fbpx

Ο χωρισμός μου αυτός ο δάσκαλος!

| 29 Ιανουαρίου 2015
ADVERTISEMENT

Θυμάμαι εκείνη την συζήτηση πολύ καλά. Ήμουν χωρισμένη ήδη έξι μήνες όταν μία φίλη με πήρε τηλέφωνο και μ’ ενημέρωσε ότι μια άλλη φίλη μας, αποφάσισε να δώσει τέλος στον γάμο της. «Θέλω τη γνώμη σου για κάτι που μου είπε» είπε η φίλη μου. «Μου είπε ότι τώρα που πέρασε την διαδικασία ενός διαζυγίου, θα είναι πιο εύκολο να το κάνει για δεύτερη φορά. Αληθεύει;»
«Όχι,» είπα στην αγαπητή μου φίλη. «Δεν θα ήθελα να το ξαναπεράσω. Δεν θα μπορούσα ποτέ να το σκεφτώ παρά σαν το πιο δύσκολο πράγμα που έκανα ποτέ» της απάντησα.

Τώρα, σχεδόν 18 μήνες μετά τον χωρισμό, είμαι ευγνώμων γι’ αυτή την εμπειρία. Όχι για την αποτυχία του γάμου μας,  αλλά για το γεγονός ότι το διαζύγιο με έμαθε πράγματα για τον εαυτό μου και την ζωή κι ίσως αυτά τα μαθήματα, να τα έχετε πάρει κι εσείς. Αν όχι, ας ελπίσουμε ότι μπορείς να τα μάθεις μέσα από τη δική μου εμπειρία.


ADVERTISEMENT

Είμαι δυνατή. Και είσαι κι εσύ!
Το ήξερα και δεν το αμφισβητούσα. Τότε, λίγο λίγο — τόσο λίγο στην πραγματικότητα που δεν το πρόσεξα – έχασα κάποια από αυτή την δύναμη. Ήμουν τόσο δυστυχισμένη, τόσο χαμένη. Βασιζόμουν στον τότε σύζυγο μου να φτιάξει τα πάντα, κάτι που είναι πολύ μεγάλο βάρος για τον οποιοδήποτε ν’ αντέξει, πόσο μάλλον για έναν άνθρωπο που δεν θέλει πια να είναι παντρεμένος μαζί σου. Οπότε, όταν ήρθα αντιμέτωπη με την ιδέα να φορτώσω το μικρό μου αμάξι με τα ρούχα μου, τα βιβλία μου, τον υπολογιστή, την τηλεόραση, την σκούπα και το σίδερο –χωρίς την σανίδα σιδερώματος—ήμουν πεπεισμένη ότι μπορεί να πεθάνω στην διαδρομή των 17 ωρών μέχρι το σπίτι μου στο Οχάιο. Νόμιζα ότι η απώλεια, ο πόνος, θα με σκότωναν. Όχι μόνο έζησα, αλλά τους επόμενους 18 μήνες, άνθησα. Το “ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό” είναι αλήθεια. Και μερικές φορές πρέπει να σπρώξεις τον εαυτό σου μέχρι τα άκρα για να συνειδητοποιήσεις ότι είσαι αρκετά δυνατός για να συνεχίσεις και να ζήσεις καλά.

Η οικογένεια και οι φίλοι μου ξέρουν καλύτερα από ‘μενα (κι από σένα)
Η οικογένεια και οι φίλοι μου ποτέ δεν συμπάθησαν τον πρώην μου άντρα μου. Τον ανέχονταν και ήταν αρκετά καλοί ώστε να κρατάνε το στόμα τους κλειστό(συνήθως) όμως κάθε φορά που ζητούσα την γνώμη τους, μου μιλούσαν για τις επιφυλάξεις τους. Και από την μεριά μου, τους αγνοούσα. “Μένω σε μια περιοχή 17 ώρες μακριά από το πατρικό μου. Τί ξέρουν για τον άντρα μου αφού δεν τον είχαν ζήσει καθόλου;” σκεφτόμουν. Ήμουν μια έξυπνη, ανεξάρτητη γυναίκα. Μπορούσα να ξεχωρίσω το καλό από το κακό μόνο που στη προκειμένη περίπτωση, δεν ήταν έτσι. Και ενώ εγώ παρασυρόμουν από ψέματα, υποσχέσεις και κλισέ, οι φίλοι μου και η οικογένεια μου έβλεπαν την εγωιστική και σκληρή του φύση. Την επόμενη φορά που θα έχουν ένα προαίσθημα για τον επόμενο άντρα που θα φέρω σπίτι, θα τους ακούσω με ανοιχτά αυτιά και σίγουρα, ανοιχτή καρδιά.

Η αγάπη ποτέ δεν πεθαίνει
Αλλάζει. Μεταμορφώνεται σε κάτι πιο μικρό, κάτι που δεν μπορεί να σε κρατήσει με τον άλλον μια ζωή μαζί ή ακόμα και μια ώρα μαζί. Αλλά ποτέ δεν φεύγει εντελώς. Τώρα, δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα περάσω όλη μου την ζωή με τον πρώην άντρα μου. Θα καταστρέφαμε ο ένας τον άλλο και θα στερούσαμε την ευτυχία ο ένας από τον άλλο, από τα παιδιά μας. Αλλά επειδή αυτό το μικρό κομμάτι αγάπης είναι ακόμα εκεί, πραγματικά θέλω να είναι ευτυχισμένος.


ADVERTISEMENT

Ο μόνος τρόπος να ζήσεις είναι χωρίς τύψεις
Με λυπεί όταν οι άνθρωποι λένε ότι μετανιώνουν για τις σχέσεις τους και τις εμπειρίες τους. Δεν μετανιώνω τον γάμο μου, την αγάπη που κάποτε ένιωθα για τον σύζυγό μου, τον άνθρωπο που με προετοίμασε για την επόμενη σχέση μου. Φυσικά, υπάρχει ένα κομμάτι μου που αισθάνεται σαν να έχασα τον χρόνο μου σε μια σχέση η οποία κατέρρευσε στο τέλος, αλλά εφόσον είμαι ευτυχισμένη τώρα—που είμαι, τόσο πολύ—πώς θα μπορούσα να μετανιώνω για τα βήματα που μ’ έφεραν εδώ; Ότι και ν’ αντιμετωπίσεις, πρέπει να το αφήσεις να δημιουργήσει μια καλύτερη και πιο τολμηρή εκδοχή του εαυτού σου και της ζωής σου.

Κάποιος άλλος θα δει την πραγματική μου αξία (και τη δική σου)
Λίγο πρίν φύγω από το σπίτι, πήγα και αγόρασα μερικά εσώρουχα. Καθώς τα έβγαζα από το κουτί,  μπήκε στην κρεβατοκάμαρα ο πρώην άντρας μου και μόλις τα είδε, είπε: «Ποιος νομίζεις ότι θα σε δει με αυτά;» Δεν είχα ιδέα. Είχα όμως την ελπίδα ότι κάποια μέρα, κάποιος θα το έκανε. Και αυτός ο άνδρας μπορεί να με έβλεπε με άλλο μάτι. Ο πρώην άντρας μου δεν μπορούσε να δει τίποτα καλό επάνω μου, επειδή είχε τυφλωθεί απ’ όλα τ’ αρνητικά συναισθήματα που του προκαλούσε το διαζύγιο. Είμαι πολύ χαρούμενη που δεν τον άκουσα και επέλεξα να πιστέψω ότι θα βρισκόταν κάποιος καλύτερος σύντροφος για μένα στο μέλλον. Γιατί απ’ ότι φαίνεται, είχα δίκιο!

Πηγή: http://www.huffingtonpost.com/


Σχόλια

Σχετικά Άρθρα

ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ

ΣΑΣ ΑΠΑΝΤΟΥΝ