Oι άντρες δεν φεύγουν…μπαμπά!

Δεν θυμάμαι τον πατέρα μου στα γενέθλιά μου. Δεν τον θυμάμαι στις εκδρομές, στη θάλασσα, στο κολυμβητήριο, στις γιορτές του σχολείου. Ο μπαμπάς μου ταξίδευε, έπαιζε ποδόσφαιρο με τους φίλους του, έβγαινε για μπύρες. Ήταν μαζί μας μόνο όταν πηγαίναμε στους γονείς του αν και πολλές φορές μας άφηνε εκεί και έβγαινε.

Έχω λίγες φωτογραφίες με τον πατέρα μου, η τελευταία ήταν πρίν 20 χρόνια. Φαινόμαστε χαρούμενοι. Λίγα χρόνια πρίν τραβηχτεί αυτή η φωτογραφία, οι γονείς μου χώρισαν. Ο πατέρας μου ξαναπαντρεύτηκε και ως δια μαγείας έγινε πολύ καλός πατέρας στη νέα του οικογένεια. Η μητέρα μου δεν το ξεπέρασε ποτέ αυτό.

Οι γονείς μου ήταν παντρεμένοι σε μια εποχή που ο πατέρας πήγαινε στη δουλειά, ερχόταν σπίτι την ώρα του φαγητού και μετά έβλεπε ποδόσφαιρο στη τηλεόραση. Η μητέρα μου-όπως κάθε γυναίκα τότε- δεν είχε λόγο και γενικότερα φαινόταν ότι δεν ήταν ευτυχισμένη μέσα στο γάμο της. Ύστερα το ξεπερνούσε, σηκωνόταν ξανά κι έκανε δουλειές.

Ο πατέρας μου από την άλλη, είχε πολύ χιούμορ και ήταν τρομερά κοινωνικός. Θα ήθελα να τον βλέπω περισσότερο αντί να μένω στο σπίτι με τη μητέρα μου που νευρίαζε, φώναζε και ξεσπούσε. Και όσο πίεζε τον πατέρα μου, τόσο εκείνος έλειπε. Όσο πίεζε εμένα, τόσο ύψωνα τοίχους. Και όσο μεγάλωνα, τόσο δεν σεβόταν τα όρια κανενός με αποτέλεσμα να μην αντέχω να περιμένω να μεγαλώσω κι άλλο για να ξεφύγω από την αυταρχική της παρουσία.

Θυμάμαι που ευχόμουν τότε να είχαν χωρίσει οι γονείς μου. Θυμάμαι που μια φορά ρώτησα τη μάνα μου «Αφού δεν είσαι ευτυχισμένη με τον μπαμπά γιατί δεν χωρίζετε;».
Δεν μου έδωσε ποτέ καμία απάντηση. Όταν μόνο παντρεύτηκα, κατάλαβα ότι αυτό που ουσιαστικά την κρατούσε στο γάμο, δεν ήταν το στίγμα της χωρισμένης που είχε αρχίσει σιγά σιγά να μειώνεται, ήταν το ότι ήταν δεμένη με την οικογένειά της και τον άντρα της.

Πρόσφατα ο πατέρας μου έκανε σοβαρές προσπάθειες να με πλησιάσει, ειδικά αφού ξαναπαντρεύτηκε. Σαν να ήθελε να επανορθώσει για όλα αυτά τα χρόνια που ήταν ουσιαστικά απών απ’ τη ζωή μου. Και αυτή του τη προσπάθεια τη δέχτηκα με χαρά. Όμως…

…τα χρόνια που εκείνος ήταν σαν να μην υπήρχε, εγώ εξαρτώμουν απ’ τους άντρες. Έβρισκα γοητευτικούς τους άντρες που εμφανίζονταν κι εξαφανίζονταν. Έβρισκα γοητευτική την απόσταση από τους άντρες κι ένιωθα πιο ασφαλής όταν δεν περίμενα πολλά από αυτούς. Διάλεγα άντρες που ήταν συναισθηματικά απρόσιτοι με κάποια μικρά διαλείμματα οικειότητας κι είχα ως πρότυπο μητέρας και γυναίκας, έναν άνθρωπο επικριτικό, παρεμβατικό και αφόρητο.

Τι έμαθα απ’ τον πατέρα μου; Ότι οι άντρες φεύγουν!

Τα παιδιά μαθαίνουν τις σχέσεις των ανθρώπων, πρώτ’ από όλα από τη σχέση των γονιών τους
Τα παιδιά μαθαίνουν από τους γονείς τους πώς να δίνουν και να παίρνουν αγάπη.
Πώς να συμβιβάζονται και πώς να διαπληκτίζονται..
Πώς να εμπιστεύονται, πώς να ανοίγονται και πώς να κλείνονται.

Έχω άλυτα θέματα με την αυτοεκτίμησή μου διότι την έχτισα έχοντας έναν απών πατέρα και μια επικριτική μητέρα. Αλλά σήμερα ξέρω: Δεν είναι όλοι οι άντρες προορισμένοι να φύγουν. Αλλά όλοι οι γάμοι είναι προορισμένοι να μοιάσουν στους γάμους των γονιών του ενός ή του άλλου.

Όταν πέθανε ο πατέρας μου, βρήκα τον άντρα που παντρεύτηκα. Που δεν έφυγε, που με έκανε να τον εμπιστευθώ και να του ανοιχτώ. Δεν ξέρω αν η χρονική στιγμή που συνέβησαν όλα αυτά ήταν σημαδιακή, ξέρω μόνο ότι οι άντρες δεν φεύγουν…μπαμπά!

Πηγή: http://divorcedmoms.com/

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.