Πήγε με παιδική μου φίλη και εκδίδονταν με άντρες. Αφού στάθηκα στα πόδια μου, μπορείτε κι εσείς!

Ας πούμε πως με λένε Ελένη (πολύ τις αγαπώ τις Ελένες μου) και είμαι στα 30.Πριν από έξι χρόνια και κάτι γνώρισα τον πρώην (ευτυχώς) σύζυγο μου μέσω κοινών χώρων που κινούμασταν ένα χρόνο μεγαλύτερος. Αρχικά δεν με τράβηξε αλλά εν συνεχεία με διεκδίκησε πολύ ωραία , με σωστούς τρόπους (αλεπού ο τύπος) κ.τ.λ. Χωρισμένος με ένα παιδί , ήπιων τόνων…σε πρώτη φάση…

Γνωρίσαμε ο ένας την οικογένεια του άλλου με ταχύτατες διαδικασίες και πολύ χαιρόμασταν όλοι για την σχέση μας, ο -ας τον πούμε- Γιώργος το καλύτερο παιδί για τους δικούς μου και εγώ καμάρι σωστό για την οικογένεια του. Και κάπως έτσι μετά από πέντε μήνες (ναι ναι ξέρω πολύ γρήγορα) ήρθε και το θετικό τεστ εγκυμοσύνης.

Κλάμα εγώ , χαμός και εκείνος μες την τρελή χαρά. Η μανούλα μου σύμμαχος , σπαθί δίπλα μου μέχρι σήμερα…Ελένη μου ό,τι αποφασίσεις εγώ είμαι εδώ για σένα. Και ήρθε η ύστατη στιγμή που το ανακοινώσαμε στους δικούς του.

Χαμός και από κει, κακός χαμός όμως, να με παίρνουν τηλέφωνα για πότε να κλείσουμε ραντεβού για έκτρωση και δως του τα βρισίδια και δως του οι τσακωμοί. Που τύλιξα το βλαστάρι τους , γιατί δεν ήμουν άξια για τα μούτρα του (ήμουν χοντρή , ξενέρωτη, αγενής και ήθελα να του φάω τα λεφτά που δεν είδα ποτέ) αλλά εγώ εκεί πείσμωσα ακόμη πιο πολύ. Με τον Γιώργο δίπλα μου, την οικογένεια μου και τους φίλους μου (που έπαθαν κάτι μικροεγκεφαλικά λόγω της εγκυμοσύνης) δεν με ένοιαζε τίποτα.

Φούσκωνα και κάπου στον 5ο μήνα βλέπω ειδήσεις , όπου κάνουν ρεπορτάζ για την υπέροχη βραδινή καλοκαιρινή Αθήνα και τσουπ ο κύριος σε ένα κλαμπάκι να παρταρει με 3-4 κοπελίτσες γύρω του ενώ υποτίθεται δούλευε (αγαπάει ο Θεός τον κλέφτη αλλά πιο πολύ τον νοικοκύρη).

Και τις φωνές έβαλα και κόντεψα να σαλτάρω και με τούμπαρε (καλά να πάθω). Και μετά από ένα μήνα ήρθε και ένας πολιτικός γάμος που τον έκανα από ανασφάλεια και φόβο μη μείνει το παιδί αγνώστου πατρός (λες και θα ήταν κάτι τρομερό) γιατί ο πόλεμος καλά κρατεί με τους δικούς του.

Ένα μήνα πριν γεννήσω μαθαίνω από τη μαμά του μεγάλου του παιδιού (3,5 τότε) πως δεν πήραν ποτέ διαζύγιο αλλά δεδομένου πως ο γάμος ήταν στο εξωτερικό δεν είχε δηλωθεί ποτέ και οι δικοί του ούτε λόγος να το αναφέρουν ποτέ, βρεθήκαμε με διγαμία. Το προσπέρασα κι αυτό (τόσο ηλίθια) αφού έστελνε χρήματα στο παιδί.

Γέννησα το υπέροχο μου πλάσμα και μετά από ένα τρίμηνο περίπου άρχισαν οι γκόμενες , τα ξενύχτια και οι άπειροι τσακωμοί . Μετά από τρεις μήνες από τη βάφτιση του μικρού φεύγει στο εξωτερικό για δουλειά και πάλι γκόμενες και φτου κι από την αρχή , γυρνάει μετά ένα μήνα και κάτι και εκεί ήρθε και η τελειωτική μας κατηφόρα. Αφού μετακομίσαμε σε δικό του σπίτι εκτροχιάστηκε τελείως με καθημερινούς καυγάδες μέχρι που πήγε να σηκώσει χέρι και τον έσπρωξα,τον χαστούκισα και του δήλωσα πως παίρνω το παιδί και φεύγω. Έφτιαξα τα χαρτιά του διαζυγίου -συναινετικό- και υπέγραψε κατευθείαν με μόνο τσακωμό τη διατροφή των 150 € που έβαλα αλλά δεν έκανα πίσω.

Μετά από 10 μέρες μετά από έναν πολύ μεγάλο τσακωμό με τον πατέρα του πήρα το παιδί και σε μια ώρα είχα βρεθεί σπίτι της μάνας μου με όλα μας τα πράγματα σε μαύρες σακούλες και εγώ ράκος με ένα παιδί 2,5 ετών που δεν καταλάβαινε τι γίνεται . Μετά από δύο βδομάδες πήγαμε σπίτι μας όπου για τους επόμενους δύο μήνες βγαίναμε με τον μικρό όλη μέρα , κοιμόταν από τις 19:00 και εγώ έκλεινα τα φώτα και απολάμβανα την ησυχία στο σπίτι μου που είχα ξεχάσει.

Ξεκινάει ο μικρός παιδικό και εξαφανισμένος ο πατέρας του , αρχίζει τις αντιδράσεις το παιδί και ευτυχώς από τον παιδικό με παραπέμπουν σε παιδοψυχολόγους σε Μ.Κ.Ο. και ξεκίνησα ψυχοθεραπεία για ενάμιση χρόνο, από την οποία πέρασα όλα τα στάδια του θυμού, της στεναχώριας , της αμφισβήτησης και τελικά της εσωτερικής μου ηρεμίας που μου έδωσε όλα τα εφόδια να γίνω προς το παρόν τουλάχιστον μια πολύ υποστηρικτική μαμά που έχω λύσει τις απορίες του παιδιού μου και είναι ήρεμο , συνεργάσιμο ,καλό και ζωηρό όσο πρέπει για την ηλικία του. Δούλεψα πολύ τη σχέση του με τον πατέρα του , η οποία πλέον είναι σχετικά σταθερή και έχουμε άριστες σχέσεις με τον μεγάλο του αδερφό και την οικογένεια του .

Δεν έχω δει φράγκο και πρόσφατα έμαθα πως έβγαλε τα μάτια του με παιδική μου φίλη όσο ήμασταν παντρεμένοι μέσα στο σπίτι με το παιδί μου που κοιμόταν δίπλα και πως τον τελευταίο χρόνο του έγγαμου βίου μας εκδίδονταν με άντρες (ήταν μεγάλο το σοκ σε πρώτη φάση).

Τον τελευταίο χρόνο όμως έχω να σας πω πως, από τον απολογισμό μου και την υπερανάλυση μου (που δεν κάνει και πολύ καλό τελικά) πως δεν φταίνε οι τρίτοι παρά μόνο αυτός που ανοίγει την πόρτα και φεύγει αλλά είναι πολύ δειλός για να αποχωρήσει πραγματικά.

Πλέον 2,5 χρόνια μετά τον χωρισμό μου έχω χάσει 25 κιλά, έχω ένα υπέροχο παιδί , ένα διαμάντι που κατανοεί τα πάντα και με λατρεύει , γνώρισα ένα παλικάρι τους τελευταίους τέσσερις μήνες (δεν ξέρω την κατάληξη) αλλά πλέον αισθάνομαι πιο σίγουρη , πιο συνειδητοποιημένη και πάνω από καλύτερα με τον εαυτό μου από ποτέ. Αυτό που κατάλαβα πρόσφατα είναι πως, μπορεί να μην ξέρω ακριβώς τι θέλω από έναν σύντροφο αλλά ξέρω με όλο μου το είναι τι δεν θέλω.

Εύχομαι σε όλους μας να έχουμε μια τόσο υπέροχη χρονιά όσο ήταν η δική μου τελευταία χρονιά και να θυμάστε πως όλοι στέκονται στα πόδια τους απλά σε κάποιους από μας παίρνει λίγο περισσότερο χρόνο.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας και ελπίζω να δώσω έστω και σε έναν άνθρωπο μια ελπίδα για το καλύτερο που θα έρθει.

Μια Ελένη…

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας την ιστορία σου με email στο info@singleparent.gr κι εμείς θα τη δημοσιεύσουμε εντελώς ανώνυμα!
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Στοιχεία της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά. Σχόλια προσβλητικά και επιθετικά δεν θα δημοσιεύονται!
Για λόγους προστασίας των αναγνωστών μας, δεν επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων τους. Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να ανατρέξετε στους όρους χρήσης μας εδώ