Τί “δικαιοσύνη” είναι αυτή που με αναγκάζει να μεγαλώνω τα παιδιά μας με έναν δυνάστη;

Τα λογια της δικηγορου μου αντηχουν στ’αυτια μου.
“Εισαστε ελευθερη” μου λεει με στομφο. Εγω την κοιταω σαν χανος. “Ελευθερη”… Ελευθερη;

Δεν νιωθω ελευθερη αν κ κραταω στα χερια μου το διαζυγιο μου. Ποτε δεν θα ειμαι πραγματικα ελευθερη.

Το μυαλο μου γυρναει πισω, οχι πολυ ομως. Μιλαω στο τηλεφωνο, ειναι μεσημερι. Γελαω. Το κλειδι γυριζει στην πορτα κ αμεσως με πιανει πανικος. Πρεπει να προλαβω να κλεισω. Εαν μπει μεσα κ προλαβει να δει οτι μιλαω στο τηλεφωνο, μαυρο φιδι που με εφαγε.
Πολυ αργα! Δεν προλαβαινω να κλεισω χωρις να ακουστω αγενης κ εκεινος με “πιανει” επι τω εργω. Μπαινει μεσα σκυθρωπος παροτι εγω προσπαθω να χαμογελασω μεσα απο τον πανικο μου κ να προσποιηθω οτι χαιρομαι που τον βλεπω.

Του βαζω να φαει αλλα νιωθω τον θυμο του να διαχυνεται απο καθε πορο του κορμιου του. Ο αφεντης γυρισε σπιτι κ εγω δεν του εδωσα την πρεπουσα σημασια. Τωρα θα τιμωρηθω. Τωρα? Σε λιγο? Αυριο? Σε μια βδομαδα?? Εκπληξη! 

Η σκηνη αυτη επαναλαμβανεται πολλαπλες φορες μεσα στον μηνα. Παντα υπαρχει καποιος λογος να με τιμωρησει. Μιλαγα στο τηλεφωνο κ δεν τον χαιρετησα, δεν επλυνα την στολη του καλα, δεν ψωνισα το αγαπημενο του σνακ, θεωρησε οτι του αντιμιλησα. Δεν εφερα αρκετα λεφτα στο σπιτι ή ακομα χειροτερα, τολμησα κ του ζητησα χρηματα για να πληρωσω εναν λογαριασμο ή να παω σουπερ μαρκετ, κ η υπερτατη καταδικη: δεν ειχα χρηματα να πληρωσω κατι κ πχ. μας εκοψαν το ιντερνετ (να βαλει το χερι στην τσεπη να πληρωσει εκεινος κατι απο τα κοινα μας εξοδα, ουτε λογος φυσικα παροτι ειναι δημοσιος υπαλληλος με αρκετα καλο μισθο!)

Καθε μερα η ψυχη μου στο στομα, καθε μερα η καρδια μου χτυπαει τρελλα νουμερα. Ποτε μια στιγμη ηρεμιας, κοιμαμαι με το ενα ματι ανοιχτο, να τον δω να ερχεται πριν ανοιξει τα φωτα στις 5 το πρωι κ αρχιζει να ουρλιαζει κ να με βριζει, να με πεταξει απο το κρεβατι γιατι κατι φρικτο εχω παλι κανει συμφωνα με αυτον.

ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΕΣΑΙ ΕΤΣΙ!!!! Στους δολοφονους με περισσοτερη καλοσυνη φερομαστε!! “Μην κλαις” μου φωναζε “οταν κλαις μου ερχεται να σου χωσω μπουνια στην μουρη!!!” κ εκανε ενα απειλητικο βημα λες κ θα εκανε την απειλη πραξη, κ εγω μαζευομουνα κ σκουπιζα τα ματια μου γρηγορα γρηγορα κ προσπαθουσα να χαμογελασω.

Ηταν υποτιθεται ο ανθρωπος μου. Ο συντροφος μου. Ο ανθρωπος που διαλεξα να κανω πατερα. 14 χρονια μετα ηταν απλα ο δυναστης μας. Κακοποιηση… δεν μου εσπασε κοκκαλα. Δεν με πεταξε απο την σκαλα. Δεν ειχα μαυρα ματια κ μονο ελαχιστες μελανιες. Τουλαχιστον εξωτερικα γιατι η ψυχη μου, κ χειροτερα κ ασυγχωρητα, οι ψυχες των παιδιων μας , ηταν κατακρεουργημενες.

Οταν πλεον “ξυπνησα”, εκεινος ενιωσε οτι ειχε χασει την δυναμη του. Θυμαμαι την στιγμη που συνεβη, τοσο καθαρα που αν κ εχουν περασει χρονια, ειναι σαν χθες.

Ηταν μεσημερι κ ειμασταν στην κουζινα. Ο λογος που μου επιτίθονταν, μου διαφευγει. Ουτως ή αλλως για ολα εγω εφταιγα, απο το οτι δεν εφτιαξα τα γιουβαρλακια που υποσχεθηκα μεχρι το οτι εβαλα πολυ σαλτσα στο ψητο κ εσταξε στο πουκαμισο του.

Μου φωναζε, με εβριζε κ εγω τον κοιταγα (για πρωτη φορα) στα ματια… ξαφνικα σταματαει κ με κοιταει με σχεδον απορια στο βλεμμα. Περνανε μερικα δευτερολεπτα κ βλεπω στα ματια του οτι αρχιζει να συνειδητοποιει οτι “δεν με εχει”. Ειμαι αδιαβροχο κ τα λογια του βροχη που απλα γλιστραει πανω του. Στην γωνια ο 5χρονος γιος μας, κοιταει με ματια τεραστια απο φοβο, το στοματακι του μισανοιχτο. Το βλεμμα εκπληξης του πρωην αντρα μου, μετατρεπεται στο πετρινο, εκδικητικο βλεμμα που γνωριζω τοσο καλα. Γυριζει στο παιδι… “Κανε ο,τι σου λεω αλλιως θα κανω τρις χειροτερα στο παιδι”.

Ο γιος μου με κοιταζει με απελπισια, τα δακρυα κολλημενα στα ματακια του. Οταν κλαις εκνευριζεται περισσοτερο κ προσπαθει να τα κρατησει… “σωσε με μαμα” μου λεει με το βλεμμα.

Εκεινη την στιγμη η νοητη σταγονα ξεχειλιζει το ποτηρι. Οχι! το σπαει σε χιλιαδες κομματια. Δεν υπαρχει πια ποτηρι. Του λεω με τα ματια οτι αυτο θα κανω. Θα τον σωσω. Ολους θα μας σωσω!!

Το επομενο πρωι ειμαι στην Στεγη Κακοποιημενων Γυναικων κ μιλαω με Κοινωνικη Λειτουργο. Λιγες ημερες μετα εχω καταθεσει για διαζυγιο… κρυφα. Μια μερα γυριζει κ δεν μας βρισκει σπιτι.
Ειμαι ελευθερη…. αλλα δεν ειμαι. Εχω δυο παιδια μαζι του… 

Κακοποιηση. Ενδοοικογενειακη βια. Ψυχολογικη, οικονομικη, σεξουαλικη βια. Λεξεις που προφανως ειναι σχεδον αγνωστες για την Ελληνικη “Δικαιοσυνη”. Τι δικαιοσυνη ειναι οταν αναγκαζεις ενα μικρο παιδακι να βρισκεται μονο του με τον ανθρωπο που το μονο που του προκαλεσε στην συντομη ζωη του ειναι φοβος???
(Ελα μωρε, με την παντοφλα τα εδερνε, ετσι κανουν οι μπαμπαδες!! Ενταξει φωναξε κ λιγο, τα εβρισε τα τρομοκρατησε, ενταξει. Ολοι ετσι δεν μεγαλωσαμε? Πως κανεις ετσι μωρε?)

Γιατι με αναγκαζεις περα απο την δυσκολια ενος διαζυγιου, να ειμαι συν-γονεας με εναν ανθρωπο που ο αυτοσκοπος του ειναι να με καταστρεψει?
(“Θα σου κανω την ζωη Κολαση. Μονο νεκρη θα βγεις απο αυτον τον γαμο” μου ελεγε. Κ το προσπαθησε, εξαλλου για μια υποληψη ζουμε, σωστα?)

Γιατι?
Γιατι κ. Δικαστη αρκεστηκες στην “υποσχεση” του οτι δεν θα τα ξαναχτυπησει? Μονο αυτο μετραει? Γιατι με αναγκαζεις να ανεχτω εναν ανθρωπο που το μονο που θελει ειναι να με βασανισει? Δεν πληρωσα την λαθος επιλογη μου μετα απο 14 χρονια γαμου? Γιατι πρεπει να ειμαι συν-γονεας με καποιον που χρησιμοποιει τα παιδια μονο ως μεσον ελεγχου?
Τοσα χρονια ποτε δεν ενδιαφερθηκε, γιατι του δινεις δευτερη ευκαιρια?
Γιατι με βαζεις σε κινδυνο? Ποιος θα με προστατεψει εμενα οταν ερχονταν “να μου καψει το σπιτι”?
Τα παιδια μου? Ποιος θα προστατεψει τα παιδια μου? Γιατι το δικαιωμα επικοινωνιας που τοσα χρονια το ειχε στα σκουπιδια, πρεπει τωρα να προστατευθει? Γιατι ειναι ολα ισιωμα? Ειναι ολες οι υποθεσεις οι ιδιες?

Τι κανεις λοιπον οταν το Δικαστηριο σε ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ να πορευθεις με αυτον τον ανθρωπο “λογω των παιδιων”, ακομα κ μετα το διαζυγιο σου?

Πρωτα απο ολα ΜΙΛΑΣ. Φ Ω Ν Α Ζ Ε Ι Σ!!!! Πες την ιστορια σου! Μην ντρεπεσαι, μην φοβασαι… Δειξτον με το δακτυλο κ φωναξε το δυνατα, πες το σε ολους!! 
Φτιαξε γυρω σου μια ασπιδα προστασιας.

Εχω διαβασει τοσα μα τοσα πολλα αρθρα για το πως να προστατευθεις αλλα η αληθεια ειναι μια. Πρεπει να ερθει απο μεσα σου. Εαν μεσα σου εισαι δυνατη, κανεις δεν θα μπορεσει να σε πειραξει κ αυτο δεν ειναι ενα κουμπακι που γυρνας κ γινεται. Θελει χρονο κ επιμονη κ γιατι οχι, βοηθεια απο καποιον ειδικο. Ο μεγαλυτερος ειδικος ομως εισαι εσυ, κ εσυ εχεις την δυναμη.
Γινε το αδιαβροχο κ ασε αυτον να ειναι η βροχη!!

Ο πρωην αντρας μου κ εγω διαφωνουμε στα παντα οσον αφορα τα παιδια. Προσπαθει να μας ελεγξει ή μαλλον να ΜΕ ελεγξει μεσω αυτων, ειτε διαρκως κανοντας μου υποδειξεις κ απαιτωντας παραλογα πραγματα ειτε μην δινοντας διατροφη (οικονομικος ελεγχος).
Μαζευει συνεχεια στοιχεια που στο παραλογο μυαλο του αποδεικνυουν ποσο κακη μανα ειμαι, οχι για να μου παρει τα παιδια αλλα για να παει καποτε (υπολογιζει) στο δικαστηριο κ να τους αναγκασει να μου υποδειξουν πως να φερομαι συμφωνα με το πως θελει εκεινος.

Για παραδειγμα, φωτογραφιζει τα ρουχα των παιδιων που ειναι παλια τριμμενα γιατι λογω ανεχειας φοραμε ο,τι μας δινουν φιλοι κ γνωστοι κ δευτερο κ τριτο κ πεμπτο χερι. Καταγραφει ποτε εφαγαν κ τι αδιαφορωντας εαν ο λογος που δεν εφαγαν κρεας ειναι επειδη δεν εχουμε χρηματα για κρεας. Κανονιζει αυθαιρετα ραντεβου για τα παιδια με ειδικους γνωριζοντας οτι δεν εχω την οικονομικη δυνατοτητα να τα παω κ οταν δεν τα παω, με κατηγορει για αδιαφορια.

Ο πρωην αντρας μου εχει εμμονη με εμενα γιατι δεν μπορει να δεχτει οτι κατι που ηταν “δικο του” (οχι ομως με αγαπη) κατω απο τον ελεγχο του, ξυπνησε κ εφυγε. Με την ιδια μανια που εσπασε το τηλεφωνο του επειδη “κολλησε” κ δεν εκανε ο,τι ηθελε εκεινος να κανει, προσπαθει να σπασει κ εμενα. Θα δανειστω μια φραση που διαβασα καπου… ειμαι ευθραυστη αλλα οταν σπασω, κοβω!!! Εγω μεσα μου ξερω πως ταισα αυτα τα παιδια κ ποσα βραδια δεν εφαγα εγω για να φανε εκεινα. Ποσα βραδια μενω ξαγρυπνη ανησυχωντας τι να τους δωσω την επομενη στο σχολειο ή οτι δεν σηκωνω το τηλεφωνο γιατι με κυνηγαει η καντινα του σχολειου γιατι τους χρωσταω 80 Ευρω. Γνωριζω οτι εχουν απουσιες γιατι δεν τα εστειλα σχολειο επειδη δεν ειχαν να φανε κατι.

Στην δικη του λογικη ειμαι κακια μανα, αλλα ημουν κακια μανα ακομα κ οταν ήμασταν παντρεμενοι.

Βλεπετε λοιπον, ειμαι παγιδευμενη σε μια κατασταση που δεν θα αλλαξει γιατι ο ανθρωπος που την δημιουργει δεν ειναι ψυχικα υγιης κ κατα παραδοχη των ειδικων, ποτε δεν θα αλλαξει γιατι αυτοι οι ανθρωποι, δεν αλλαζουν, γιατι η αλλαγη θα σημανει παραδοχη οτι κατι δεν παει καλα, κ δεν αντεχουν στην σκεψη οτι κατι δεν παει καλα μαζι τους. Παντα κατι δεν παει καλα με τους αλλους.

Με αυτον τον ανθρωπο λοιπον, καλουμαι να ειμαι συν-γονεας. Με μια διαφορα. Εγω κινουμαι απο το συμφερον των παιδιων μου. Εκεινος κινειται βαση του τι θελει εκεινος να συμβει ασχετα εαν ειναι για το καλο των παιδιων του ή οχι. Αρκει να ειναι για το δικο μου κακο. Αρκει να μαζεψει βελη για την φαρετρα του εναντιον μου.

Το φαινομενο αυτο ομως δεν ειναι ειδικο μονο στα Ελληνικα δικαστηρια γιατι οι ψυχικα διαταραγμενοι ανθρωποι δεν ειναι μονο Ελληνες φυσικα!

Χρειαζεται μια αλλαγη γενικα. Οταν υπαρχει ενδοοικογενειακή βια, εκβιασμος, ψυχικος πονος, πρεπει να ληθφει καποιο μετρο να προστατευθουν οι ευαλωτοι. Κ μετα απο ενα διαζυγιο οι πιο ευαλωτοι ειναι η γυναικα κ τα παιδια αλλα ακομα κ σε περιπτωσεις “απλων” διαζυγιων, κυρωσεις για τον πατερα (πχ. οταν παρενοχλει την πρωην συζυγο, απειλει ή δεν καταβαλλει διατροφη) δεν υπαρχουν.

Χρειαζομαστε μια αλλαγη κ ελπιζουμε να ερθει.

Εαν με διαβαζεις τωρα, εαν φοβασαι τον πρωην, εαν παροτι χωρισες “εισαι ακομα εκει”, εαν ολα σου φαινονται μαυρα, ακουσε με. Εισαι δυνατη!! Εισαι πιο δυνατη κ γενναια απο οσο νομιζεις. Αυτο ειναι ενα παιχνιδι μυαλου κ μπορεις να νικησεις. Εχεις το ατου γιατι ξερεις τα μοτιβα του, ξερεις τα παντα για αυτον, εχεις παιξει αυτο το παιχνιδι χρονια. Μπορεις να κερδισεις!! Αρκει να το πιστεψεις! Καθαρισε το μυαλο σου, μην υποκυπτεις στο αισθημα πανικου, μην τον αφησεις να σε πνιξει. Ενα βημα την φορα, ΜΠΟΡΕΙΣ, κ το πρωτο βημα ειναι να μιλησεις!! Δεν ξερεις ποιος ακουει κ σε ποιον μπορεις να δωσεις φτερα να απελευθερωθει!!
Μαργαρίτα

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Άφησε το σχόλιό σου, στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ