Όταν ξαπλώνω το βράδυ, σκέφτομαι ότι μια μέρα θα με κατηγορήσει το παιδί μου που χώρισα…

Έχουν περάσει πέντε μήνες από την απόφαση μου να χωρίσω, και ενώ πολλά πράγματα έχουν τακτοποιηθεί στο μυαλό και στην καρδιά μου, φαίνεται ότι οι φόβοι μου παραμένουν. Ερωτήσεις με απαντήσεις που ποτέ δεν είναι αρκετές, άγχος που με κυριεύει τις νύχτες. Θεωρώ ότι δεν είμαι η μόνη που νιώθει έτσι, αλλά παρόλα αυτά πνίγομαι…

Και φοβάμαι…

Ότι θα μεγαλώσει και θα με μισεί. Είναι ακραίο, το καταλαβαίνω, αλλά είναι ο νούμερο ένα φόβος μου. Φοβάμαι ότι ποτέ δεν θα προχωρήσει πέρα από τα πληγωμένα της αισθήματα, ώστε να δεί τι πέρασα. Ότι θα νομίζει πως άφησα ξαφνικά μια μέρα τον πατέρα της, και αναποδογύρισα τον κόσμο της. Μισούσα για χρόνια την μητέρα μου για το ίδιο πράγμα, και τώρα πια σαν ενήλικη, την καταλαβαίνω όσο ποτέ. Πως θα κρατήσω την κόρη μου, ώστε να μην κάνει το ίδιο λάθος; Πως θα την βοηθήσω να έχει συμπόνοια για τις επιλογές μου, ακόμα και σε είκοσι χρόνια από τώρα;

Ότι δεν θα μπορέσω να της δείξω, πως είναι να είσαι παντρεμένη. Τι ακριβώς να της δείξω; Πάντα πίστευα ότι θα έδειχνα στην κόρη μου πως να έχει έναν πετυχημένο γάμο, για παράδειγμα, να είμαι μια κινητή διαφήμιση για το πως είναι μια υγιή, αμοιβαία σχέση. Θα ακούσει τις συμβουλές μου, όταν θα καταλάβει ότι απέτυχα;

Ότι δεν θα θέλει να γίνει σαν και εμένα. Σίγουρα έχω ψεγάδια τα οποία δεν θα ήθελα να αντιγράψει, αλλά όταν έρχεται η ώρα της κρίσης, ποιός δεν θέλει να του μοιάζει το παιδί του; Θέλω να είμαι καλή σε αυτό, να συμπεριφέρεται όπως και εγώ, και να έχει μια καλή ζωή. Τα έχω κάνει τόσο χάλια;

Ότι θα κλειστεί στον εαυτό της. Όταν μετακομίσαμε από την πόλη που μέναμε, ξεκίνησε να βλέπει έναν ειδικό που πραγματικά είχε συμπαθήσει. Είχα μεγάλες προσδοκίες γιατί το μικρό μου κοριτσάκι, που είχε άρνηση να συνεργαστεί με κάποιον ειδικό, πραγματικά είχε συμπαθήσει εκείνη την γυναίκα. Μετά όμως από μερικές συνεδρίες, αναγκάστηκε να φύγει σε μια άλλη πόλη και μας έφερε ξανά, σε μηδενικό σημείο. Τι θα γίνει αν δεν μιλήσει ποτέ και σε κανέναν; Τι θα γίνει αν κλειστεί στον εαυτό της, περιορίσει όλα τα συναισθήματα της, εμφανίσει κατάθλιψη, και διατροφικές διαταραχές..τι θα κάνω;

Ότι θα με κατηγορήσει για όλα τα στραβά στη ζωή της. Δεν είμαι χοντρόπετση, και όταν με κατηγορούν για το παραμικρό, νιώθω έναν πανικό που δεν θα μπορούσε κανείς να πιστέψει. Θα μπορούσε πολύ εύκολα να με κατηγορήσει για όλες τις αδικίες στη ζωή της, και για το διαζύγιο που την έβαλα να περάσει. Πως θα το χειριστώ;

Έχω καταφέρει να μεγαλώσω ένα αξιολάτρευτο πλάσμα, και όταν βάζω πίσω τους φόβους μου για μια στιγμή, μπορώ να ομολογήσω ότι έχει την δική της προσωπικότητα. Πάντα ήταν λογική και διακριτική, και θα πρέπει να το αντιληφθώ στην καθημερινότητα μου, όταν με πιάνουν οι ανασφάλειες μου. Όταν δεν μπορώ να τα βρώ με τον εαυτό μου, θα πρέπει να βασίζομαι στους ανθρώπους που με αγαπούν, και με αποδέχονται. Κανένας γονιός δεν είναι τέλειος, ακόμα και αυτοί που είναι παντρεμένοι, και το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ξυπνάω καθημερινά και να κάνω το καλύτερο που μπορώ.

Το διαζύγιο δεν είναι τόσο μεγάλη τραγωδία. Τραγωδία είναι να μένεις σε έναν δυστυχισμένο γάμο, και να μαθαίνεις στα παιδιά σου, τα λάθος πράγματα για την αγάπη. Κανείς δεν πέθανε, επειδή χώρισε.

Πηγή: http://divorcedmoms.com/