fbpx

Όταν μια μέρα θυμηθεί ότι είναι πατέρας, η κόρη μας θα το έχει ξεχάσει!

| 17 Μαρτίου 2014
ADVERTISEMENT

Είμαι ανύπαντρη μητέρα. Ο μπαμπάς έχει αναγνωρίσει τη μικρή αλλά έφυγε από το σπίτι όταν ήμουν τριών μηνών έγκυος. Δεν με άντεχε είπε εμένα και τις ευθύνες που έχει ένα μωρό. Είμαι νοσηλεύτρια και είναι γιατρός…

Ήμουν μαθήτρια και γνώρισα τον έρωτα της ζωής μου, έτσι πίστευα. Εκείνος εμφανίσιμος, υπερ-ευγενικός με φοβερά καλούς τρόπους (τους κακούς τους φύλαγε για όταν θα έμενα μαζί του). Εγώ σπούδαζα σε ιδιωτικές σχολές και παράλληλα εργαζόμουν από όταν τελείωσα το σχολείο. Η οικογένειά μου είναι πολύ δεμένη και κατάγομαι από νησί. Γνωριστήκαμε στο νησί, σε χώρο εργασίας. Ερωτευτήκαμε πάρα πολύ, έζησα 6 μήνες απόλυτου έρωτα, νόμιζα ότι ήμασταν το ιδανικό ζευγάρι. Ώσπου, του ήρθε η μετάθεση να γυρίσει στην Αθήνα για να εργαστεί σε άλλο νοσοκομείο. Έπρεπε να πάρω τη μεγάλη απόφαση καθώς μου πρότεινε να τον ακολουθήσω. Μεγάλη βλακεία μου, το μετάνιωσα…


ADVERTISEMENT

Μετακόμισα σε ένα διαμέρισμα κοντά στους δικούς του και δίπλα στον κολλητό του. Οι πρώτοι 4 μήνες ήταν καλοί και μετά αρχίσαν όλα. Είχα ήδη χάσει τη δουλειά μου, μου έλειπε το σπίτι μου, οι φίλοι μου μα πιο πολύ εκείνος. Δούλευε αρκετές ώρες αλλά δεν ήταν αυτό το θέμα, το θέμα ήταν πως όταν γυρνούσε, έτρωγε και με άφηνε ξανά μόνη μου, να πάει στους γονείς του, στον κολλητό του ή στο γυμναστήριο. Είχα τρελλαθεί. Ήμουν σε μια άγνωστη πόλη που δεν ήξερα κανέναν, δεν ήξερα ποιος δρόμος περνάει από κάτω, ποιος μένει απέναντι, δεν είχα κανέναν και τίποτα.

Η ζωή μας είχε μιζεριάσει, ένιωθα απαίσια και ήθελα να χωρίσω, να γυρίσω πίσω. Ο άντρας που γνώριζα δεν υπήρχε και δεν υπήρχα και εγώ πια γιατί είχα αλλάξει, είχα χάσει τον εαυτό μου. Είχα γίνει νευρική, γκρίνιαζα με το παραμικρό κι έτσι πήρα την απόφαση να φύγω. Τότε έμεινα και έγκυος. Η χαρά μου τεράστια, ένιωσα πως για το παιδί μου θα τα κατάφερνα. Του το ανακοίνωσα και δεν χάρηκε καθόλου. Μου είπε να κάνω ό,τι θέλω. Του είπα πως την απόφασή μου την έχω πάρει, είτε μαζί είτε μόνη, το παιδί μου θα το γεννούσα. Τελικά αποφάσισε να μείνει δίπλα μου. Αλλά αυτό δεν κράτησε πολύ…

Τους πρώτους 3 μήνες δεν ήμουν και στα καλύτερά μου, είχα εμετούς και οι ορμόνες μου δεν ήταν καλά αλλά σε άλλα θέματα δεν μιλούσα, κυρίως επειδή φοβόμουν μη μιλήσω και τα χαλάσω όλα. Ένα απόγευμα έφυγε να πάει στο φίλο του και έβαλε τόση πολύ κολώνια που εξαιτίας της εγκυμοσύνης, έκανα εμετό. Έγινε καυγάς επειδή του είχα πεί να μην βάζει κολώνια όσο ήμουν έγκυος γιατί με πείραζαν οι μυρωδιές, έφυγε να πάει στον φίλο του και μόλις επέστρεψε, ήρθε με δύο βαλίτσες και μου είπε να τα μαζέψω και να φύγω (ο κολλητός του, τον επηρέαζε πολύ, του είχε πεί μάλιστα στην αρχή να με πείσει να κάνω έκτρωση). Μετά από παρακάλια και κλάμματα, ξαναγύρισε σπίτι μετά από μια εβδομάδα αλλά ο ψυχολογικός πόλεμος που μου έκανε, ήταν το κάτι άλλο. Με έβριζε με το παραμικρό, με άφηνε να κοιμάμαι μόνη μου, με βίαζε ψυχολογικά ό,τι κι αν έκανα ό,τι κι αν έλεγα. Μια μέρα που είχαμε δώσει ραντεβού να πάμε στο γιατρό να ακούσουμε το μωρό, με έστησε 2,5 ώρες μες στη βροχή χωρίς λεφτά για να μπορώ να πάρω έστω ένα εισιτήριο λεωφορείου και να γυρίσω στο σπίτι. Εμφανίστηκε και έγινε τρομερός καυγάς οπότε σηκώθηκε κι έφυγε και δεν γύρισε ποτέ ξανά.


ADVERTISEMENT

Μετά από αρκετό καιρό μάζεψα τα κομμάτια μου, ειδοποίησα τους δικούς μου και ήρθαν και με πήραν κάτω στο νησί με μια ωραία αποκόλληση. Και εκτός από την αποκόλληση είχα και μια ωραιότατη κατάθλιψη. Κοιμόμουν με τη μητέρα μου και με παρακολουθούσε ψυχολόγος. Τον έπαιρνα συνέχεια τηλέφωνο να τα ξαναβρούμε και απαξιούσε καν να μου μιλήσει ενώ άλλες φορές εξαφανιζόταν κι έτσι το πήρα απόφαση.

Ένα διάστημα που ανεβοκατέβαινα από το νησί στην Αθήνα για εξετάσεις στο γιατρό, τον πήρα τηλέφωνο να βρεθούμε. Συναντηθήκαμε και με ρώτησε πότε θα γεννούσα για να είναι παρών και καλά. Συνεχίσαμε να έχουμε επικοινωνία, εγώ γιατί ήθελα να είμαστε μαζί και εκείνος γιατί είχε το σκοπό του. Δεν ανέλαβε ποτέ τίποτα για το παιδί. Γέννησα με μια ψυχή κουρέλι, με τους συγγενείς μου να με στηρίζουν και να με αγαπούν κι αυτόν δίπλα, σαν επισκέπτη. Ερχόταν μια ώρα τη μέρα να βγάλει την υποχρέωση και το μωρό το κράτησε μια φορά λες κι ήταν ξένο. Μου φέρθηκε τόσο πολύ σαν σκουπίδι που είχε τελειώσει για μένα, δεν ήθελα ούτε να τον βλέπω τον γελοίο. Έπρεπε να διαλέξω ή να γίνω δυνατή για το παιδί μου ή να κυνηγάω μια ζωή έναν άχρηστο από πίσω μήπως αναλάβει τις ευθύνες του και αγαπήσει τη κόρη του.

Η κόρη μου σήμερα είναι 8 μηνών και ζήτημα να έχει έρθει 4 φορές να τη δεί, κι αυτό από δική μου πίεση ενώ 3 φορές την εβδομάδα στέλνει ένα μήνυμα στο κινητό, τυπικά. Πατέρας με sms! Αλλά και όταν έρχεται στο νησί δήθεν για να δεί το παιδί, είτε το βλέπει ο ξένος είτε αυτός, το ίδιο, ούτε που ασχολείται. Ενώ εγώ είμαι άνεργη κι εκείνος εργάζεται, δεν μας βοηθάει καθόλου οικονομικά γιατί λέει ότι έχει έξοδα ενώ εγώ δεν έχω έξοδα, το παιδί το μεγαλώνω με αέρα πελαγίσιο!Μάλιστα λέει παντού ότι μου έκανε χάρη που το αναγνώρισε, που να μην το αναγνώριζε ποτέ του, χίλιες φορές! Παρά τα όσα έγιναν και την άθλια συμπεριφορά του, νιώθω πολύ δυνατή. Ζω με το μωρό και τους γονείς μου που μας βοηθάνε πάρα πολύ και το παιδί μου, παίρνει αγάπη από όλους μας, μια αγάπη που ίσως να μην την έπαιρνε αν τελικά μέναμε μαζί του, σε εκείνο το διαμέρισμα. Όταν μια μέρα θυμηθεί ότι είναι πατέρας, η κόρη μας θα το έχει ξεχάσει!

Ράνια

Θέλετε να μας μιλήσετε; Κι εμείς!
Στείλτε μας email στο
 info@singleparent.gr ή βρείτε μας στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σας δεδομένων και σας διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σας θα παραμείνει μυστική. Τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.

Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ