβο. Συνέχισε την ζωή σου”. Μου έγνεψε προς την κουζίνα, όπου τα παιδιά του γελούσαν και έπαιζαν με τους φίλους τους. “Αυτοί οι άνθρωποι εκεί… Αυτός είναι ο στόχος μου αυτή τη στιγμή. Αυτή είναι η δουλειά μου. Τα ραντεβού έχω ακόμα χρόνο να τα σκεφτώ!”

Ο χήρος φίλος μου και εγώ μπορεί να έχουμε βρει τον δρόμο μας, μέσα από πολύ διαφορετικά μονοπάτια, αλλά και οι δύο προσγειωθήκαμε στην ίδια σελίδα. Η αγάπη είναι κάτι που θέλουμε και οι δύο, τόσο ανυπόμονα αλλά το επίκεντρο είναι η ζωή μας. Τα παιδιά μας, η φροντίδα των νοικοκυριών μας, η δημιουργία νέων φίλων. Η φροντίδα του εαυτού μας.

Δεν έχω ορκιστεί να βγάλω από την ζωή μου τους άντρες και το σεξ. Απλά αποφάσισα ότι αυτή τη στιγμή, δεν είναι η προτεραιότητα μου. Μπορεί να συναντήσω τον πρίγκιπα μου, ενώ είμαι έξω για ψώνια ή την ώρα που πάω βόλτα το σκύλο μου. Θα μπορούσα να τον συναντήσω σε ένα από τα παιχνίδια μπάσκετ του γιου μου ή σε μια έξοδο με τους φίλους μου. Ίσως και όχι. Όπως και να’χει θα είμαι καλά!

Πηγή: http://divorcedmoms.com/