Ο πρώην άντρας μου θέλει να τα ξαναβρούμε. Τι να κάνω;

Με λένε Έλλη και έχω ένα κοριτσάκι 4 χρονών. Με τον άντρα μου έχουμε χωρίσει εδώ και ένα χρόνο για πολλούς λόγους. Δεν με χτυπούσε αλλά μου φερόταν άθλια. Μου μιλούσε άσχημα, με υποτιμούσε και όταν οι γονείς του με έκαναν συνέχεια σκουπίδι δεν με προστάτευε και δεν τους έλεγε τίποτα, παρά τους άφηνε να με βρίζουν μέχρι να βαρεθούν. Αλλά δεν βαριόντουσαν και είχαν γνώμη για όλα. Από το πώς πρέπει να κάνω μπάνιο το παιδί μέχρι τι όνομα θα της δώσουμε, τι θα τρώει και τι δουλειά θα κάνει όταν μεγαλώσει.  Είχαν λόγο μέχρι και για το τι ώρα θα πάμε στη τουαλέτα και ο άντρας μου να συμφωνεί.

Τα προβλήματα στο γάμο μας ξεκίνησαν πολύ νωρίς, από τη πρώτη εβδομάδα. Ήμουν μια γελαστή χαρούμενη γυναίκα που είχε τη δουλειά της, φρόντιζε τον εαυτό της και διεκδικούσε το καλύτερο για εκείνη. 2 χρόνια μετά ήμουν ένας νευρωτικός άνεργος και απεριποίητος άνθρωπος που του έκαναν πόλεμο νεύρων και ήθελε να πεθάνει. Νόμιζα πως με το παιδί η σχέση μας θα άλλαζε, θα γλύκαινε. Δυστυχώς έγινε χειρότερη. Υπήρχε μια περίοδος που για να τα αντέξω όλα αυτά, έπαιρνα κρυφά ηρεμιστικά. Ένα πρωί σηκώθηκα και αντί να βουλιάξω στο κρεβάτι, σηκώθηκα και έφυγα μαζί με το παιδί και πήγα στους γονείς μου.

Αυτά που βλέπουμε με τα πεθερικά στις Ελληνικές ταινίες δεν είναι τίποτα μπροστά σε αυτά που έγιναν στο δικό μου διαζύγιο. Το πρωί με έπαιρνε η πεθερά μου και με καταριόταν και το βράδυ ο πεθερός μου και με έβριζε. Ενδιάμεσα  με έπαιρνε ο πρώην άντρας μου και πότε με απειλούσε ότι αν δεν γυρνούσα σπίτι μας θα με κατέστρεφε πότε έκλαιγε και παρακαλούσε να τα ξαναβρούμε. Ήταν οικογενειακώς για το ψυχιατρείο. Αναγκάστηκα να αλλάξω νούμερο νομίζοντας ότι έτσι θα ησύχαζα. Αλά όχι, άρχισαν να έρχονται και από το σπίτι, να τρομάζουν το παιδί, το κοριτσάκι μου να πετάγεται κλαίγοντας στον ύπνο του και να βρέχει τα σεντόνια ενώ είχαμε κόψει τη πάνα και πήρα ανάποδες και μια ωραία μέρα τους έκανα ασφαλιστικά και περιοριστικά μέτρα και τουλάχιστον δεν μας ενοχλούσαν. Αλλά με πολέμησαν με το μόνο όπλο που τους είχε μείνει…τα δικαστήρια!

Και τι δεν έγραψε ο άντρας μου. Ότι βάραγα το παιδί, ότι δεν ήμουν καλή μάνα ότι έπαιρνα ψυχοφάρμακα, ότι ήθελε την επιμέλεια της μικρής, ότι του ερχόταν στο μυαλό, το έβαλε στη δικογραφία. 2-3 φορές και παρά τα περιοριστικά μέτρα είχε έρθει σπίτι τύφλα στο μεθύσι και μου έλεγε πως με αγαπούσε και δεν άντεχε τους γονείς του. Την άλλη μέρα βέβαια που ήταν ξεμέθυστος έλεγε άλλα. Τελικά η διαδικασία «πάγωσε» γιατί η πεθερά μου αρρώστησε από καρκίνο και πέθανε μέσα σε ένα 3μηνο και μετά από 4-5 μήνες ο πεθερός μου έπαθε Αλτσχάιμερ και σήμερα δεν ξέρει που βρίσκεται. Έτσι ο πρώην μου έμπλεξε με κηδείες και νοσοκομεία και δεν ασχολήθηκε με το διαζύγιο. Να σας πω ότι χάρηκα; Όχι δεν χάρηκα, δεν χαίρομαι όταν οι άνθρωποι αρωσταίνουν ή πεθαίνουν ακόμα κι αν είναι ο χειρότερος εχθρός μου. Βέβαια το σόι τους μέχρι και σήμερα λέει ότι εγώ φταίω που αρρώστησαν γιατί έφυγα και στενοχωρήθηκαν. Ναι στενοχωρήθηκαν…

Από τότε που έγιναν όλα αυτά έχω πρόβλημα. Τώρα ο άντρας μου αρνείται να υπογράψει το διαζύγιο και επιμένει να τα ξαναβρούμε. Μου στέλνει λουλούδια, κλαίει στα τηλέφωνα και έχει έρθει κάποιες φορές έξω από το σπίτι μέσα στη νύχτα και πότε φωνάζει και πότε τραγουδάει ξεσηκώνοντας τη γειτονιά. Έχω γίνει ρεζίλι. Από την άλλη έχουν πέσει πάνω μου φίλοι και συγγενείς και μου λένε μήπως να ξαναδοκιμάσουμε και ότι είναι ευκαιρία τώρα που δεν υπάρχουν πεθερικά στα πόδια μας. Αλλά εγώ δεν θέλω βρε παιδιά, δεν μου βγαίνει. Δεν έχει σημασία που δεν υπάρχουν πεθερικά στη μέση, σημασία έχει η συμπεριφορά του άντρα μου. Ποιος μου λέει ότι έχει αλλάξει; Και πώς εγώ μετά από τόσες προσβολές και ψέμματα, θα γυρίσω πίσω; Αυτός βέβαια λέει ότι θέλει να αλλάξει και να πάμε σε σύμβουλο γάμου όμως εγώ έχω ψυχρανθεί και δεν μπορώ να τον δω αλλιώς μετά από ότι έχει γίνει. Έχουμε ένα παιδί μαζί και το καλύτερο είναι να μένει και με τους δύο γονείς του αλλά ποιος με διαβεβαιώνει ότι θα είμαστε καλά μεταξύ μας;  Και πώς να ξεκινήσω ξανά από την αρχή σαν να μην συμβαίνει τίποτα, μετά από απειλές και αστυνομίες; Τι να κάνω; Είμαι έτοιμη να ακούσω κάθε γνώμη. Σας ευχαριστώ!

Έλλη

Θέλεις να μας μιλήσεις; Κι εμείς!
Στείλε μας email στο info@singleparent.gr ή βρες  μας, στη σελίδα μας στο facebook εδώ.
Σημ: Το Singleparent.gr εγγυάται για την προστασία των προσωπικών σου δεδομένων και σε διαβεβαιώνει ότι, η ταυτότητά σου, θα παραμείνει μυστική. Τα ονόματα της ιστορίας έχουν αλλαχθεί για ευνόητους λόγους και τα πρόσωπα της φωτογραφίας, δεν απεικονίζουν τα πραγματικά.