fbpx

Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα γινόμουν μονογονέας. Όταν ο σύζυγος μου αυτοκτόνησε, όλα άλλαξαν…

| 10 Φεβρουαρίου 2017
ADVERTISEMENT

Ποτέ δεν πίστευα ότι θα γινόμουν μια μόνη μαμά. Μόνη μου, χωρίς να υπάρχει κάποιος να έρθει κάθε Σαββατοκύριακο, για να πάρει τα παιδιά, ώστε να έχω χρόνο για κοινωνική ζωή ή απλά για να κοιμηθώ λίγο περισσότερο.

Ναι, είμαι απλά μια μητέρα. Ένα κορίτσι που βρέθηκε να στέκεται μόνη στην αυλή της, από τον άντρα που της υποσχέθηκε ότι θα είναι για πάντα εκεί. Έπρεπε να σταθεί σε εκείνο το σημείο, με κλάματα, με τις καταιγίδες που θα ξεκινούσαν, και τις φωνές που έπνιγαν τις σκέψεις της.


ADVERTISEMENT

Έπρεπε λοιπόν να μπώ πίσω στο σπίτι που είχε πάρει φωτιά στο μυαλό μου, γιατί μέσα ζούσαν δύο μικρά παιδιά. Δύο παιδιά που ποτέ δεν θα άφηνα, και ποτέ δεν θα εγκατέλειπα. Το μόνο που ήθελα να κάνω εκείνη την ημέρα, ήταν να αρχίσω να τρέχω, και να μην γυρίσω ποτέ πίσω. Έπρεπε όμως να ξαναμπώ σε εκείνο το σπίτι, και να σώσω τους έρωτες της ζωής μου. Αν ήταν να φύγω, θα τους έπαιρνα μαζί μου. Δεν έφυγα όμως ποτέ, και συνεχίσαμε να ζούμε και να αναπνέουμε εκεί που μέναμε.

Ακόμα αναρωτιέμαι πως το έκανε. Πως κατάφερε να προσπεράσει τα μικρά τους παπούτσια, και τις στοίβες από τα παιχνίδια; Πως κατάφερε να φύγει, και να μην κοιτάξει πίσω του; Είναι μια πληγή που θα με πονάει για πάντα. Υπάρχουν πολύ περισσότερα σε αυτό, από όσα θα μπορούσε να καταλάβει κανείς, εκτός και αν έχει συμβεί κάτι παρόμοιο και στην οικογένεια του.

Τα Σαββατοκύριακα όταν ο σύζυγος μου ήταν σπίτι, ερχόταν την ώρα που έβαζα πλυντήριο και μου πετούσε ένα ξερό, ” Θα γυρίσω σε λίγο!” . Ήξερα ότι θα πήγαινε στους γονείς του για επίσκεψη ή σε κάτι φίλους του. Πάντα όμως γύριζε σπίτι, και πάντα ήξερε ότι θα φροντίσω τα παιδιά. Θεωρησα ότι εκείνη τη στιγμή δεν θα σήμαινε κάτι διαφορετικό.

Λοιπόν, εκείνη τη φορά δεν γύρισε σπίτι.


ADVERTISEMENT

Οπότε δεν είμαι πια σύζυγος. Είμαι μόνο εγώ, και έχω ανακαλύψει ότι ΕΙΜΑΙ ΑΡΚΕΤΗ! Ίσως το παραμύθι να μην ήταν για εμένα ή μπορεί να είναι εκεί έξω και να περιμένει σε απόσταση. Δεν έχει σημασία, γιατί δεν ζω πια για το παραμύθι, αλλά γι’ αυτούς τους μικρούς ανθρώπους που έφερα στον κόσμο. Ίσως να είναι και ο μόνος λόγος που βρέθηκα στη γή, και η μοίρα μου να ήταν αυτά τα παιδιά. Είμαι ο ήλιος τους. Οπότε λοιπόν την επόμενη φορά που θα δείς έναν μόνο γονιό, και θα αναρωτηθείς πώς έφτασε να μεγαλώνει το παιδί του μόνος, να ξέρεις ότι βρισκόταν με την οικογένεια του. Με τα παιδιά του. Δεν βγαίνει τις Παρασκευές ραντεβού, και δεν αφήνει τα παιδιά στο σπίτι της γιαγιάς. Όλη του η ζωή είναι γύρω από τα παιδιά του.

Μερικές φορές το βράδυ μπορεί να κλαίνε. Κλαίνε γιατί μερικές φορές υπάρχει η ανησυχία, το αίσθημα της εγκατάλειψης, η ανασφάλεια. Μερικές φορές τους λείπει, να είναι τα πάντα στη ζωή κάποιου.

Μερικές φορές ξαπλώνω στο κρεβάτι και σκέφτομαι. Έχω δύο όμορφα παιδιά που κοιμούνται σε κάθε πλευρά του κρεβατιού μου, μια γάτα κουλουριασμένη πάνω στο κεφάλι μου, και δύο σκυλιά να ροχαλίζουν στην άκρη του κρεβατιού. Με αγαπούν, το αξίζω πραγματικά. Είμαι ο ήλιος που στην τροχιά του, έχει όλα αυτά τα όμορφα πλάσματα. Είμαι τυχερή, γιατί δέχομαι όλα τα φιλιά και τις αγκαλιές. Ακούω όλα τα σ’αγαπώ. Δεν ανησυχούν ποτέ ότι θα φύγω, ότι δεν θα γυρίσω σπίτι, ότι θα τα εγκαταλείψω. Με εμπιστεύονται με κάθε τους ανάσα.

Λυπάμαι που ο άντρας μου, τα έχασε όλα αυτά. Ότι πάντα θα αμφισβητούν την αγάπη του για εκείνα. Αυτό λοιπόν αφήνει πίσω της μια αυτοκτονία. Παίζει με το μυαλό σου, με την ύπαρξη σου. Σε αφήνει με πλήρη σύγχυση για μια ολόκληρη ζωή.

Είμαι ευγνώμων για την ζωή που έχω. Οι μόνοι γονείς, είναι οι πιο δυνατοί άνθρωποι που θα γνωρίσεις. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα γίνω και εγώ, αλλά βρίσκομαι εδώ με την μεγαλύτερη  αγάπη που θα μπορούσα να δεχτώ, και αυτό ζεσταίνει την καρδιά μου πιο πολύ και από τον ήλιο.

Πηγή : http://www.scarymommy.com/

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ